سنت ایرانی این مناسبت را جشن می‌گیرد و تلاش برای شاد بودن می‌کند. سنت اسلامی هم به نو شدن در همه ابعاد اهتمام می‌ورزد. دعوت دین به نوسازی روح در تمامی لحظات است. تقریبا تکراری بودن این مقال، که بیایید دل‌ها را از پلشتی‌ها بروبیم و سرای دل را نیز پاکیزه کنیم، همه را مکدر می‌کند، همگی این دعوت را حفظیم و بیان‌های بسیار رسا هم در این مورد داریم.
آنچه نیاز واقعی یک جامعه مطلوب است، پای‌بندی آحاد جامعه به مبانی و الگوهای اخلاقی برای زیستن در کنار یکدیگر است. در توصیف جامعه متوازن این نکات جلوه گری می‌نماید که از صدر تا ذیل این ساختار بایستی، تناسب رفتاری و مبنایی داشته باشند. می‌توان به صدها دلیل ثابت کرد که در طول تاریخ این مرز و بوم، به اندازه این چند دهه اخیر، پیام‌های اخلاقی به جامعه معاصر القاء و تبلیغ نشده است.
نگاهی به اطرافمان بیندازیم، از در و دیوار شهرها تا کتاب‌های درسی در مقاطع مختلف، رسانه‌های دیداری و شنیداری، آثار مکتوب و منبرهای متعدد، همگی در ضمن اطلاع‌رسانی‌ها، به توصیه‌های اخلاقی می‌پردازند و می‌پردازیم. حامیان ترویج اخلاق در عرصه‌های پرقدرت و هزینه‌بردار، مسنددار هستند و مدعی هستیم، هر کداممان مروج فرهنگ متعالی برای صعود و رشد انسان هستیم.
طرفه آن‌که اخلاق ترویجی‌مان را هم جناحی کرده‌ایم و هر طایفه معتقد است که راهکار او به تعالی بشر کمک می‌کند و مسیر گروه بغل دستی ولو بر اساس مبنای درست است، ولی چون از ما نیستند، باعث هلاکت می‌شود. در عین حال اگر از تک تک مردم در کوچه و خیابان، اساتید و علما، صاحبان عقول و خرد، سیاستمداران و... بپرسیم معضل اصلی جامعه امروز ما چیست، این نظر که اخلاق و فرهنگ نقطه خطر این جامعه است، بیشترین رأی را می‌آورد.
راستی مشکل چیست؟ ۱- محتواهای ارائه شده ۲- نوع پیام‌رسانی ۳- پیام‌رسانان ۴- تقابل و تضاد پیام‌ها ۵- عدم پای‌بندی پیام‌رسان‌ها به پیام‌های القایی ۶- اختلاط فرهنگ و سیاست در عرصه پیام‌رسانی اخلاقی ۷- عدم صداقت در پیام‌رسانی ۸- و یا ده‌ها معضل و مسئله دیگر.
البته شاید همه این امور با هم دخیل باشند، ولی آنچه به ذهن می‌رسد این است که امور تبلیغی و ترویجی خود هرکدام در جایگاه محتوا و نوع ابلاغ از مقبولیت نسبی برخوردار باشند، اما التزام عمومی به این محتواها از عرصه عمومی به دور افتاده است.
گویا خوش اخلاقی برای دیگری فرض است و برای من مستحب، صداقت برای همسایه است، من که صادق هستم، محبت ورزیدن وظیفه دیگران است، کینه‌توزی برای رقیب بد است، شما بدرفتارید وگرنه من مستجمع جمیع محسناتم. فقط و فقط مشکل دیگران هستند؟
بله اگر هرکداممان بهار را نه فقط در سبزه و ماهی و لباس نو و دید و بازدیدهای اجباری و... نبینیم، و کمی هم رجوع به نفس و حوائج نفسانی‌مان کنیم و اخلاق را در خویش نوسازی کنیم، این فصل زیبا، همه‌گیر خواهد شد.
نظر شما