موقعیت استراتژیک این کشور - در میان خاورمیانه، آسیای مرکزی و شبه قاره هند و قرار گرفتن در طول راه ابریشم-باعث شده در طول سال‌های متوالی این منطقه صحنه رقابت قدرت‌های خارجی شود. در قرن 19، این منطقه میدان رقابت امپراتوری‌های روسیه و بریتانیا و اصطلاحا صحنه «بازی بزرگ» بود. افغانستان سپس در سال 1979 به یکی از صحنه های «جنگ سرد» دو ابرقدرت ایالات متحده و شوروی بدل شد.
اما با خروج نیروهای شوروی در سال 1989، کشورهای خارجی، دیگر منافعی در افغانستان ندیدند و از این زمان بود که این کشور صحنه رقابت‌های داخلی با محوریت خطوط قومیتی آن شد. پس از سال‌ها جنگ داخلی، در نهایت نیروهای طالبان - از قوم پشتون - توانستند در سال 1996 کنترل کابل را بدست بگیرند و بر 90 درصد از خاک افغانستان مسلط شوند. اما طالبان نوع خاصی از اسلام را پیاده کرد و مامن نیروهای القاعده شد. با وقوع حوادث 11 سپتامبر، این بار ایالات متحده و متحدانش منافع خود را در سقوط دولت طالبان دیدند. پس از سقوط طالبان در سال 2001، بار دیگر افغان‌ها حول محور قومیت ها خود را یافتند. اکنون موزاییکی از قومیت ها در کنار هم افعانستانی را تشکیل می دهد که همچنان صحنه درگیری و کشمکش است.
نظر شما