صبج حوالی8 تو ایستگاه طرشت بودم؛ یکدفعه دیدم قطار خالی از صادقیه اومد. با این اتفاق غیر ممکن اون لحظه ذوق مرگ شدم و تازه چند تا ایستگاه بعد از غیر عادی بودن وضعیت سکوها فهمیدم آقای روحانی مسافر بودند.
مسئولین تو شلوغی صبح مترو که ما یک لنگه پا می ایستیم و نفس نمی تونیم بکشیم سوار بشن تا متوجه بشن مردم چه جوری زندگی می کنند. این که خب نمایش بود و البته در جای خودش خوب اما نمی دونم چرا حتی مدیرای رده چندم ادارات هم با ماشین اداری و راننده باید بیان سر کار در حالیکه اغلب فاصله خونه هاشون تا محل کار به یک ربع هم نمی رسه . ما چه پوست کلفتیم تو این شرایط
چرا هرکس که جایی مسئوله، فکر میکنه بیشتر از مردم میفهمه و باید با حرکات نمادین و غیرنمادین، به مردم چیز یاد بده؟ فکر کردید مردم نمیدونند استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی خوبه؟ وقتی من با مترو و اتوبوس به علل مختلف نمیتونم سر ساعت برسم سر کار یا به موقع برگردم خونه، چطور انتظار دارید وسیلهمو بخوابونم توی پارکینگ؟ آقاجان، اصلا توی مترو بوی دهن مردم آدمو خفه میکنه. اینو چیکارش کنیم؟
نظر شما