فراموش شدن لی‌لی و تفنگ بازی

نظرسنجی‌ها در کشور انگلستان نشان می‌دهد یک سوم والدین چگونه بازی کردن با کودکان خود را فراموش کرده‌اند و یک سوم نیز شرکت کردن در بازی‌ها و فعالیت‌های کودکان خود را خسته کننده عنوان کردند.
نظر سنجی از کودکان هم نشان می‌دهد یک سوم از آنان تمایل دارند زمان بیش‌تری را با والدین خود سپری کنند و یک دهم آن‌ها نیز احساس می‌کنند والدینشان بازی کردن با آن‌ها را اتلاف وقت می‌دانند.
در این تحقیقات که توسط پروفسور تانیا بایرون انجام شده است بیش از 2 هزار والد و 2 هزار کودک بین 5 تا 15 سال شرکت داشتند. از این کودکان و والدین آن‌ها در مورد بازی‌های مورد علاقه، متوسط زمانی که در هر روز صرف بازی کردن با دوستان یا پدر و مادر خود می‌کنند و میزان توجه پدر و مادرها در مورد کیفیت بازی کودکانشان سوال پرسیده شد. با انجام این تحقیقات مشخص شد بازی با کودکان در حال تبدیل شدن به یک هنر فراموش شده است. 21 درصد از والدین حتی به یاد نمی‌آورند که چگونه باید با کودکان خود بازی کنند و در تشویق کودکانشان به انجام بازی‌های خلاقانه که بتواند به رشد آن‌ها کمک کند مشکل دارند.
بایرون که روانشناس و متخصص کودکان است و تا کنون در برنامه‌های زیادی در مورد کودکان شرکت داشته است در این باره گفت: برای آن‌که والدین بتوانند ارتباط موفقی با فرزندان خود داشته و با آن‌ها بازی کنند، باید 4 فاکتور کلیدی وجود داشته باشد. تحصیلات، شیوه برقراری ارتباط، هماهنگی و الهام بخشی.
یابرون هم‌چنین مطالعاتی را که توسط دپارتمان کودکان، مدارس و خانواده و هم‌چنین دپارتمان فرهنگ، رسانه و ورزش انجام شده و تاثیرات مخرب اینترنت و بازی‌های کامپیوتری را مورد بررسی قرار داده است نیز بازبینی کرده است.
او در این باره گفت: والدین باید به گذشته بازگردند و آن‌چه را که خود از بازی کردن فرا گرفته‌اند با آن‌چه که امروزه کودکانشان از شیوه‌های مدرن بازی می‌آموزند مقایسه کنند.
تحقیقات انجام شده توسط ما نشان می‌دهد به واسطه تغییر شیوه‌های بازی و سرگرمی کودکان و توجه آن‌ها به بازی‌های کامپیوتری و کامپیوترها ارتباط بین نسل‌ها دچار مشکل شده و فعالیت‌ها و بازی‌های خانوادگی رفته رفته رو به فراموش شدن هستند.
برای مثال امروزه یک سوم والدین حتی در هنگامی که تصمیم می‌گیرند با کودک خود بازی کنند، بازی‌های کامپیوتری را انتخاب می‌کنند چرا که تصور می‌کنند فرزندان آن‌ها از این بازی‌ها بیش از هر کار دیگری لذت می‌برند. 90 درصد کودکان هم اعلام کردند بازی‌های کامپیوتری را برای پر کردن اوقات فراغت خود در هنگام تنهایی انتخب می‌کنند. این در حالی است که بیش از سه چهارم آن‌ها هنوز هم گذراندن زمان با والدین خود و انجام بازی‌های سنتی را بر بازی‌های کامپیوتری ترجیح می‌دهند.
یکی از مهم‌ترین عواملی که باعث دوری والدین از کودکانشان شده است فشار کاری است. بیش از نیمی از والدینی که در این تحقیقات شرکت داشتند فشار کاری و حجم کارهای خانه را مهم‌ترین عامل نداشتن زمان کافی برای بازی کردن با فرزندانشان عنوان کردند. البته معمولا کودکان هم از این موضوع آگاهی دارند. نظرسنجی از این کودکان نشان داد بیش از یک سوم آن‌ها اعلام کردند که از نگرانی‌ها و فشارهای کاری والدین خود آگاه هستند و به همین دلیل زیاد به والدین خود برای بازی کردن با آن‌ها اصرار نمی‌کنند.
البته دعواها و بگومگوهای بین کودکان هم باعث می‌شود والدین چندان تمایلی برای بازی کردن با فرزندان خود نشان ندهند. یک دهم والدین اعلام کردند در هنگام بازی کردن با فرزندان خود به دلیل اختلافات و دعواهای بین فرزندانشان آنقدر گیج و سردرگم می‌شوند که ترجیح می‌دهند خود را درگیر این اختلافات کودکانه نکنند. این موضوع نشان می‌دهد والدین توانایی ارتباط با فرزندان خود را از دست داده‌اند و هر روز نیز فاصله آن‌ها با فرزندانشان بیش‌تر می‌شود.
اما به هر حال بازی کردن برای رشد کودک اهمیت زیادی دارد. بازی به بالا رفتن توانایی‌های ذهنی کودک کمک می‌کند و به او چگونگی ارتباط با دیگران و مهارت‌های اجتماعی را می‌آموزد. به همین دلیل والدین بهتر است با وجود تمام مشکلات و مشغله‌های کاری که دارند زمانی را برای سپری کردن با کودکان خود و بازی کردن با آن‌ها اختصاص دهند.
گاردین، 26 آگوست