به گزارش ایرنا، سید عبدالمجید شریف‌زاده روز دوشنبه در نشست هزاره سرایش شاهنامه فردوسی که در محل نمایشگاه بین‌المللی کتاب برگزار شد افزود: «قدیمی‌ترین نسخه شاهنامه تاریخ دار مربوط به سال ۶۷۵ هجری قمری است که در موزه بریتانیا به نمایش گذاشته شده و یک نسخه دیگر هم که در سال ۷۰۵هجری قمری نگاشته شده است در موزه قاهره نگهداری می‌شود.وی با اشاره به اینکه زمان نگارش قدیمی‌ترین نسخه شاهنامه مصور تاریخ دار به سال ۷۳۱هجری قمری برمی‌گردد اظهار داشت: «متاسفانه این نسخه نفیس هم در خارج از ایران و در یکی از موزه‌های استانبول ترکیه است که با ۸۹مجلس یا نگاره در ۲۲۷صفحه نگاشته شده است.»
شریف زاده ادامه داد: «دومین نسخه قدیمی مصور تاریخ دار از شاهنامه نیز مربوط به سال ۷۳۳هجری قمری است که توسط عبدالرحمن بن احمد بن زهیر در مکتب شیراز به نگارش درآمده است و درحال حاضر موزه سالتیکوف روسیه، محل نگهداری آن است.»
وی زمان نگارش قدیمی‌ترین نسخه شاهنامه که بدون تاریخ تهیه شده است را مربوط به دوران سلجوقی ذکر کرد و گفت: «پس از جستجوهای بسیار متوجه شدیم که این نسخه ارزشمند در اختیار یکی از موسسات شرق شناسی هندوستان به نام کاما قرار دارد و بعد از مکاتبات زیاد با این موسسه، اعلام شد که این نسخه به فروش رفته است و اصرار ما برای دانستن نام خریدار، بی‌فایده ماند چراکه از نظر این موسسه، نام خریدار یک موضوع محرمانه تلقی می‌شد.»
مدیر گروه هنرهای سنتی فرهنگستان هنر با اشاره به تلاش گذشتگان برای بازنویسی شاهنامه فردوسی تاکید کرد: «در هر دوره تاریخی پس از سرایش شاهنامه، دستور تهیه یک شاهنامه بزرگ توسط زمامداران و فرمانروایان ایران صادر شده است که در واقع این افراد با این کار، نام خود را در تاریخ جاودانه ساختند.»
نظر شما