قتل فوتبال به دست فوتبالی‌ها

نمی‌گوییم فوتبال ایران پاك است و نمی‌توانیم ادعا كنیم پشت پرده هیچ توافقی در كار نیست اما اگر قرار باشد علی دایی كه نماد این فوتبال است و مربی تراكتورسازی كه تیمش یكی از ابزار اصلی گرما بخشیدن به لیگ محسوب می‌شود، به این شكل فوتبال را بزنند و لت و پار كنند، دیگر چه توقعی از فلان تئوریسین است كه با استفاده از تریبون‌های دائمی‌اش نگوید در فوتبال را باید «گل» گرفت؟!
علی دایی از سوت‌های داوران علیه نفت به ستوه آمده و می‌گوید می‌خواهند پرسپولیس را قهرمان لیگ برتر كنند، مربی پرتغالی تراكتور، تیمش پنالتی بادآورده را خراب كرده و ادعا می‌كند نمی‌خواهند تراكتور قهرمان شود و هركس از راه می‌رسد یك لگد به پیكر نیمه جان فوتبال ایران می‌زند و می‌رود.
این لگد را اگر غریبه‌ها بزنند، حرفی نیست اما خودی‌ها چرا با مشت و لگد به جان فوتبال می‌افتند؟ روش مقابل با ناپاكی‌های فوتبال این نیست كه ماهیت رقابت را زیر سؤال ببریم و تیمی را از پیش قهرمان بنامیم. این قبیل موضع‌گیری‌ها هیچ كمكی به پیشرفت و بهبود اوضاع نابه‌سامان فوتبال نمی‌كند كه اگر می‌كرد تا به حال با هزار بار گفتن دست‌های پشت پرده، تبانی و توافق، فلان چیزهای آلوده و... فوتبال ما درست شده بود.
ما هم معتقدیم شر امتیازهای آلوده و هر پدیده و اتفاقی كه فوتبال را آلوده می‌كند و تعیین نتیجه را از مستطیل سبز و داخل زمین، به پشت میز و زیر میز می‌كشاند، باید از سر فوتبال كم شود اما این راهش نیست... با این طناب پوسیده نباید داخل چاه رفت.

* این یادداشت در ستون حرف آخر شنبه ۹ بهمن روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.