محبوبه عمیدی: زمانی که می‌توان از نرم‌افزارها برای تصویر‌سازی پویانمایی‌های فوق‌العاده‌ای مانند «داستان اسباب‌بازی3» یا «من نفرت‌انگیز» استفاده کرد، چرا ساخت جلوه‌های صوتی مانند صدای خرد‌شدن شیشه‌ها یا قدم‌زدن یک شخصیت محبوب به آنها سپرده نشود؟ به خصوص که استفاده از این جلوه‌ها در تبلیغات تلویزیونی، بازی‌های ویدئویی یا انیمیشن‌ها می‌تواند هزینه‌های ساخت را به شکل مؤثری کاهش دهد.
به گزارش نیوساینتیست، دو گروه از شرکت‌کنندگان در سی‌و‌هفتمین کنفرانس گرافیک کامپیوتری و تکنیک‌های تعاملی، سیگراف2010 که از یکشنبه گذشته در لوس‌آنجلس آغاز به کار کرده است، نمونه‌هایی از این نرم‌افزارها را رونمایی کرده‌اند. در این نرم‌افزارها هم برای خلق صدا از قوانین فیزیک تبعیت شده است.
ویلیام موس و همکارانش از دانشگاه کارولینای شمالی روی سیستمی برای ایجاد صدای حاصل از جریان مایعات یا سقوط اجسام به درون آب کار کرده‌اند. موس می‌گوید: «صدای حاصل از افتادن یک سنگ به درون آب یا برخورد امواج با صخره‌ها نتیجه ارتعاشات ایجاد‌شده در حباب‌های هوایی است که میان قطرات آب جابجا‌شده گرفتار شده‌اند. شما هم می‌توانید همین الگو را خلق کنید. هر حباب بسامد ثابتی دارد که به ابعاد آن برمی‌گردد. حیرت‌انگیز است ولی ترکیب این بسامدها منبع اولیه صدا است».
موس و همکارانش از نرم‌افزار ابداعی Bubbles Alive برای شبیه‌سازی حباب‌ها به شکل گرافیک سه‌بعدی، محاسبه شکل حرکت هر یک، ابعاد احتمالی و در نهایت پویانمایی افتادن یک گوی یا اشیای دیگر درون آب استفاده کرده‌اند. پس از آن به جمع‌بندی اطلاعات حاصل از پویانمایی پرداخته‌اند تا صدای این برخورد و پاشیدن آب به اطراف را شبیه‌سازی کنند. آنها حباب‌ها را در ابتدا کروی و در مراحل بعد همراه با نمونه‌های بیضی‌شک فرض کرده‌اند اما در شبیه‌سازی نمونه‌هایی با بسامد بالا چندان موفق نبوده‌اند. حقیقی‌ترین صدای شبیه‌سازی توسط آنها ترکیبی از پایین‌ترین بسامدها و مربوط به یک اردک پلاستیکی است که درون وان حمام حرکت می‌کند. می‌توانید فیلم این پویانمایی را اینجا تماشا کنید.
گروه دوم، داگلاس جیمز و همکارانش در دانشگاه کرنل امسال به شبیه‌سازی صدای حاصل از شکستن ظروف شیشه‌ای یا سفالی پرداخته‌اند. جیمز می‌گوید: «نکته فیزیکی این شبیه‌سازی اینست که صدای خرد‌شدن چنین ظرف‌هایی بیشتر از آنکه صدای لحظه‌ای برخورد نمونه اولیه با زمین باشد، نتیجه ترکیب صدای حاصل از ارتعاش قطعات شکسته است».
جیمز و همکارانش برای ساده‌تر کردن فرایند‌های محاسباتی تمامی خرده‌‌ریزهای ایجاد‌شده را به شکل بیضی و در اندازه‌های گوناگون در نظر گرفته‌اند. جیمز می‌گوید: «مزیت بزرگ این روش اینست که نتایج همیشه ثابت هستند و می‌توان صدایی واقعی و یکسان را از تمامی شبیه‌سازی‌های ضبط‌شده شنید».
نتیجه کار این گروه از دیدگاه شنوندگان هم قابل‌قبول است. آنها احتمالا در مراحل آینده روی شکستن ظروف به قطعات کوچک‌تر یا خلق صداهای تازه کار خواهند کرد.
نظر شما