از زمان های دور رسم گردیده است که برای آمدن برکت به منزل و محل کارمان ،نعل اسبی بر ورودی این مکان هایا خانه ها وجزاینها نصب می کنند ، حال این نعل برای آوردن برکت بر زندگی ما چه می کند و فلسفه آن از کجا نشأت گرفته است؟
در اروپا و آمریکا نعل اسب را به عنوان وسیله ای برای شانس آوردن استفاده می کنند. به گفته برخی کارشناسان این موضوع از اسپانیای قدیم (اندلس) وارد اروپا و بعد وارد آمریکا شده است و سرزمین اندلس (اسپانیای کنونی) نیزدر دوران حکومت مسلمانان که در حقیقت حکومت امویان بشمار می آمد ،رسم آویختن نعل اسب را به عنوان برکت و خیرداشتن مورد استفاده قرار می دادند.
به گفته مورخان ،مردمان اندلس نیز این رسم را از امویان کسب کرده بودند. رسم نعل اسب زدن امویان وریشه بوجود آمدن آن ، به رخدادی تأثر آور که نه تنها شیعیان ومسلمانان بلکه تمام جامعه بشریت را تحت الشعاع خود قرار داده و روزبه روز بر گسترش دائره آن افزوده می شود ،باز می گردد.
همۀ ماجرای نعل _اسب از آنجا آغاز می شود که در واقعه عاشورا در برابر فرمانی که ابن زیاد صادر کرده بود، «ابن سعد» مأمور بود پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام ، بدن مبارکش را زیر سمّ اسبان قرار دهد؛ وی که به خاطر تقرّب به ابن زیاد و در خیال خامش برای رسیدن به حکومت ری ، از هیچ جنایتی خودداری نمیکرد، در میان اصحابش فریاد زد: «مَنْ یَنْتَدِبُ لِلْحُسَیْن علیه السلام فَیُوطِیَ الْخَیْلَ صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ؛ کیست که داوطلبانه بر پیکر حسین اسب بتازد تا سینه و پشت وی را زیر سم اسبان پایمال کند؟!» شمر که قساوت فوقالعادهای داشت با شنیدن این فرمان، پیشقدم شد و بر بدن پاک زاده زهرا علیهاالسلام اسب تاخت. ده نفر دیگر نیز از وی تعبیت کردند و با کوبیدن نعل تازه بر سم اسبانشان بر پیکر امام حسین (ع) و یارانش تاختند که عبارت بودند از:۱٫ اسحاق بن حُویّة. ۲٫ هانی بن ثُبیت حضرمی. ۳٫ واحظ بن ناعم. ۴٫ اسید بن مالک. ۵٫ حکیم بن طفیل طائی. ۶٫ اخنس بن مَرثَد. ۷٫ عمرو بن صُبیح. ۸٫ رجاء بن مُنقِذ عبدی. ۹٫ صالح بن وهب. ۱۰٫ سالم بن خثیمه.
بعد از این ماجرا این افراد در انتظار دریافت پاداش زیادی به خاطر عملشان بودند که برخلاف انتظارشان ،ابن زیاد دستور داد به آنان جایزه ناچیزی دادند، و این افراد هم ۴۰ نعل اسب را کنده و با قیمت زیادی به مردم فروختند؛ وبه این جهت که این اسب ها انسانهای خارج از دین را لگدکوب کرده اند ،پس با ارزش می باشند و تبرک جستن به نعل اسب ،از موهومات بعد از حادثه کربلاست.
از این پس بود که خانواده هایی در شام پس از حادثه کربلا ،با عناوین تازه ای معرفی شدند. مانند: بنو السراویل :فرزندان کسی بودند که لباس إمام حسین ع را برداشته بودند ،بنو السرج:فرزندان آنانی بودند که بر پیکر امام اسب تاختند و پس از جنگ ، نعل اسب ها را به مردم به قیمت بالایی فروختند و مردم نعل ها رابر سر در خانه خود آویختند و به آن افتخارکردند.
بر این اساس این سنت غلط ویاد آور آن حرکت غیر انسانی وددمنشانه در بسیاری از جوامع اروپایی وامریکایی وبه ویژه کشورهای اسلامی ودر این راستا جوامع شیعه نشین عراق وایران وجز اینها نفوذ کرده واین حرکت وسنت اموی تا بدانجا نفوذ کرده است که تا کنون با کمال تأسف ملاحظه می کنیم که در بخش هایی از جامعه مسلمان وشیعه ومعتقد ما نیز نا باورانه رسوخ کرده !!وشاهد چنین آویزهایی بر درب خانه ها ویا محل کسب افراد بوده واز این آویز به عنوان خوش یمنی وبرکت آوردن ، بهره می گیرند، در حالیکه نمی دانند این رسم أموی از آنجا آغاز گردید که خونخواران وانسان نمایانی با حرکت غیر انسانی خود ، اسبهای خویش را نعل تازه زده وبر پیکر پاک فرزند زهرا سلام الله علیهما، آنهم پس از شهادت ، تازیده وآن پیکر مقدس را از هم متلاشی سازند.
السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین وعلی اولاد الحسین وعلی اصحاب الحسین علیهم السلام
به امید آن که این نوشتار، پند و روشنگری بر انسانهای انسان دوست بشمار آید.
نظر شما