پیام رفتار تند با ظریف

فرج الله رجبی *

متاسفانه رفتارها و حرف‌ها به گونه‌ای شده است که برخی اگر حرفی را بزنند ارزش است اما اگر همان را دیگری به زبان براند ضد ارزش محسوب می‌شود. موضوع پولشویی هم خارج از این قاعده نیست اگر عده‌ای درباره آن صحبت کنند هیچ مشکلی ندارد اما اگر همین صحبت را گروه مقابل مطرح کند می شود ضد ارزش.

سوال اینجاست اگر پولشویی مسئله نیست و آنطور که مدعیان از آن دم‌می‌زنند در کشور وجود ندارد چرا برای آن قانون می‌گذاریم؟چرا قوانینش را اصلاح می‌کنیم؟ پس ما با معضلی به نام پولشویی دست به گریبان هستیم که البته ابعاد آن به دستگاه‌ها ذی‌ربط مانند وزارت اقتصاد و ... باز می گردد. بنابراین اگر پولشویی در کشور وجودنداشت دیگر نیازی  نبود نسبت به آن قانونگذاری شود.

ما باید دقت نظر داشته باشیم و فراموش نکنیم که اتفاقا پولشویی یکی از لغزش‌هایی است که کشور باید نسبت به آن حساس باشد. ما باید بپذیریم اگر می خواهیم با فساد مبارزه کنیم و جامعه سالمی داشته باشیم باید شفافیت داشته باشیم و برای رفع نواقص دست به دست هم دهیم.

مبارزه با فساد خودی و غیرخودی نمی‌شناسد و اگر ایرادی وجود دارد فرقی نمی کند این ایراد از زبان چه کسی بیرون می‌آید. وقتی چنین برخوردی با امثال ظریف که وزیر امورخارجه است می‌شود این یک پیام برای جامعه دارد که باید خودتان را سانسور کنید. اینجاست که در بیان ایرادات دچار خودسانسوری می شویم و قطعا یک نتیجه بیشتر ندارد و آن بستن چشم‌ها به روی مشکلات و رشد روزافزون آن است.

وقتی وزیر یک کشور مطلبی را به زبان می آورد که نه توهین به کسی است و نه اشاره به گروه خاصی دارد و تنها از مشکلات می‌گوید اینچنین مورد هجمه قرار می گیرد چه توقعی است که افراد عادی جسورانه در مبارزه با فساد به میدان بیایند؟باید فضا را باز کنیم تا این مفسدین باشند که احساس خطر کنند و نه برملاکنندگان فساد. اگر همت نکنیم این کشتی که در آن نشسته ایم همه را به ته دریا خواهد برد.

شنیدم عده‌ای به دنبال استیضاح وزیر امورخارجه هستند باید بگویم ما نباید ماجرا را پیچیده کنیم اگر افرادی می خواهند ظریف را استیضاح کنند حق‌شان است؛ اما این را به یاد داشته باشند نتیجه تبدیل استیضاح که ابزاری برای روشنگری است به ابزاری برای برخورد، آن هم درمورد مسائلی که در کشور ما وجود دارد و قابل انکار نیست باعث می‌شود ابزار نظارتی مجلس مانند استیضاح حقانیت و اثربخشی خود را از دست بدهد. لازم است بگویم به جای آنکه در مقابل مشکلات و نارسایی‌های کشور به خاکی بزنیم بهتر است به فکر چاره باشیم. تخریب و متهم کردن اگر راه به جایی می‌برد در این چهل سال حتما راهی را باز کرده بود. به نظرم دوستان باید سعه صدر داشته باشند و به جای آنکه ببینند چه کسی می‌گوید نگاه می‌کردند که چه چیزی می‌گوید. مخالفانی که امروز حرف ظریف را بر نمی‌تابند اگر همین صحبت از زبان هم‌قطاران خود مطرح شده بود چه بسا تعریف و تمجید هم می‌کردند نمونه بارز آن را در مجلس می‌بینیم فقط کافی است نگاهی به مشروح مذاکرات مجلس بیندازیم و ببینیم چه کسانی حرف‌هایی تندتر و سخت تر از ظریف زدند اما آیا کسی به آنها ایرادی گرفت؟ چرا در آن موارد کسی نگران نشد؟

سخن آخر اینکه ما سه قوه مقننه، مجریه . قضائیه داریم این سه قوه تنها در صورت همکاری می‌توانند کاری از پیش ببرند پس به جای متهم کردن یکدیگر قدم در راه اصلاح برداریم.

* نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی

۲۹۲۱۶