با آغاز طرح هدفمندی یارانه‌ها و افزایش قیمت حامل‌های انرژی و کسادی خرید و فروش انگار مظلوم‌تر از مستاجران وجود ندارد و بسیاری از صاحبخانهها برای جبران هزینه‌های زندگی تیغشان را برای مستاجران تیز کرده‌اند.
خیلی سخت است هر روز از این کوچه به آن کوچه شوی و در خانه‌ها را بزنی و به دنبال خانه و سرپناهی باشی و هر بار هم دست از پا درازتر برگردی و جلوی زن و بچه‌ات شرمنده شوی.
صاحبخانهها هم که انگار حواسشان نیست با آوردن هر بهانه‌ای از تعداد اهالی خانواده گرفته تا هزاران بهانه بنی‌اسرائیلی قیمت‌هایی می‌گویند و اجاره‌هایی طلب میکنند که فرد را از کرایه کردن خانه منصرف می‌کند.
گرانی کرایه خانه‌ها و رهن از مهم‌ترین مشکلات خانوادهها است و به همین دلیل پیدا شدن خانه با قیمتی مناسب که با جیب فرد تناسب داشته باشد معضل بزرگ و لاینحل افراد شده است.
مردم ایران بالاخص زوج‌های جوان توان خرید خانه را ندارند به همین دلیل تنها چاره‌شان اجاره‌نشینی است و همین موضوع یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مشکلات خانوادهها و دختران و پسران جوانی شده است که شاید بخواهند زیر یک سقف بودن را تجربه کنند ولی مسئولان هنوز نتوانسته‌اند نرخ اجاره مسکن را کنترل کرده و راهکار قانونی برای قیمت‌گذاری ارائه کنند تا این گروه از مردم که از طبقه متوسط جامعه به حساب می‌آیند کمتر زیر فشار قرار بگیرند.
در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی برخی دولت‌ها تا حدودی در صدد کنترل اجاره مسکن برآمدند و تلاش کردند آن را کنترل کنند البته شرایط مختلفی از جمله تورم، بی‌ثباتی اقتصادی، رکود بازار خرید و فروش مسکن و ... در افزایش اجاره مسکن تاثیرگذار است.
با وجود اجرای برخی طرح‌ها مثل مسکن مهر که تا حدودی درد بی‌خانگی عده‌ای را تسکین داد، اما آن هم با وجود خصلت آرام بخشی هنوز نتوانسته دردی را دوا کند و درمان دردهای قشر کثیر جامعه باشد.
در سال 91 رکود در خرید و فروش و اجاره بهای مسکن بسیار افزایش یافته و صاحب خانه‌هایی که درآمدشان کم است چاره‌ای جز افزایش اجاره خانه‌ها ندارند و هیچ دیواری را کوتاه‌تر از دیوار مستاجران نیافته و به همین منظور اقدام به افزایش اجاره خانه‌ها کرده‌اند و دولت هم بی‌خبر از دردی که این قشر از جامعه تحمل میکنند هیچ اقدامی برای کنترل قیمت اجاره انجام نداده است.
صاحبخانهها همواره قدرتمندترین و توانمندترین افراد جامعه محسوب می‌شوند زیرا خودشان میزان اجاره را مشخص میکنند و طبق خواسته خود قیمت تعیین میکنند بدون اینکه توجهی به قشر ضعیف داشته باشند البته در این بین نباید از صاحب خانه‌های منصف که هوای مستاجر را دارند غافل ماند و همه را به یک چشم دید گرچه مدتی است تعداد آنها نیز به انگشتان دست می‌رسد.
اجاره‌نشین‌ها یکی از مظلوم‌ترین قشرها در جامعه هستند که هیچ قانونی از آنها دفاع نمی‌کند و تنها چاره‌شان سازش با شرایط نامطلوب و نابسامان موجود در جامعه است.
مجید که کارگر روزمزد است و دو سال از زندگی مشترکش می‌گذرد می‌گوید: زمانی که کار باشد درآمدم خوب است اما امان از روزی که بیکار شوم در آن روز غصه عالم بر دلم سنگینی می‌کند.
