محمد هیراد حاتمی:
محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری ایران خود را یک بار دیگر تکرار کرد؛ او نشان داد اگر بخواهد می تواند. درست در روز هایی که عدم حضور رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه در اجلاس سران گروه 15 به برگ برنده رسانه های بیگانه بدل شده بود؛ خالی بالا تر را هدف گرفت تا بازی را بر هم زده باشد. او به هر ترتیبی که بود اردوغان را به ایران کشاند تا نخست وزیر ترکیه به عنوان مهمان ویژه چهاردهمین اجلاس سران گروه 15 در ایران حضور داشته باشد.
اردوغان که دو سال پیش و در اجلاس اقتصاد جهانی داووس،با صراحت کلام خود شیمون پرز رئیس جمهور اسرائیل را به شدت مورد نقد قرار داده بود پیش از سفر اخیر خود، نخستین روز های آبان سال گذشته به ایران سفر کرد. او در در سفر سال گذشته خود و در همان بدو ورود به ایران نشان داد که سیاست های خود با ایران را در رویکردی اقتصادی دنبال خواهد کرد.
نخست وزیر ترکیه از عینک سیاست کشور هایی را نقد کرد که با اعمال فشار به ایران و ترکیه زمینه سازی مشکلات اقتصادی را به وجود می آورند: « از مشکلات و مسایلی که به اقتصاد و امنیت منطقه و کشورهای ما فشار وارد میکند، تحمیلی و به خاطر حضور و دخالت بیگانگان است که از بعضی فاصلهها بین ملتها و دولتها استفاده میکنند. »
او برای اینکه اهمیت روابط اقتصادی ایران و ترکیه را به تصویر بکشد روز بعد و پس از چند بار لغو برنامه راهی پارلمان بخش خصوصی شد تا برای بازرگانان ایرانی و برخی از تجار ترکیه ای سخن سرایی کند. وی گسترش روابط اقتصادی ایران و ترکیه پس از حضور خود در راس دولت ترکیه را مهر تاییدی بر سیاست افزایش مبادلات تجاری دو کشور عنوان کرد: « در سال 2002 وقتی ما روی کار آمدیم 324 میلیون دلار صادرات به ایران داشتیم که اکنون در سال 2008 این رقم به دو میلیارد دلار رسیده است.»
تمایل بالا ترین مقام مسئول دولت ترکیه و در مقابل چراغ سبز مسئولان ایران کافی بود تا بازرگانان ایرانی و ترکیه ای رویای شیرین تجارت خود را در مرز های دو کشور جستجو کنند. دیری نپایید تا فعالان بخش خصوصی به سرعت دست به کار شوند و با جدیت بیشتری طرح افزایش 100 درصدی تجارت ایران و ترکیه را پیگیری کنند.
هنوز یک ماه از سفر سال گذشته نخست وزیر ترکیه به ایران نگذشته بود که افزایش مبادلات تجاری ایران و ترکیه به شکلی واضح در بازار میوه و تره بار ایران مشاهده شد. افزایش حجم واردات میوه و مرکبات از ترکیه در حالی صورت گرفت که در سال 2008 واردات ایران از ترکیه با 50 درصد رشد نسبت به سال 2007 به رقم یک میلیارد و 800 میلیون دلار رسیده بود.گفتنی است صادرات ایران به ترکیه نیز در همین مدت با حدود 25 درصد رشد بدون احتساب نفت و گاز به رقم 505 میلیون دلار افزایش یافته بود. از سویی دیگر در همان برهه زمانی ایران هفتمین کشور عمده صادر کننده و دوازدهمین کشور وارد کننده از ترکیه نام گرفت تا انتظار رو زهای پر رونق تری در تجارت ایران و ترکیه یه وجود آید.
افزایش واردات میوه و تره بار از ترکیه در زمانی کوتاه با متغیر های بیشتری در نوع محصولات دنبال شد به شکلی که برخی واحد های صنفی توزیع کننده این کالا ها حجم زیادی از محصولات ترکیه ای را در خود جای دادند. موضوعی که به نظر می رسد با سفر اخیر اردوغان به ایران با جدیت بیشتری پیگیری خواهد شد و هیچ بعید نیست که محصولا کشاورزی تولید ترکیه به شکل وسیع تری در بازار ایران پخش شود.
موضوعی که پیش بینی آن را می توان با استناد به گفته های اخیر وزیر کشاورزی نیز تایید کرد. وزیر جهاد کشاورزی در دیدار با وزیر کشاورزی و توسعه روستایی ترکیه و هیات همراه در نخستین روز ازواپسین هفته اردیبهشت عنوان کرد همکاریهای سرمایه گذاری مشترک ایران و ترکیه افزایش می یابد. خلیلیان به کارگروه کشاورزی ایران و ترکیه اشاره کرد و ادامه رشد این مبادلات تجاری را دارای اهمیت فراوانی خواند: « همزمان با سومین کارگروه کشاورزی، روابط فیمابین در زمینه کشاورزی اهمیت خاصی دارد. »
گفتنی است حجم مبادلات تجاری ایران و ترکیه تا پیش از سفر سال گذشته اردوغان به ایران قرار بود به 20 میلیارد دلار ظرف چهار تا پنج سال آینده پس از آن برسد اما براساس امضای موافقتنامه ای بین دو کشور 30 میلیارد دلار هدف گذاری شد. محمدرضا رحیمی معاون اول رئیس جمهور در همایش تجاری ایران و ترکیه نخستین فردی بود که از این اقزایش 10 میلیارد دلاری تجاری خبر داد تا نمایان شود پیگری دولت برای افزایش مبادلات تجاری دو کشور جدی است: «طی جلساتی که با نخست وزیر ترکیه و رئیس جمهوری ایران داشتیم دو طرف بر سر انجام مبادلات 20 میلیارد دلاری توافق کرده بودند که من پیشنهاد دادم این میزان به 30 میلیارد دلار افزایش یابد.»او با اشاره به مبادلات 11 میلیارد دلاری کنونی بین دو کشور این حجم از مبادلات را شایسته دو کشور ندانست و متذکر شد: «ظرفیت های ما برای داشتن تبادلات تجاری بیش از ارقام مزبور است لذا باید هر نوع مانعی که روند تجاری دو کشور را دچار مشکل می کند باید از پیش رو برداشت.»
با وجود اینکه بسیاری از شهروندان از کالا های بی کیفیت چینی بازار گلایه دارند و واردات آن را به ضرر تولید کننده و مصرف کننده می دانند وجود کالا های با کیفیت ترکیه ای می تواند از اهمیت خاصی برخوردار باشد و تا حد زیادی رضایت شهروندان را جلب نماید اما سوالی که در پایان می ماند آیا حجم واردات گسترده به این شکل تنفس تولید را نخواهد گرفت؟
نظر شما