انجمن خوشنویسان ایران از سابقه‌ای شصت‌ساله برخوردار است. در این مدت افراد زیادی در چرخه مدیریتی و اجرایی آن آمده و رفته‌اند و با سلایق مختلف به اداره امور این مرکز هنری پرداخته‌اند. اختلاف سلیقه نیز همواره در همه جوامع بشری از جمله مراکز هنری وجود داشته و بعضاً موجب رشد و تعالی نیز شده است.
در انجمن نیز این اختلاف سلیقه‌ها از ابتدای تأسیس حتی بین اساتید پیشکسوت وجود داشته است اما آنچه قابل توجه است اینکه اینگونه تفاوت دیدگاه‌ها همیشه با رعایت احترام هم‌کسوت‌ها همراه بوده و در عین حال مانع جریان رشد کمی و کیفی مسائل هنری نبوده است. اما در سال‌های اخیر متأسفانه وضع به گونه‌ای غیرقابل تصور تغییر کرده و انجمن در بعد اجرایی دچار مشکلات عدیده‌ای گشته است. خودمحوری، دخالت در وظایف ارکان مختلف، عدم مدیریت اقتصادی و غلتیدن به دامن روزمرگی و از همه مهمتر فراموش شدن اخلاق هنری و به بازی گرفتن قوانین جاری از نمونه‌های بارز این تغییر رویکرد است که در ماه‌های اخیر با فرار به جلو و متهم کردن دیگران و عدم الزام به قوانین و مقررات و حمایت و هدایت آشکار از جریان‌های موازی غیرتشکیلاتی انجمن را با بحران جدی مواجه نموده به گونه‌ای که تعدادی از اعضای شورای عالی را نیز مجبور به واکنش کرده است.
تعدادی از استادان انجمن خوشنویسان ایران با درک ضرورت‌های تاریخی و با اعتقاد به لزوم احقاق حقوق همکاران و هنرمندان خوشنویس در سال 1386 با اعلام آمادگی جهت تشکیل شورای ارزشیابی هنری و در نتیجه تشکیل شورای ارزشیابی هنری و در نتیجه تشکیل آن شورا در شهریورماه همان سال بر آن شدند تا در اسرع وقت جهت رفع مشکلی که با تأخیر حدود بیست‌ساله می‌رفت تا انجمن را از بنیان دچار ویرانی نماید اقدام نمایند.
یک‌سال و نیم تلاش پیگیر شورای ارزشیابی هنری منجر به شناسایی و معرفی تعداد قابل‌توجهی از هنرمندان خوشنویس و پیوستن آنان به جمع اساتید انجمن گردید که در آغاز با تشویق‌های فراوان خوشنویسان سراسر کشور مواجه گردید و شور و نشاطی در جامعه ایجاد نمود اما همزمان با این اقدام شورای ارزشیابی قانونی انجمن یکی از استادان صاحب‌نام نیز به طور شخصی و به موازات فعالیت‌های شورای ارزشیابی اقدام به تأیید تعدادی از هنرمندان خوشنویس نمودند که البته این اقدام تا اینجا محل اشکال نبوده و نظر شخصی ایشان مورد احترام همه بوده است.
بلکه مشکل از جایی آغاز می‌شود که تاییدیه استاد محترم شامل حال مدیر اجرایی انجمن و بعضی از اعضای شورای عالی نیز می‌شود و زمینه‌ای را فراهم می‌کند تا مسئولان اجرایی انجمن که به حکم وظیفه سازمانی باید از اقدامات قانونی اساسی‌ترین رکن انجمن (شورای ارزشیابی هنری) حمایت و در جهت به انجام رسیدن آن تلاش کنند به شکلی کاملاً غیرقانونی و غیراخلاقی هدایت جریانات مسمومی را به عهده گیرند که سعی دارد با تهیه طومار و امضا و درگیر کردن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با این موضوع ضمن کمرنگ کردن اقدام شورای ارزشیابی به قول معروف از این نمد برای خود کلاهی ببافند و لیست موردنظر استاد محترم را جهت تأیید به شورای ارزشیابی تحمیل کنند .
