ترانه‌سرای سریال «به کجا چنین شتابان»: قرار بود کار ایرانی باشد

به گزارش خبرآنلاین، سریال «به کجا چنین شتابان» به قسمت های پایانی رسید و به هر روی، سریال پر مخاطبی شد.

در کنار داستان پر فراز و نشیبی که دیده شد، ترانه و تیراژ پایانی سریال با صدای علیرضا افتخاری خوب شنیده شد. طهمورث پور شیرمحمد که 15 سالی است در عرصه ترانه‌سرایی فعالیت می‌کند، ترانه این سریال را سروده و حالا بیشتر شناخته می‌شود. 

هرچند بینندگان تلویزیون و شنونده های رادیو حتما ترانه معروف «حس غریب» او را با صدای علی لهراسبی، خوب به یاد دارند. او سرودن ترانه فیلم پیشنهاد 50 میلیونی و تیتراژ برنامه‌های تلویزیونی چون «صبح آمد»، «صبح تهران» و «دورخیز» را که هم اکنون از شبکه دوسیما پخش می شود، نیز در کارنامه‌اش دارد. 

گفت‌و‌گوی خبرآنلاین را با پور شیرمحمد درباره ترانه سریال «به کجا چنین شتابان» که این روزها پخش و زمزمه می‌شود، می‌خوانید. 

به نظر می رسد ترانه سریال موفق تر از خود سریال بود.
اگر نظر خودم را بخواهید نمی‌توانم به طور صد در صد بگویم که موفق بود. ولی اتفاق خوبی بود. مخاطب زیادی داشت و باعث شد در این حیطه در محدوده مخاطبان بیشتری کارم شنیده شود. 

متوجه بازتاب های ترانه می شدید؟ مردم چه نظری درباره ترانه این سریال داشتند؟
این بازتاب‌ها را می‌دیدم و جویا می‌شدم. متاسفانه به دلیل بی مهری‌هایی ترانه تیتراژهای خوبی را از دست دادم، اما این کار باعث شد تا حدودی این مسئله جبران شود. 

کلام و ترانه کار توجه مخاطبان را جلب کرد. همینطور سادگی و هماهنگی ترانه با ملودی که فرزند علیرضا افتخاری، الهام افتخاری آن را ساخت. چون خودم کار نوازندگی، آهنگسازی و تنظیم هم انجام می‌دهم به نظرم می‌رسد که تنظیم بسیار خوب میثم مروستی هم باعث شد مردم گوشه‌ای از ملودی موسیقی ایرانی را که مدت‌ها بود فراموش شده بود، بشنوند. 

یعنی یک گوشه خاص موسیقی سنتی بود؟
خیر، اما یک ملودی و ریتم ایرانی بود که خیلی وقت بود شنیده نمی شد. در واقع ملودی ایرانی کار باعث شد که مردم جذب آن شوند. روی هماهنگی ترانه و این ملودی خیلی فکر شده بود. 

کار چطور به شما پیشنهاد شد و چقدر طول کشید؟
سال 87 بود و من از ابتدای ساخت این سریال به طور اتفاقی پیگیر روند ساخت آن بودم. چون شنیده  بودم تعداد قسمت ها زیاد است و بسیار هم شبیه زندگی روزمره ما، اما پیشنهاد ترانه‌سرایی کار را محمد محمد‌علی آهنگسازی که 10 سالی است با هم کار می کنیم، به من داد. 

ما پیش از این تیتراژ سریال «گل بارون زده» را با هم کار کرده بودیم. او گفت ابوالقاسم طالبی از چند ترانه سرا برای این سریال دعوت کرده و خواسته که موضوع «نور» در کار باشد و ترانه با صدای علیرضا افتخاری و موسیقی ایرانی هماهنگ باشد که البته این ویژگی کار را سخت تر می کرد. 

من در طول یک سال چهار بار اتود زدم و هر بار با پیشرفت سریال اتودم را تغییر می دادم و اینطور که مطلع شدم پس از جلسه‌ای که طالبی با عزت‌الله ضرغامی داشت، این ترانه مورد توجه قرار گرفت و اتود آخر بعد از تعاملی که با هم داشتیم انتخاب شد. 

