اما این‌روزها سیاست خارجی باید تقاص آن دوران را پس دهد و در دو جناح درگیر نبردی بی‌امان باشد. با جناحی در خارج و ناشی از پروژه امنیتی‌کردن سیاست خارجی ایران و بستن فضای تنفسی کشور که دولت‌های محافظه‌کار نهم و دهم با شعارها و عملکرد خود نقش بسزایی در پیروزی آن پروژه آمریکایی داشتند! و جبهه‌ای از حامیان همان دولت‌ها که در مخالفت با دولت کنونی گوی سبقت از جبهه خارجی ربوده ولی همچنان در همان زمین بازی می‌کند و لباس سیاه جناحی بر تن سیاست خارجی پوشانده و آن را در هر کوی و برزنی به حراج گذاشته! در کشوری نظیر ایران با همه مختصات سیاسی، ژئوپلیتیکی و جغرافیایی‌اش راهبرد کلان سیاست خارجی باید تفاهم و اجماع در سطح ملی و تعامل و همکاری در روابط خارجی بر اساس اهداف سند چشم‌انداز برنامه 20ساله کشور، تقویت امنیت ملی، رفع تهدیدات خارجی و خنثی‌سازی تبلیغات درخصوص ترویج پروژه امنیتی‌کردن سیاست خارجی ایران و ایران‌هراسی در منطقه و جهان، ارتقای اعتبار و افزایش احترام و عزت ایران در سطح منطقه و جامعه بین‌المللی و جهان در حال‌گذار تعریف شود. در این راستا، سیاست خارجی باید سازوکاری برای تولید و توسعه گفتمان توسعه‌گرا در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی باشد. از جمله مولفه‌های این سیاست، باید رصد تحولات خارجی و همسایگان و آنچه در عراق و عربستان در یک‌طرف و پاکستان، افغانستان و اوکراین از طرف دیگر می‌گذرد، کاهش تنش و خصومتها در سوریه و لبنان، ساختن اتحادیههای جدید در کشورهای باقیمانده از فروپاشی شوروی، تقویت ائتلافهای بین‌المللی و منطقه‌ای و اعتمادسازی در خلیج‌فارس، به حداکثر‌رسانی منافع مشترک و مدیریت مطلوب اختلافات طبیعی با غرب و آمریکا از راهکارهای شناخته‌شده باشد. دستگاه عامل سیاست خارجی و دیپلماسی کشور باید در خدمت تحقق اهداف مذکور حرکت کند و از چنین راهکارهایی نهایت بهره‌برداری را به‌عمل آورد. در این راستا دیپلماسی فعال و پویا، تلاش برای متوازن‌کردن و بهبود روابط با کشورهای جهان و ایجاد بنیانی بر تخصص‌گرایی و کارآمدشدن سیاست خارجی کشور از مهم‌ترین شاخصه‌های سیاست خارجی است و ما باید از مسوولان وزارت امور خارجه تحقق چنین ویژگی‌هایی را بخواهیم و نه کشف صورت مذاکرات و اسناد محرمانه و تقسیم پست و سرویس‌دادن به این و آن را.
منبع: روزنامه شرق
نظر شما