آقای احمدی نژاد در فعالیتهای تشکیلاتی اصولگرایان به عنوان فرد حقیقی وارد میدان شده نه رئیس جمهور

محمود عزیزی: عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس یکی از زنانی بود که در زمره نامزدهای وزارت در دولتهای نهم و دهم قرار گرفت. او که احمدی نژاد را از دوره دانشجویی می شناسد و با روحیات او آشنا است درباره اینکه آیا در دولت دهم تابوی کاندیداتوری ریاست جمهوری زنان می شکند یا نه می گوید که «فکر نمی کنم خود خانم ها هم ریاست جمهوری را بپذیرند».

فاطمه آلیا که اوایل بهمن ماه میهمان کافه خبر بود در این گفت و گو درباره فضای سیاسی کشور برای حضورذ زنان سخن گفته و فعالیت های رئیس جمهور برای سامان دادن به اصولگرایان را تلاش هایی فارغ از مسئولیت و شخصیت حقوقی احمدی نژاد می داند و می گوید« احمدی نژاد به عنوان یک فرد حقیقی که در این مورد طرح و نظر دارند، وارد میدان شده اند نه به عنوان رئیس جمهور» 

آلیا نماینده پنجاه و سه ساله تهرانی دارای مدرک کارشناسی مترجمی زبان و کارشناسی ارشد علوم سیاسی است. شاید به خاطر همین تحصیلات بود که او حضور در کمیسیون امنیت‌ملی و سیاست‌خارجی در مجلس هشتم را به حضور در کمیسیون فرهنگی در مجلس هفتم ترجیح داد. آلیا در گفت وگو با خبرآنلاین برای هر سوال، پاسخ های مفصل دارد که بخش هایی از آن را در ادامه می خوانید:

***     

شما از جمله چهره هایی بودید که تا مرز وزیر شدن در دولت دهم پیش رفتید. قاعدتا بیش از بقیه نمایندگان زن با آقای رئیس جمهور ارتباط دارید. نگاه رئیس جمهور به فعالیت های سیاسی بانوان چگونه است؟
رویه و مرام آقای احمدی نژاد را از زمان انقلاب فرهنگی و فعایت های دانشجویی می شناختیم. در همان زمان فعالیت ها و دیدگاهشان معلوم بود. آنچه درباره ایشان بارز است این است که ایشان از حضور زنان استفاده تبلیغاتی نکردند. یعنی شما نمی بینید در نطق ها و شعارهای تبلیغاتی شان نامی از زنان ببردند که بخواهند بهره برداری و استفاده ابزاری کنند و بگویند فلان کار را می کنند تا رای زنان را بگیرند. نگاه ایشان این است که در عرصه فعالیت های اجتماعی ما نباید قائل به تفکیک جنسیت باشیم. بخشی از حقوق و تکالیف زن و مرد به خانواده بر می گردد. برای حضور در حوزه اجتماعی باید احکامی رعایت شود و تخصص و کارآمدی حرف اول را بزند نه جنسیت. کما اینکه در دوره نهم حضور موثر زنان را نه صرفا در کابینه که شاخصترین باشد بلکه در پست های مختلف می بینیم. مشاورین استاندارن در امور زنان و خانواده جایگاه پیدا می کنند و به مدیر کلی ارتقا می یابند. به همان نسبت در استانها در لایه های مختلف زنان ظهور و بروز پیدا کردند که با تجارب و مهارت و فعالیت های آنها ارتباط دارد. چون پذیرفتن مسئولیت اجرایی اگر یک فرآیندی داشته باشد فرد موفق می شود حالا چه خانم ها باشند و چه آقایان هر چند در جامعه ما نگاه این گونه نیست و اگر یک آقا مدیر شود کسی خیلی نمی پرسد تجارب مدیریتی تا کنون داشته است یا خیر. ولی وقتی یک خانم بخواهد مسئولیت بپذیرد نگاه این است که تجاربش چه بوده است.

نگاه آقای احمدی نژاد این بود که در دولت دهم تعداد زنان در کابینه هم افزایش پیدا کند. البته مشاور و معاون در دولت های قبلی حضور داشتند. استدلال آقای رئیس جمهور این بود که وزارت، نقش مدیریتی و راهبری است و اجرایی نیست و مثل یک مدیر میانی که با آقایان ارتباط داشته باشد، نیست چون وزیر به معنی مشاور است و در حوزه خاص  به رئیس جمهور مشورت می دهد.بخش بهداشت و درمان بخشی است که با علاقه وانگیزه وفطرت زنان ارتباط دارد یا وزارت آموزش و پرورش که مباحث تربیتی را مد نظر دارد و بحث تعلیم و تربیت اصولا با فطرت و انگیزه و توان بانوان پیوند و سنخیت دارد و آنها محور تربیت هستند.

