فراخوان ملی برای سوژه

ملت قهرمان و حماسه‌ساز ایران. امروز در برهه‌ای حساس از تاریخ طنز کشور به سر می‌بریم. بحران در تمامی ارکان طنز رسوخ نموده است. از سوژه گرفته تا مخاطب و...

امروز طنز در موقعیت بسیار ویژه‌ای قرار دارد. وضع به گونه‌ای است که گوشه‌گوشه سایت‌ها، روزنامه‌ها، وبلاگ‌ها و به طور کلی همه کشور را سوژه‌های داغ فرا گرفته. سوژه‌هایی که به پیرمرد چروکیده 91 ساله بکشی مثل اتو عمل می‌کند. چنان چروک‌ها را صاف می‌کند که گمان می‌کنی جوان 19 ساله است طرف. اما از هر زاویه‌ای درباره هر چیزی که بنویسی به یک جای یک کسی بالاخره برمی‌خورد.

آزادی بیان چیز خوبی است و آزادی پس از بیان، خوبتر. مشی روزنامه «خبر» کاملاً معتدل است. لذا من در اینجا چه‌کار می‌کنم نمی‌دانم. به هر حال دوستان روزنامه می‌گویند سیاسی ننویس. درباره رفتگرهای محترم هم که بنویسی به جارو کردن خاک و خاشاک و اینها ربط پیدا می‌کند و بحث سیاسی می‌شود. درباره شهرداری بنویسی، ربط پیدا می‌کند به سطل آشغال مکانیزه و بحث سیاسی می‌شود. درباره...

لذا تصمیم گرفتم با صدور این فراخوان در سطح ملی از مردم قهرمان ایران تقاضا ‌کنم اگر سوژه‌ای پیدا کردید که عواقب نداشته باشد، برای بنده بفرستید. با توجه به اوضاع و احوال اینترنت، تقاضا می‌کنم سوژه‌های خود را SMS کنید. SMSها را به شماره‌هایی که شبکه 2 سیما اعلام می‌کند بفرستید. می‌دانم SMS قطع است، اما شما به خدا توکل کنید و بفرستید، مسئولان محترم شبکه هم می‌دهند مجری مثل باقی SMSها، هرشب می‌خواند.

در پایان ضمن تشکر از همه، با این بیت فراخوان ملی خویش را به پایان می‌برم:
هرچند کشور من و تو مهد سوژه‌هاست
آن سوژه‌ای که چاق نسازد چپق کجاست؟
متشکرم