مرگ فوتبال فردا به دست عربده

فوتبال فردا قرار بود فوتبالی مبتنی بر دانش، تاکتیک و تحقیق باشد، قرار بود ما هم مثل اروپایی‌ها و حرفه‌ای‌ها ۴ اصل تطابق، توازن، تعادل و تحقیق را به ۴ اصل ثابت فوتبال (بدنسازی، تکنیک، تاکتیک و روحی روانی) اضافه کنیم و صاحب فوتبال مدرن شویم، قرار بود ما هم سر نخ حرف ژرارد هولیه‌ها و ژوزف ونگلوش‌ها که گفته بودند در فوتبال فردا، سرعت در انتقال بازی از سرعت در بازی با توپ تأثیرگذارتر است را بگیریم و به یک فوتبال سرعتی برسیم اما حالا یکی از دانش‌محورترین مربیان ما که همیشه دوست داشتیم با سیستم و تاکتیک و تفکر نتیجه بگیرد تا مربیان جوان تابعش شوند و دنبال فوتبال علمی بروند، اعتراف کرده داد و بیداد کنار زمین در نتیجه گرفتن تیم نقش دارد. این اگر برای ما مرگ نیست، پس چیست؟

آیا زیدان هم با داد و فریاد کنار زمین و لگد به بطری آب معدنی، رئال را سه سال پی در پی قهرمان اروپا کرده است؟ اروپا اصلاً با این رویه میانه خوشی ندارد که اگر داشت ژرمن‌ها هرگز به کلینزمن لقب شومن نمی‌دادند و نیمکت او را به یواخیم‌لو نمی‌‌سپردند.

حرف مجید جلالی که می‌گوید در فوتبال ایران، داد و فریاد مربی روی نتیجه تیم تأثیر دارد، درست است اما توقع ما از مجید جلالی این است که به جای زدن این حرف درست، دنبال درست کردن راهی باشد که بتوان با علم با آنالیز و با تفکر جلوی تأثیر داد و فریاد را گرفت.

ما باید مربیان جوان‌مان را به جای ایفای نقش کنار زمین و لب خط به نشستن در دوره‌های دانش‌افزایی تشویق کنیم. این کار شماست آقای مجید جلالی...

^{* این یادداشت در سرمقاله دوشنبه ۷ خرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}