زمانی که با شما برای وزارت صحبت کردند، دقیقا از شما چه خواستند؟
البته در دولت نهم هم پیشنهاد وزارت آموزش و پرورش را مطرح کردند؛ ولی همان موقع هم که این موضوع در مجلس مطرح شد، مقاومتی در مجلس به وجود آمد. صحبتی که ایشان کردند این بود که ما باید بحث تعلیم و تربیت را در کشور جدی بگیریم. تاکید داشتند که خیلی از نارسایی های که در حوزه اقتصاد و و سیاست و سایر شئونات داریم به مباحث تعلیم و تربیت برمی گردد. دستگاه رسمی هم که می تواند متولی کار تعلیم و تربیت باشد، وزارت آموزش و پرورش است. با توجه به اینکه در بحث تعلیم و تربیت خانم ها انگیزه دارند و مطابق فطرت آنها هم است، بنابراین این مسئولیت با روحیه بانوان تناسب دارد. این را هم فرمودند که از این طریق، یک ظرفیتی ایجاد می شود برای اینکه خانم ها در مسیر سالمی برای پیشرفت در جامعه قرار بگیرند.

چرا دختر های جامعه ما آمال و آرزو های خودشان را باید در فرهنگ غربی ببینند؟ ایشان گفتند اگر دختران ما ببینند که در راستای فرهنگ خودشان خانمهای متدین می توانند تحصیل کنند و در مسئولیت های اجتماعی نیز موفق باشند، خود به خود این الگو سازی می شود و آن وقت دختران ما تقلید کورکورانه از غرب نمی کنند. این موارد، مجموعه استدلال هایی بود که آقای احمدی نژاد در بحث وزارت آموزش و پرورش داشتند.

برخی معتقدند برخی رویه های رئیس جمهور با رویکردهای اصولگرایان تفاوت دارد آیا می شود تعبیر کرد که دیدگاه های فرهنگی آقای رئیس جمهور با اصولگرایان کمی متفاوت است؟
من اینگونه  تقسیم بندی نمی کنم اما باورم این است که آقای دکتراحمدی نژاد گفتمان انقلاب اسلامی را احیا کردند، یعنی همان ادبیاتی که حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری به کار برده اند. نمی توان این موضوع را در یک تفکیک تشکیلاتی به اسم اصولگرایان جای داد، اما اگر اسمش را تفکر اصولگرایی بگذاریم که ویژگی های آن مشخص است بله، ولی اگر بخواهید اصولگرایان را در دسته بندی های که امروز مطرح می شود مطرح بکنید، معتقدم ایشان به ادبیات و گفتمان انقلاب اسلامی و تفکر اصولگرایی در این زمینه اتکا دارند.

اما برخلاف دیدگاه شما در دولت دهم، شاهد تغییرات فرهنگی در دولت هستیم و اظهاراتی که از سوی رئیس جمهور و رفتاری که از طرف نزدیکان ایشان انجام می شود با شعارهایی که دولت آقای احمدی نژاد روی کارآمد متفاوت است. حتی برخی چهره های اصولگرا سیاست های فرهنگی دولت را لیبرال می دانند.
یک مطلبی که در زمان انتخابات مطرح شد در مورد گشت ارشاد بود که برخی کاندیداها می گفتند گشت ارشاد نباشد. این صحبت ها زمان تبلیغات انتخاباتی آقای احمدی نژاد نبود و برخی کاندیداها این بحث ها را مطرح کردند که رای یک عده را داشته باشند.

