اين گفته اميرحسين حكمت نيا، استاد دانشگاه و فعال حوزه گردشگري است كه در نشست تخصصي «محله اي از قرن 8» عنوان شد. وي با تاكيد بر اينكه هنوز مفهوم و معناي جاذبه و منابع گردشگري به درستي تعريف نشده است، افزود: در استان فارس به ويژه شهر شيراز، منابع گردشگري متعددي وجود دارد اما به ميزان اين منابع جاذبه نداريم.حكمت نيا با اشاره به اينكه مجموعه هاي فرهنگي، تاريخي آرامگاهي حافظ و سعدي و يا محور زنديه، منابع گردشگري شيراز محسوب ميشود، گفت: جاذبه گردشگري، تاسيساتي است كه اطراف اين منابع قرار دارد و موجب رونق و توسعه اقتصادي منطقه مي شود.
اين استاد دانشگاه با تاكيد بر اينكه عمده تورهاي گردشگري تكراري است، افزود: با اينكه در شهري چون شيراز، منابع و جاذبههاي متعددي وجود دارد اما برنامه اكثر تورهاي گردشگري تكراري است و گردشگران در مدت حضور و اقامتشان در اين شهر تنها چند جاذبه شامل حافظ و سعدي و محور زنديه و باغ ارم همچنين مسجد نصيرالملك را مي بينند.
اين فعال حوزه گردشگري فارس با اشاره به جاذبه سازي ديگر شهرها براي حضور بيشتر گردشگران، گفت: هم اينك مدت اقامت گردشگران در شهرهايي چون يزد و كاشان، دو تا سه برابر شهر شيراز است كه جا دارد متوليان حوزه گردشگري و اجراي تورها نسبت به اين موضوع دقت نظر بيشتري داشته باشند.
حكمت نيا در ادامه بر لزوم توسعه گردشگري ادبي در شيراز تاكيد كرد و افزود: متاسفانه اين نوع گردشگري كه همواره مورد توجه گردشگران خارجي و داخلي است در شيراز مغفول مانده است.
وي ادامه داد: به طور مثال بافت تاريخي شيراز، آلبومي از آثار تاريخي و فرهنگي است كه كمتر مورد توجه تورگردانان قرار مي گيرد؛ منطقه اي كه مي تواند گردشگري ادبي و روايتي در آن جان بگيرد چرا كه تنوعي كه در اين محدوده از بنا و گونه هاي معماري وجود دارد در هيچ كجاي كشور ديده نمي شود.
حكمت نيا در بخش ديگري از سخنانش به جاذبه هاي متعددي كه در بافت تاريخي شيراز وجود دارد، اشاره كرد و گفت: قدمت بافت تاريخي شيراز تنها به دوره قاجار برنمي گردد، هرچند كه كالبد معماري اين بافت، قاجاري و پهلوي است.
وي ادامه داد: اين بافت تاريخي با توجه به ساخت مسجد عتيق كه در قرن دوم هجري در شيراز ساخته شد دستكم 13 تا 15 قرن قدمت دارد.
اين استاد دانشگاه در ادامه سخنانش به توضيحاتي درخصوص مفهوم نشست تخصصي (محله اي از قرن 8) پرداخت و گفت: بنابر سفرنامه هاي سياحان و گردشگران خارجي كه در قرون 7 و 8 هجري به شيراز سفر كرده اند، بافت تاريخي شيراز مساحتي بالغ بر 390 هكتار داشته است كه در دوره زنديه بيش از 30 هكتار از اين محدوده حذف شد.
حكمت نيا ادامه داد: در قرن 8 هجري در محدوده اي كه هم اينك به محله اسحاق بيگ و سرباغ و لب آب معروف است، آثار شاخصي چون مسجد، بازار، حمام و مدرسه هاي متعدد وجود داشت كه در حال حاضر تعدادشان كمتر از انگشتان يك دست است.وي با بيان اينكه در اين دوره، بازار حاجي احداث مي شود، افزود: اين بازار توسط حاجي قوام وزير ابواسحاق اينجو حاكم فارس احداث مي شود كه مدرسه خان را به مسجد جامع عتيق و حرم مطهر احمدبن موسي(ع) متصل مي كرده و هم اينك قسمتهاي عمده آن تخريب شده است.
حكمت نيا ادامه داد: در اين دوره تاريخي، بازارهاي متعددي چون ميوه و بازار سرحوض نيز در اين محدوده وجود داشته كه با گذشت زمان تخريب مي شوند.
وي همچنين به ساخت بناي خداي خانه در مسجد عتيق در قرن هشتم اشاره كرد و گفت: با اينكه مسجد عتيق در قرن دوم هجري ساخته شد اما به دليل آسيب هايي كه طي سال ها بر بنا وارد شد بارها مسجد مورد مرمت و بازسازي قرار گرفت. همچنين بناي خداي خانه بنابر كتيبه اي كه در بناست به سال 752 هجري قمري ساخته شده است.
اين استاد دانشگاه در ادامه اضافه كرد: با توجه به قدمت و اصالتي كه بافت تاريخي شيراز دارد، مي طلبد تورهاي گردشگري ادبي در اين محدوده تعريف شود و گردشگران با چگونگي به وجود آمدن اين محدوده تاريخي آشنا شوند.
وي افزود: اين محدوده تاريخي بهترين مكان براي توسعه گردشگري ادبي و روايتي شيراز است كه در اين شهر مورد بي مهري قرار گرفته، به رغم اينكه اكثر گردشگران ورودي
علاقه مندند كه به صورت روايت گونه با تاريخ مردم فارس آشنا شوند.به گزارش خبرنگار ما، نشست (محله اي از قرن 8) كه از سري سلسله نشست هاي تخصصي انجمن گردشگري و تاريخي فرزندان پارسه است با حضور بيش از 70 نفر از راهنمايان گردشگري شيراز و اعضاي اين انجمن برگزار شد.
46
نظر شما