او می گوید: با اصرار خانواده ازدواج کردم تا سر و سامانی بگیرم، اما هزینه‌های سرسام‌آور زندگی توانم را گرفته و بیشتر درآمدم صرف پرداخت کرایه خانه می‌شد و در حال حاضر به دلیل ناتوانی در پرداخت کرایه خانه اسبابم را در منزل پدرم گذاشته‌ام و همسرم نیز به خانه پدرش رفته است نمی‌دانم این وضعیت تا کی ادامه دارد.
با آغاز طرح هدفمندی یارانه‌ها و افزایش انرژی سوخت و کسادی بازار و خرید و فروش انگار هیچ کس مظلوم‌تر از مستاجران نیست و عده زیادی از صاحب خانه‌ها نیز برای جبران هزینه‌های زندگی تا جایی که می‌توانند تیغشان را برای مستاجران تیز کرده‌اند.
استان قم با بافت قدیمی و خانه‌های کلنگی که طبقات آن از دو یا سه طبقه فراتر نمی‌رفت مدتی است رنگ ساختمان‌های عمودی را به خود دیده است، اما با وجود این ساخت و سازها هنوز هم عموم مردم که اکثر آنها کارگر و کارمند هستند توان خرید و یا گاهی رهن و اجاره را ندارند.
بلوار 15 خرداد ، پردیسان و ... از خیابان‌هایی هستند که آپارتمان‌های سر به فلک کشیده بسیاری را در خود جا داده است، اما همین خانه‌های نوساز به قدری گران هستند که اکثر آنها خالی از سکنه است.
سعید محمدپور که کارمند یکی از ادارات قم است در خصوص افزایش سرسام آور نرخ اجاره می‌گوید: صاحبخانه امسال به را حتی 40 درصد اجاره بها را افزایش داده است و این در حالی است که حقوق ما فقط 20 درصد افزایش یافته است.
او می گوید: نمی‌دانم که باید با وضع موجود بسازم و یا به دنبال خانه‌ای دیگر باشم، هرچند که وضع همه خانه‌های اجاره‌ای به همین شکل است.
یکی از مشاوران املاک در استان قم از بالا بودن اجاره خانه‌ها ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید: به همان میزان که کرایه‌ها بسیار افزایش یافته است، درآمدها نیز کم شده است و متاسفانه هیچ قانون و فردی هم نظارت نمی‌کند.
مجید عبدی می‌گوید: قیمت خانه را مالک تعیین می‌کند و اگر هم مستاجر اعتراضی کند بی‌نتیجه می‌ماند زیرا هیچ فردی پاسخگو نیست، وقتی هم خانه‌ای را برای رهن و یا اجاره قیمت‌گذاری میکنم با بد اخلاقی مالک و توهین وی مبنی بر بی‌سواد بودن و ناتوانی در قیمت‌گذاری مواجه می‌شوم.
او می گوید: مالکان با توجه به منطقه نرخ قیمت را تعیین میکنند سالاریه گران‌ترین قیمت را دارد و خیابان آذر و شهید محلاتی نیز تقریبا ارزان هستند، گرچه این موضوع قطعی نیست زیرا در حال حاضر اجاره بهای همه خانه‌ها در همه مناطق به شدت افزایش یافته است.
این مشاور املاک کاهش سخت‌گیری شهرداری در ساخت طبقات بیشتر را یکی از راهکارها می‌داند و می گوید: اگر شهرداری با مردم بیشتر کنار بیاید و اجازه ساخت طبقات بیشتر را بدهد تا حدودی قیمت‌ها کاهش پیدا می‌کند.
اما به نظر می‌رسد اگر شهرداری هم سخت‌گیری نکند و با مردم همراه شود مالکان نگذارند و سنگ جلوی پای مستاجران بیندازند و تا زمانی که هیچ قانونی بر قیمت‌ها نظارت نکند و مسئولان هم تنها ناظر شکسته شدن استخوان‌های قشر ضعیف جامعه باشند باید منتظر افزایش معضلات اجتماعی، کاهش جمعیت و هزاران درد دیگر باشیم.
17231
نظر شما