پس از ابتدا قرار بود علیرضا افتخاری خواننده تیتراژ باشد؟
بله. روی این مسئله تاکید شده بود و البته روی ایرانی بودن کار. 

از داستان سریال باخبر بودید؟
نه به طور کامل. در واقع یک فضای کلی داشتم و به گفته ابولقاسم طالبی قرار هم نبود داستان را به طور کامل بدانم. فقط گفتند که فضای ترانه باید روشن باشد و درباره آدمی که می خواسته پله های ترقی را چند تا چند تا بالا برود. 

جوانی که بالاخره برمی گردد به اصل خودش. در واقع ترانه باید مایه های معنوی هم می داشت. اینکه این روزها در روزمره گی گم شده ایم و از اصل خودمان دور افتاده ایم. این موضوع باید در قالب ترانه ای که جامعه بپسندد مطرح می شد. 

کار ساخت موسیقی و آماده سازی تیتراژ پایانی با ترانه شما چه زمانی تمام شد؟
حدود دو هفته قبل از شروع سریال بود که اتود آخر من تائید شد و کار ساخت موسیقی و ضبط تیتراژ آغاز شد. آنطور که به خاطر دارم چون باید به پخش می رسید در دو قسمت اول سریال اتودی که علیرضا افتخاری خوانده بود پخش شد و قسمت سوم یا چهارم بود که بعد از کارهای فنی معمول ترانه اصلی روی تیتراژ پخش شد. 

این چندمین تجربه شما در ترانه سرایی برای تیراژ سریال ها بود؟
بعد از سریال‌های «خاکستر باد»، «گل بارون‌زده» و سریال «غیرمحرمانه» به کارگردانی زنده یاد مسعود رسام از شبکه تهران چهارمین کارم بود. 

چند سالی است که برای بیشتر سریال های تلویزیون ترانه ساخته می شود.حالا چه سریال پلیسی باشد، چه فانتزی و یا خانوادگی. این کار واقعا ضروری است؟
به نظر خود من لزومی ندارد هر سریالی ترانه داشته باشد. بعضی سریال ها آنقدر متن ، داستان و بازی های خوبی دارند که به تنهایی روی مخاطب تاثیر می گذارند و حتی خود بیننده هم احساس می کند که لزومی ندارد ترانه ای بشنود، اما بعضی کارها هستند که بضاعت لازم را ندارند و باید با یک گروه قوی برای موسیقی کار کنند و این خیلی کمک می کند که سریال خوب دیده شود. 

سریال هایی داشته ایم که به خاطر موسیقی، ترانه یا صدای یک خواننده خاص بسیار موفق شده و بیشتر از آنچه که انتظار می رفت، دیده شدند. به نظر من این یک آسیب است. در واقع باید اول داستان و خود سریال خوب باشد و بعد ترانه. نه اینکه ترانه عیب کار را بپوشاند، اما سریال هایی هم هستند که به دلیل دنبال کردن یک موضوع خاص و یا دیالوگ ها و بازی های خاص که ممکن است برای مخاطب عام سنگین باشد، نیاز به ترانه ای ساده و مرتبط با داستان سریال دارند تا به دیده شدن سریال کمک کند. 

یک اتفاق دیگری که به نظر من اشتباه است این است که ترانه در تیراژ پایانی پخش می شود؛ در صورتی که اگر قرار است ترانه تاثیر گذار باشد باید در تیراژ ابتدایی پخش شود تا شنیده شود و تاثیرش را روی مخاطب بگذارد. 

خود شما ترانه سرایی برای هر سریالی را قبول می کنید یا معیارهایی دارید؟
نه. هر پیشنهادی را قبول نمی کنم. ملاک اول من تهیه کننده و کارگردان سریال و شخصیت آنهاست و بعد موضوع و جذابیت آن. در آخر هم قیمتی که بر سر آن توافق می کنیم. مهم این است که به هماهنگی برسیم تا کار دیده و شنیده شود.