من و رسانه‌های آن‌ور آبی

گرفتاری یکی، دو تا نیست که. شاعر قبلاً در این‌باره می‌فرموده: «اگر دردم یکی بودی چه بودی؟/ اگر غم اندکی بودی، چه بودی؟» داخل کم ماجرا موجود است، خارج هم شده مزید بر علت.

مدتی است رسانه‌های آن‌ور آبی بخش بررسی مطبوعات دایر کرده‌اند و اینها. (البته من که ندیده‌ام، چون ماهواره ندارم. یکی، دو بار توی تاکسی شنیدم که مردم برای هم به نقل از همسایه‌هایشان تعریف می‌کردند) به هر حال افرادی که گاهی گره کراواتشان هم یک‌کمی کج است (البته من که ندیده‌ام چون ماهواره...) روزنامه‌ها را می‌خوانند. طبیعی است که روزنامه خبر را هم می‌خوانند. بدبختی این است که به مطالب بنده هم اشاره می‌کنند.

لذا به شدت هرگونه ارتباط با شبکه‌های ضاله و به طور کلی همه‌چیز را به شدت تکذیب نموده و اعلام می‌دارم نقل مطالب بنده در BBC، VOA،‌ فیس‌بوک، بالاترین، پایین‌ترین، وسط‌ترین، داخل تاکسی، اتوبوس، مترو، بلندبلند یا درگوشی با ذکر منبع و بی‌ذکر مأخذ ممنوع می‌باشد. بالاخص نقل مطلب از جانب آدم‌های مسئله‌دار چرا که:

1- من به بالش و پتوی خودم عادت دارم و به پتوی سربازی حساسیت دارم و کهیر می‌زنم.
2- من از سوسک می‌ترسم.
3- من به غذای خانگی - بالاخص دستپخت مادرم - عادت دارم.
4- باید هر شب کتاب بخوانم. خاموشی سر ساعت 10 را تحمل نمی‌کنم.
5- من آدم پرحرفی هستم، در تنهایی حوصله‌ام بدجوری سر می‌رود.
6- من عادت دارم تندتند راه بروم، اگر اتاقم کوچک باشد، به در و دیوار می‌خورم.
7- من به چای و سیگار دائم عادت دارم.
8- نمی‌توانم در جای نمور بخوابم.
9- من عادت دارم موقع خواب غلت بزنم، اگر اتاقم کوچک باشد، زیاد به در و دیوار می‌خورم.
10- بنده دچار بیماری تکرر ادرارم. کلیه‌هایم هم خراب است.
11- بی‌غذایی که هیچ، غذایم اگر دیر شود، همه‌چیز را گردن می‌گیرم و 2000 نفر دیگر را هم مثل خودم بی‌آبرو می‌کنم.
12- می‌خواهم زنده بمانم.
13- ... دیگه خود دانید.