شورای ارزشیابی هنری با توجه به این خواسته غیرقانونی و غیرتشکیلاتی و غیراخلاقی تنها راه موجود را استعفای جمعی تشخیص و در تاریخ 15/12/1387 رسماً از مسئولیت‌های محوله استعفا می‌کنند. پیامد این اتفاق اعضای عدالت‌خواه انجمن با ارسال نامه‌‌هایی ضمن تقبیح حرکت غیرقانونی و غیراخلاقی مدیر اجرایی انجمن خواستار رسیدگی شورای عالی به این موضوع شدند لذا تعدادی از اعضای حق‌طلب و حقیقت‌نگر و آگاه شورای عالی با جدیت پیگیر موضوع شده و اقداماتی را در جهت اصلاح سیستم مدیریتی انجمن آغاز نموده‌اند که امیدواریم با کمترین هزینه و خسارت برای این مجموع اصیل به ثمر برسد و انجمن در مسیر توسعه کمی و کیفی آنگونه که شایسته است قرار گیرد. آنچه که به نظر می‌آید شاید بتواند قدری این خسارات را جبران نموده و مشکلات موجود را حل کند برخورد منطقی و واقع‌گرایانه همه اساتید و اعضای انجمن است که به قوانین و مقرراتی که حاصل سال‌ها تلاش و صرف عمر خود آنها و همکاران هنرمند است پایبند بوده و از انجام حرکت‌های خلاف موازین و ضوابط تعریف شده پرهیز نمایند.
انجمن خوشنویسان ایران به عنوان سازمانی غیردولتی اگرچه در مقاطع مختلف و به صورت‌های گوناگون مورد حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار گرفته است اما واقعیت این است که این وزارتخانه در این خصوص وظیفه‌ای ندارد چنانکه در هیچ‌کجای اساسنامه و آیین‌نامه‌های انجمن به جز معرفی یک نماینده از سوی مقام محترم وزیر وظیفه‌ای برای این وزارتخانه تعریف نشده است. لذا درخواست مداخله وزارت ارشاد نه منطقی و نه قانونی است و نه کمکی به حل مسئله می‌کند چرا که وزارتخانه نیز برای خود ضوابطی دارد که همه اعضای آن از شخص وزیر تا آخرین رده‌های اجرایی نسبت به آن تعهد دارند و از آنجا که از ناحیه نماینده محترم وزیر واقعیت جریانات به مقامات ذیربط گزارش داده می‌شود بعید به نظر می‌آید که نقش وزارتخانه در این ماجرا بیش از کدخدامنشی و دعوت به رعایت قوانین باشد اما پنهان شدن افراد خاطی پشت حسن‌نیت مقامات وزارت ارشاد جز پیچیده‌تر شدن اوضاع نتیجه‌ای نخواهد داشت.
البته معلوم نیست کسانی که با جدیت خواستار حذف وظیفه انتخاب اعضای شورای ارزشیابی هنری از سوی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد بوده و در مجمع نمایندگان ایلام (دی‌ماه 85) این موضوع را به رأی گذاشته و از جو خاص مجمع برای تصویب آن استفاده کردند و برخورد ناشایست آنها با نماینده محترم وزیر منجر به ترک مجمع از سوی نامبرده شد چگونه در چنین شرایطی از وزارتخانه مزبور درخواست کمک می‌نمایند. به هر روی این مسئله یک مسئله داخلی است و بهتر است مطابق ضوابط موجود و توسط ارکان تصمیم‌گیر در انجمن به نحو شایسته‌ای حل و فصل گردد. البته نظارت وزارت ارشاد به عنوان متولی امر هنر بر اجرای قوانین و ممانعت از خودسری و بی‌اخلاقی و بی‌قانونی می‌تواند در تسریع اصلاح امور مؤثر واقع شود. نکته دیگری که لازم به توضیح است اینکه در شرایط پایان سال تحصیلی و ارزشیابی اوراق امتحانی باز هم مدیر اجرایی خلاف موازین و مقررات نسبت به دعوت از مصححین اوراق امتحانی آن هم به صورتی یک‌جانبه نموده است که با توجه به روال پذیرفته شده سال‌های اخیر پاسخگوی هرگونه تصمیم غیرتشکیلاتی خواهد بود.
هیأت‌های تشخیص اوراق امتحانی همه دوره‌ها چنانچه با تأیید شورای ارزشیابی هنری به این سمت منسوب شده باشند صاحب رأی و نظر می‌باشند اما در مورد دوره ممتاز که براساس روال سال‌های اخیر استادان رسمی انجمن ارزشیابی آن را عهده‌دار بوده‌اند چنانچه رویه دیگری اعمال شود نیز تخلف محسوب شده و مدیر اجرایی باید پاسخگو باشد.
عضو سابق شورای ارزشیابی هنری انجمن خوشنویسان ایران
نظر شما