تحلیلگران براین باورندکه تاخیر در تشکیل دولت، اصلی ترین عامل در پدید آمدن روحیه ضعیف در میان نظامیان این کشور و طمع ورزی آمریکایی ها برای نقض موافقتنامه امنیتی و طولانی تر کردن حضور نظامی شان در این کشور است.
شواهد نشان می دهد که کاخ سفید بی تمایل به پدید آوردن فضایی برای باقی ماندن بیشتر نیروهای نظامی اش در عراق نیست. این موضوع را می توان از اظهار نظرهای ضد و نقیضی که مقامات آمریکایی و عراقی در خصوص بیرون رفتن کامل نیروهای آمریکایی تا پایان سال 2011 مطرح می کنند دریافت. براساس آنچه در توافقنامه امنیتی آمریکا و عراق آمده قرار است تا پایان ماه اوت آمریکا، 50 هزار نفر از نیروهای نظامی خود را از عراق خارج کنند و تا پایان سال 2011 نیز همه آنها این کشور را ترک کنند. در چنین شرایطی اظهارات بابکر زیباری، رئیس ستادمشترک ارتش عراق فضایی را پدید آورد تا آمریکایی ها بتوانند با استناد به آن، این احتمال را پدید آورند که حتی پس از پایان سال 2011 نیز در این کشور بمانند.
روزنامه سعودی عکاظ در این باره نوشته است که واشنگتن به احتمال زیاد در سال 2011 میلادی، عقب‌نشینی از عراق را به‌طور کامل انجام نخواهد داد بلکه تعدادی از نظامیان خود را تا سال 2020 میلادی همچنان در این کشور نگاه خواهد داشت.
این در حالی است که آنتونی بلینکن مشاور امنیت ملی معاون رئیس جمهوری آمریکا اعلام کرده است که این عقب‌نشینی بی‌تردید صورت خواهد پذیرفت اما ما با عراق نیز مانند بسیاری از کشورهای جهان که با آنها روابط امنیتی داریم، تعامل خواهیم کرد که این تعامل شامل فروش تجهیزات و تسلیحات نظامی و آموزش نیروهای نظامی آن خواهد بود.
آنچه باعث نگرانی تحلیلگران سیاسی است رویه همیشگی آمریکا در برخورد با کشورهایی است که به آنها حمله کرده یا آنها را اشغال می کند. معمولا آمریکایی ها وقتی به کشوری وارد می شوند هرگز به طور کامل آن را ترک نمی کنند و به بهانه های مختلف پایگاه های نظامی ایجاد می کنند و حضور خود را با چند هزار سرباز و تجیهزات جنگی دائمی می کنند.
این رویه همیشه برای همسایگان کشور اشغال شده مایه تحریک و تنش خواهد بود و نوعی تحقیر و اهانت را برای ملتی که پایگاه نظامی آنها را پذیرا شده به ارمغان خواهد آورد. چنین مدلی را هم اینک می توان در کره، ژاپن و قرقیزستان دید.
نظر شما