در راس نکات مثبت سال 88 که قابل توجه است و قطعا در انقلاب ثبت خواهد شد، یکی حضور گسترده و نزدیک به 85 درصدی مردم در انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم بود، نکته مثبت دیگر در سال 88 حضور گسترده مردم در راهپیمایی 9 دی و 22 بهمن بود که مشخصا راهپیمایی 22 بهمن تفاوت چشمگیر و فاحشی با سال های قبل داشت و اساسا دارای دو پیام کاملا روشن بود یک پیام برای دشمنان خارجی مخصوصا غربی ها بویژه بعضی از آنها و یک پیام برای برخی افراد در داخل که در قضایای بعد از انتخابات بعضا به تحلیل های نا صواب کشیده شده بودند و به نوع دیگری در مورد ملت فکر می کردند، این چند نکته مثبت در صحنه سیاسی و اجتماعی بود.
اگر بخواهیم به نکات تلخ در سال 88 اشاره کنیم در راس این نکات تلخ غفلت برخی خواص بود که اجازه ندادند شیرینی حضور 85 درصدی مردم در انتخابات به صورت کامل در کام نظام و کام مردم بنشیند و منافع عمومی و بیرونی آن را مردم و نظام بتوانند به بهترین شکل ممکن ببرند، تا جایی که دولتهایی که مشروعیتشان بر اساس رای 33 تا 34 درصدی بود بعضا در اروپا شروع کردند برای ایران خط و نشان کشیدن؛ در کنار این باید به از دست رفتن بعضی از چهره ها و افرادی که قبل و بعد از انتخابات خدماتی کرده بودند ولی به علت غفلت و اشتباهاتشان صفشان از نظام و انقلاب جدا شد اشاره کرد و این را باید مایه تاسف دانست.
در حوزه سیاست خارجی در سال 88 چند گام بزرگ برداشته شد؛ توانستیم جایگاه و توانمندی هایمان را در بخشهای مختلف علوم به اثبات برسانیم و نهایتا این دستاورد بزرگی است که در تعاملات بین المللی و بیرونی ما اثرات مثبت خود را خواهد گذاشت، هرچند که دنیای غرب نمی خواهد باور کند و بر اساس همان ناباوری و باور غلط خودش تحلیل می کند؛ در بحث انرژی هسته ای، فعالیت های مربوط به هوا فضا و ساخت بعضی از تجهیزات مدرن و پیشرفته و فوق پیشرفته و استفاده از لیزر نیز جزء این پیشرفتهاست که باید به آن اشاره کرد، اینها اساسا تراز علمی ما را در دنیا بالا می برد و به طور طبیعی هر نظامی که تراز علمی اش بالا می رود را باید به عنوان نکات مثبتی به حساب آن نظام و به حساب بستانکار آن نظام تلقی کرد و به حساب آورد.
نکته مثبت دیگر در سال 88 که می توان از آن یاد کرد تفاهم دولت و مجلس و به نوعی رفتن به سمت و سوی این بود که در بخش اقتصادی یارانه ها را هدفمند کنیم این خیز مورد نیازی بود که هیچ گاه در گذشته شرایط برای برداشتن این قدم اصلاحی در اقتصاد نبود و اساسا یا دولتها جرات نمی کردند به این سمت و سو بروند یا وارد آن نمی شدند یا مجالس نگران تبعات آن بودند و علی رغم اینکه آن رویه پرداخت یارانه ها را مطلوب نمی دانستند و سمی برای اقتصاد کشور می دانستند از جهت اینکه به سرمایه گذاری ها برای تولید، اقتصادی تولید کردن و اقتصادی مصرف کردن و ایجاد اشتغال به نوعی آسیب می زد ولی در سال 88 این عزم واحد بوجود آمد که جراحی و اصلاح اقتصادی در قالب این قانون انجام شد که این نیز نکته مثبت است که در پیشبرد اهداف اقتصادی و سالم سازی اقتصاد می تواند موثر باشد، پس در سال 88 در مجموع نسبت به گذشته تعامل بهتر بوده و دولت و مجلس در بررسی و تصویب هدفمند کردن یارانه ها - اگر چه مقداری به درازا کشید- اما براساس روحیه تعامل جلو رفتند مجلس بخشی از نظرات دولت را تامین کرد و دولت پذیرفت که آن نظراتی که در بستر قانون آورده را اجرا کند و این از مصادیق تعامل بود درباره بودجه و لایحه برنامه پنجم نیز همینطور است، اینها می توانست زمینه اختلاف باشد. همه اینها بیانگر تعاملی است که اختلاف نظرات کارشناسی اگر وجود دارد اینها را با نشست و گفت وگو می توان به حداقل رساند، فکر می کنم امسال یکی از سالهای منحصر به فردی است که روسای سه قوه جلسات تعاملی خوبی داشته اند.
عضو هیات رییسه مجلس
نظر شما