تحقیقات دیرینه‌شناسی نشان می‌دهد بعضی از خصوصیات موجودات زنده پس از مرگشان، همراه با فاسد شدن جسد، تجزیه شده و از بین می‌رود. به همین دلیل، ممکن است بسیاری از فسیل‌های قبلی اشتباه تفسیر شده باشند.

ابوالفضل کریمی: ابهامات موجود در اجساد تجزیه شده جانوران باستانی ممکن است تفسیر اطلاعات فسیل‌ها را با مشکل مواجه کرده و دانشمندان را مجبور کند در مورد اطلاعات تکامل مهره‌داران تجدید نظر کنند.

به گزارش نیچر، یکی از فرضیاتی که در مورد تحلیل بسیاری از فسیل‌ها وجود دارد، این است که اجساد تجزیه شده حیوانات ممکن است خصوصیات تعیین کننده خود را به ترتیب تصادفی از دست داده باشند؛ اما تحقیقات یک گروه دیرینه‌شناسی در دانشگاه لستر، انگلستان در مورد چگونگی فساد بدن حیوانات نشان می‌دهد فرضیات آن‌ها دچار نقص‌ها و کاستی‌هایی است.

نویسنده این تحقیق، مارک پورنل در این باره گفت: «موضوع مهم این است که آیا یک خصوصیت از اول وجود نداشته یا این‌که وجود داشته و به مرور زمان به دلیل فساد جسد از بین رفته است».

در مقاله‌ای این گروه که در آخرین مجلد نشریه نیچر منتشر شده، پرنل و همکارانش، روبرت سانسوم و سارا گابوت نشان داده‌اند خصوصیاتی که در تعیین محل قرارگیری یک حیوان در درخت زندگی بسیار مهم است، در اولین مرحله از دست می‌روند. به بیان دیگر، در حین مراحل تجزیه و فساد، تاریخ تکامل نژادی به عقب کشیده می‌شود و در این درخت در رده‌های پایین‌تر قرار می‌گیرد.

پرنل در این باره می‌گوید: «ممکن است این تجزیه غیر تصادفی در بعضی از تحقیقات به خوبی محاسبه نشده باشد. در بررسی بسیاری از ارگانیسم‌ها بر اساس فرضیات عمل شده و به همین دلیل، بسیاری از اطلاعات به دست آمده فراتر از آن چیزی است که از لحاظ علمی قابل قبول است.

فیلیپ جانیور، دیرینه‌شناس موزه تاریخ طبیعی در پاریس با این موضوع موافق است و می‌گوید: «بعضی از فسیل‌ها به طور وضوح بیش از میزان واقعی تفسیر شده‌اند».

این یافته‌ها خصوصا با طناب‌داران باستان - حیواناتی که در دوره‌ای از زندگی خود، دارای ساختاری میله مانند مشابه ستون فقرات بوده‌اند -مرتبط است. این حیوانات تاکنون تنها اطلاعات مستقیم را از منشا مهره‌داران ارائه کرده‌اند و از آن‌جایی که بسیاری از این حیوانات اسکلت‌های سختی نداشته‌اند، دانش ما در مورد آن‌ها بیش‌تر از تفسیر و تحلیل‌های بسیار دشوار فسیل‌های نایابی به دست آمده که بافت‌های نرمشان حفظ شده است.

اگرچه این تحقیقات روی طناب‌داران متمرکز شده، اما محققان معتقدند روش‌های مشابه می‌تواند در دیگر دسته‌بندی‌های فسیل‌های دارای بافت نرم نیز استفاده شود و در نتیجه، اختلافات موجود در اجساد تجزیه شده می‌تواند بسیار گسترده‌تر باشد.

طناب‌داران در برابر مهره‌داران
طناب‌داران دسته گسترده‌ای از حیوانات هستند که شامل 3 زیردسته سرطناب‌داران (cephalochordates) مانند نیزه‌ماهی‌ها یا اره ماهی‌ها ، دم‌طناب‌داران (urochordates) مانند آب‌دزدک دریایی و مهره‌داران (vertebrates) مانند مارماهی‌ها و انسان‌ها هستند. اجداد مشترک این 3 گروه مدرن به عنوان طناب‌داران بنیادی شناخته شده‌اند و از نوادگانشان، 3 گروه مدرن تکامل پیدا کرد که به ترتیب شامل سرطنابیان بنیادی ، دم‌طناب‌داران بنیادی و مهره‌داران بنیادی هستند.

برای مدیریت چگونگی تفسیر این فسیل‌ها ، پرنل و همکارانش با انتخاب چند اره‌ماهی بالغ و مارماهی جوان، آنها را کشتند و مراحل مختلف فساد آنها را بررسی کردند. گروه متوجه شد زمانی که اجساد این حیوانات دچار فساد و تجزیه می‌شود، خصوصیاتی که اخیرا تکامل پیدا کرده‌اند و می‌توانند آن‌ها را از اجدادشان تمایز دهند، زودتر از بین می‌روند. آخرین خصوصیاتی که دچار فساد می‌شوند، چیزهایی مانند طناب‌دار بودن این حیوانات است.

این بدان معنی است که وقتی این حیوانات تجزیه می‌شوند، مارماهی و اره‌ها از موقعیت بالای خود در درخت درخت تکامل نژادی به سمت نسخه‌های اولیه نژاد‌های حقیقی خود پایین می‌آیند و در نهایت شبیه اجداد مشترک همه این نژاد‌ها می‌شوند.

این گروه تحقیقاتی معتقد است یافته‌های آن‌ها با فسیل‌های کلیدی که به عنوان طناب‌داران اولیه شناخته شده‌اند، مانند Metaspriggina و Cathaymyrus نیز صدق می‌کند. این فسیل‌ها را نمی‌توان با اطمینان طنابدار یا مهره‌دار نامگذاری کرد، زیرا آن‌ها می‌توانند بقایای فاسدشده هر کدام از این دو گروه باشند.

سال گذشته، پرنل و فیلیپ دانگو، دیرینه‌شناس دانشگاه بریستول در انگلستان، مقاله‌ای انتقادی نوشتند که به خطرات به حساب نیاوردن مراحل فساد در تحلیل فسیل‌ها اشاره کرده بود. آخرین تحقیقات و شواهد با تایید این نگرانی‌ها، اعلام می‌کنند مراقبت‌های بیش‌تری در این زمینه لازم است.

دانگو در این باره می‌گوید: «این موضوع مطمئنا بسیاری از دیرینه‌شناسان تحلیل‌گر فسیل‌ها را ناراحت خواهد کرد. بسیاری از فسیل‌هایی که روزی به عنوان مهره‌داران اولیه به حساب می‌آمدند، در حال حاضر هیچ اطلاعی در مورد خصوصیات مهره‌داران نمی‌دهند و باید به سطل‌های زباله ریخته شوند».

هرچند پرنل مخالف است که همه این فسیل‌ها را کاملا بی فایده بدانیم، اما جانیور معتقد است بعضی از این فسیل‌ها باید به سرعت به کنار گذاشته شوند.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 41275

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 9 =