برایان ماهونه / استانبول _ این روایتی آمریکایی است از بازی تیم های بسکتبال ایران و ایالات متحده در رقابت های جام جهانی بسکتبال. مسابقه ای که اگرچه بازیکنان تیم ملی ایران پیروزش نبودند اما با بازی جوانمردانه و بالاتر از حد انتظارشان باعث شگفتی خبرنگاران آمریکایی شدند تا آنها هم لب به ستایش از بازی تیم قهرمان آسیا بگشایند. مسابقه ای که کاملا ورزشی بود و خالی از بحث های سیاسی.
مهدی کامرانی کاپیتان تیم ملی ایران در این باره می گوید:« این مسابقه برای من یک مسابقه معمولی بود.» کامرانی ادامه می دهد:« من خیلی خوشحال هستم چرا که در برابر بهترین تیم جهان بازی کردیم.»
این مسابقه اولین رویارویی دو تیم در تاریخ بسکتبال بود, دو کشوری که در مناسبات سیاسی سالهاست که روابط خوبی ندارند. سرمربی تیم ملی بسکتبال امریکا در پایان این مسابقه گفت :« ما برای ایرانی ها احترام زیادی قائلیم. این فقط یک مسابقه بسکتبال بود. هیچ پیش زمینه سیاسی در باره این بازی در ذهن من وجود نداشته و ندارد. من فقط می دانم همیشه خاطره خوشی از سفرم به تهران و دیدار با مردم این کشور داشته ام . حالا هم دوستان خیلی خوبی دام که ایرانی هستند.»
سکوهای ورزشگاه در زمان بازی دو تیم اگرچه جاهای خالی یزادی داشت اما نزدیک به 5 هزار ایرانی حاضر روی سکوها ، به شدت تیم ملی شان را فارغ از اینکه امتیازات زیادی از حریف قدرتمند خود عقب بود ، تشویق می کردند . در جای جای سکوها می شد ایرانیان و آمریکایی هایی را دید که در کنار هم نشسته اند و پرچم های کشورشان را در دست دارند.
در داخل زمین رقابت حامد حدادی و رودی گی که هردو در تیم ممفیس گریزلیز همبازی هستند هم در نوع خود دیدنی بود. این دو مدام با هم خوش و بش می کردند و انگار حرف های شان را مدت ها بود نگه داشته بودند که در این بازی برای هم تکرار کنند.
تایسون چندلر بازیکن سنتر تیم ملی امریکا می گوید :« بگذارید کار سیاست را به سیاست مردان واگذار کنیم . ما اینجا آمده ایم که بسکتبال بازی کنیم. »
اکنون سالهاست که این دو کشور روابط سیاسی محدودی با یکدیگر دارند و در سالهای اخیر تلاش دولت ایالت متحده برای اعمال تحریم ها ( با اتهامات واهی درباره فعالیت های صلح آمیز هسته ای ملت ایران ), روابط دو کشور تیره تر هم شده است. اما آنچه در این بازی محسوس بود این بود که امریکایی ها تلاش می کردند که تنها روی بازی تمرکز کنند.
سرمربی امریکایی ها می گوید در سال 1970 در چهارچوب رقابتهای نیروهای مسلح در ایران بازی کرده است و از همان دوره احترام زیادی برای ایرانی ها قائل است.
او لحظه ای بعد و در حالی که داشت به سئوالی فنی درباره توپ های لو رفته پاسخ می داد ، دید که سرمربی تیم ملی ایران سرش را به معنای تایید حرفهایش تکان می دهد. اتفاقی که باعث شد تا کرزیفسکی به خنده بگوید:« این یعنی اولین گام دیپلماتیک برای صلح و دوستی ؛ من و مربی ایران هم عقیده هستیم! »
به هر حال دو تیم پیشتر هم ثابت کرده اند که این حساسیت های سیاسی در میدان ورزش وجود ندارد. دو سال پیش تیم ملی ایران که خود را برای رقابتهای المپیک 2008 آماده می کرد به دعوت فدراسیون بسکتبال امریکا سفری به ایالت یوتا داشت تا در رقابتهای لیگ تابستانی امریکا شرکت کند. بازی تیم های فوتبال و البته قهرمانان کشتی دو کشور همیشه پر بوده از برخوردهای کاملا دوستانه که تصاویرش تا سالها در ذهن ورزش دوستان باقی مانده است.
لامار اودوم سنتر تیم ملی امریکا می گوید:« این یکی از زیبایی های ورزش است . اگر به تاریخ مسابقات ورزشی نگاه کنید می بینید که در میدان ورزش افراد زیادی با فرهنگ ها و اعتقادات مختلف در کنار هم جمع می شوند و با هم به رقابت می پردازند. تنها در ورزش می توان چنین جو دوستانه ای را بوجود آورد.»
منبع: آسوشیتدپرس 2 سپتامبر 2010
ترجمه : سعید یوسفی
نظر شما