ابوالحسن بنی صدر

حاشیه‌های نخستین مراسم تنفیذ ریاست‌جمهوری در ایران؛

تنفیذ در بیمارستان قلب تهران؛ بدون تکبیر، بدون صلوات

رسانهدو سینی نقل و شکلات برای پذیرایی از مدعوین به سالن آورده شد و هنگامی که مراسم به پایان رسید اعضای دولت به روبوسی با بنی‌صدر پرداخته و به وی تبریک گفتند و در این میان تنی چند نقل بر سر بنی‌صدر ریختند.

واکنش مثبت و منفی رقبای بنی‌صدر پس از پیروزی‌ او در انتخابات ریاست‌جمهوری / فروهر، سامی، قطب‌زاده، حسن حبیبی و دریادار مدنی چه گفتند؟

احزاب و شخصیت‌هاکاظم سامی: از طرف مجریان به آن معنا دخالت مستقیم نشده بود، دخالت شده اما دخالت غیرمستقیم مثلا کسانی در اطراف صندوق‌ها ایستاده بودند...

«به چه کسی رای می‌دهید؟» ؛ نظرسنجی از مردم کوچه و بازار در اولین دور انتخابات ریاست‌جمهوری

انتخاباتاولین رئیس‌جمهور هم که انتخاب شد به نظر من باید به وضع کشاورزی سر و صورتی بدهد. اگر کشاورزی را درست کنند از همه بهتر است./ اقتصاد مملت را درست کنند چون اقتصاد ما خیلی خراب است. قضیه‌ی کشاورزی ایران و بیکاری مهم‌ترین مسئله‌ است.

در جلسه‌ی نقد و بررسی کتاب «پرونده‌ای برای هواپیماربایی» مطرح شد:

نخستین هواپیماربایی فرار بنی‌صدر بود، نمی‌دانستیم باید هواپیما را بزنیم یا نه؟

رسانهسرهنگ خسرو خطیب‌قوامی: نخستین هواپیماربایی، فرار بنی‌صدر بود که ما با چالش بزرگی برخوردیم. نمی‌دانستیم چه‌کار کنیم، هواپیما را بزنیم؟ برخورد ما به چه صورت باشد؟ این موضوع تجربه‌ی خوبی برای ما بود/ سرهنگ احمد کیا: نخستین موردی که با آن برخورد کردم، فرار بنی‌صدر بود... هواپیما از سمت تبریز به مرز شمالی کشور پرواز کرد و از طریق مرز بازرگان به ترکیه رفت. در مواجه با این نوع اتفاقات دست ما در اقدام بسته است

نگاهی به «۱۱۰ سال؛ پیدایش و گسترش گروه صنعتی بهشهر»

آیا همه‌ی صنایع پیش از انقلاب مونتاژی بودند؟

رسانهبنی‌صدر گفت: «تمام صنایع ایران صنایع مونتاژی است و به حال مملکت مفید نیست.» من در جواب به ایشان گفتم: «آقای دکتر بنی‌صدر آیا شما از صنایع ایران بازدید فرموده‌اید؟» گفت: «نه، احتیاجی ندارم...» [...] گفتم: «برای مثال آیا صنایع نساجی نخی ایران صنایع مونتاژی هستند که پنبه‌ی داخلی را به پارچه‌ی حاضرشده‌ی قابل تهیه‌ی لباس تبدیل می‌کنند و به مصرف‌کنندگان می‌فروشند؟» ایشان گفتند: «بله، درست است، ولی فراموش نکنید که آن‌ها هم احتیاج به رنگ دارند که از خارج وارد می‌شود.» اما شاید خود ایشان هم متوجه‌ی ضعف منطق خود شده بودند، به همین جهت چون دیدند جواب قانع‌کننده‌ ندارند، از جای خود بلند شدند و گفتند: «من برای سخنرانی باید به محل دیگری بروم.»