«موزارت و نازی‌ها» کتاب تازه «اریک لوی» مورخ موسیقی انگلیسی حاوی اسناد و مدارکی است که ثابت می‌کند نازی‌ها موسیقی‌های مختلف هنرمندان معاصر را دستکاری می‌کردند و آن را به اسم موزارت که زبانش نیز آلمانی بود به جهانیان معرفی می‌کردند.

در آلمان نازی، یکی از نقش‌های عمده فرهنگ، ترویج جهان‌بینی نازی‌ها بود. یکی از نخستین کارهای رهبران نازی پس از کسب قدرت در اوایل سال 1933، هماهنگ سازی تمام سازمان‌های حرفه‌ای و اجتماعی با ایدئولوژی و سیاست نازی‌ها بود. سازمان‌های هنری و فرهنگی نیز از این قاعده مستثنی نبودند. آنها می‌کوشیدند تا فعالیت‌های جوامع هنری و فرهنگی را با اهداف نازی‌ها هم‌جهت سازند.

برنامه توسعه هنر نازی‌ها تا عرصه‌های مختلف هنری گسترش یافت که یکی از آنها حوزه موسیقی بود. از کارهای ویژه‌ای که نازی‌ها در حوزه موسیقی انجام می‌دادند تنظیم و پیش‌بینی برنامه‌هایی برای ترویج موسیقی دلخواه بود و کار دیگر استفاده از نام مشاهیر بزرگ موسیقی در جهت اهداف امپراطوری خود که البته در بین قدرت‌های بزرگ کار عجیب و غریبی محسوب نمی‌شود. به طور کلی هر قدرتی در طول تاریخ برای توجیه خود و اثبات هویت خود از مشاهیر و هنرمندان محبوب مردم استفاده می‌کردند که در این بین نام «موزارت» آهنگ ساز اتریشی برای آلمان نازی و رایش سوم آدولف هیتلر از دیگران بیشتر جلب توجه می‌کرد.

به گزارش خبرآنلاین، «اریک لوی» مورخ موسیقی انگلیسی در کتاب جدیدش با عنوان «موزارت و نازی‌ها» اسناد و مدارکی را جمع آوری کرده است که ثابت می‌کند نازی‌ها قطعات موسیقی هنرمندان معاصر را دستکاری می‌کردند و آن را به اسم موزارت که زبانش نیز آلمانی بود به جهانیان معرفی می‌کردند و در حقیقت می‌خواستند نام خودشان را با نام‌های مشهور مثل موزارت ثابت کنند.

موزارت و نازی ها

آنها در 150 سالگی مرگ موزارت در سال 1941 فستیوال و جشنواره‌های موسیقی به نام موزارت در سراسر اروپا برگزار کردند تا نشان دهند به طوری که حتی در شهر کوچکی مثل لگنیز در منطقه سلسیان اروپا با جمعیتی کمتر از 80 هزار نفر چندین فستیوال موسیقی در طول 9 روز برگزار کردند که این تعداد در همان زمان در شهر وین اتریش به 67 مورد در یک هفته می‌رسید.

حاضرانی که به کنسرت‌ها و اپراهای نازی‌ها دعوت می‌شدند بیشتر از اینکه درباره زبان آلمانی گونه موزارت و اصلیت او مطالبی بشنوند بیشتر موسیقی می‌شنیدند که تقلیدی از کارهای موزارت بود با این تفاوت که آلمانی‌ها آن را می‌نواختند ولی لووی در انتهای کتاب خود توضیح می‌دهد که چگونه نازی‌ها به طور اشتباه در این امر سرمایه‌گذاری می‌کردند زیرا شنوندگان زبانی بین‌المللی یعنی موسیقی را می‌شنیدند و به آلمانی یا غیر آلمانی بودن موزارت کاری نداشتند.

وال استریت ژورنال/ 22ژانویه/ ترجمه: محمدحسنلو

60

کد خبر 125332

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =

آخرین اخبار

پربیننده‌ترین