اما در مقطعی گزارشهایی درباره عملکرد دور از انتظار برخی ماموران نیروی انتظامی به رئیس جمهور منعکس شده بود که مثلا ماموری قصد برخورد با موضوع بدحجابی را داشته اما خودش گرفتار شده است. در عین اینکه ما طرفدار حجاب هستیم و اعتقاد داریم که حجاب از ضروریات دین ما است منتها برای گسترش فرهنگ عفاف و حجاب راهکارهای تدوین شده اجرایی و عاقلانه هم داریم. برای اینکه مووضع قدری شفاف شود به دو مورد اشاره می کنم. قطعا از این نمونه ها به آقای رئیس جمهور هم گزارش شده است. درست در ساعتی که مترو درحال ترخیص مسافران و ازدحام بوده به یک خانم در مقابل همسرش گفتند به دلیل پوشش نامناسبش باید همراه ماموران برود و نزاع بین ماموران و همسرش در می گیرد. خوب این کار در مقابل مردمی که دارند این کار نامعقول را نگاه می کنند و عواطف آنها  تحریک می شود، می توان این تذکر را به گونه ای داد که خلاف شرع و عرف نباشد. همان موقع یک عده عکس گرفتند و به ما تلفن زدند که مگر شما نماینده ما نیستید چرا با این موارد برخورد نمی کنید. در یک نمونه دیگر که در زمان اوج حضور مردم در میدانی شلوغ بوده است درباره یک مادر و دختر، پس از برخورد ماموران مرد، از دختر می خواهند که با ماموران به کلانتری برود که مادر داد و بیداد می کند. ممکن است آن مادر هم پوشش دخترش را قبول نداشته باشد اما از آن طرف این را هم قبول ندارد که جلوی انظار عمومی این برخورد با دخترش صورت بگیرد. یک چنین گزارش های به آقای رئیس جمهور رسیده بود. نگاه ایشان این بود که ما قبول داریم که انقلاب ما دشمن دارد و عده ای به عنوان مانکن اجیر می شوند که مثلا 24 ساعت دور حرم حضرت معصومه در قم یا مشهد بگردند یا در میادین پر رفت و آمد تهران تردد کنند. برخورد با هنجار شکنان و جرائم سازمان یافته با برخورد با عموم مردم متفاوت است. آقای احمدی نژاد در یک مقطعی به نیروی انتظامی گفتند اگر قرار است این گونه برخورد شود این را جمع کنید. اما بعد افرادی از نیروی انتظامی به مجلس آمدند و گفتند ما می خواهیم با بد حجابی برخورد کنیم و رئیس جمهور مخالف است. البته رئیس جمهور معصوم که نیست اما شما فکر می کنید آقای  احمدی نژاد با حجاب مخالف است؟

معتقدم موضوع حجاب از جمله مقولات فرهنگی است که ما باید افرادی را برای کارهایی آموزش بدهیم که بتوانند از عهده آن کار با موفقیت بر بیایند. هرکس به درد برخی کارها می خورد و به درد برخی کارها نمی خورد. جایگاه پلیس در خیلی از موارد سلبی است و جایی که خلافی واقع می شود حضور می یابد، روی اصل برخورد با بدحجابی بحثی نیست اما اینکه چه کسی و چگونه این کار را انجام دهد، مهم است. ضمن اینکه شیوه ها هم خیلی مهم است. یک سنینی سن آموزش است اگر در سن آموزش  خانواده، والدین، آموزش و پرورش و رسانه کار خودش را درست انجام ندهد، وقتی که زمان گذشت خیلی مشکل است. 

موضوعی که در دهه های مختلف درباره آن بحث بوده کاندیدا شدن زنان برای انتخابات ریاست جمهوری است و بحث اینکه آیا رجل سیاسی درباره آنها صدق می کند یا خیر. با توجه به صحبت های که درباره نوع تفکر آقای احمدی نژاد داشتید، فکر می کنید اگر چنین ایده ای مطرح شود رئیس جمهور از آن حمایت می کنند؟
در قوانین ما جایی به صراحت گفته نشده که زنان رئیس جمهور نشوند، چون رجال سیاسی یعنی شخصیت های سیاسی که مدیر و مدبر هم باشد، این ویژگی می تواند در زنان هم باشند. طبق دیدگاه اسلامی زنان مسئولیت های مختلفی دارند اما حضور و تاثیر زن در خانواده عاملی اساسی برای سلامت خانواده است. در دهه چهارم انقلاب، رئیس جمهور باید حضور حداکثری بین مردم داشته باشد. از زمان آقای احمدی نژاد هم موضوع سفرهای استانی جا افتاد، بعد از این هم هر کسی در کشور رئیس جمهور شود دیگر نمی تواند این سفرها را انجام ندهد؛ چرا که مردم در تصمیم گیری ها دخالت داده شده اند و بی واسطه با رئیس جمهور خودشان روبرو می شوند. با توجه به این موارد برای حضور زنان در این عرصه گرایش زیادی نیست چون خانواده مطرح است. یک خانم با فرهنگ ما نمی پذیرد چون بحث خانواده جدی است عرف جامعه نمی پذیرد من فکر نمی کنم زنان را در این مسئولیت ببینیم. ریاست جمهوری خیلی وقت می برد. زنانی که اکنون در سطح معاون وزیر یا وزیر هستند تا آن حد در صف اول مسئولیت نیستند. در مسئولیت اجرایی یکی بحث کمیت و وقت گذاری است و یکی دغدغه های فکری و ذهنی. اینکه تمام ذهن و فکر یک خانم برای مسئولیت و کار باشد، فکر نمی کنم خود خانم ها هم بپذیرند، اگر چه ما خیلی منع قانونی نداریم.

این ایده از آن جهت مطرح شد که در دولت دهم موضوعات مختلفی تغییر کرده است و برخی با توجه به نزدیکان رئیس جمهور استنباط می کنند ممکن است همچون وزارت زنان، این ایده با این دولت تحقق پیدا کند و دولت دهم تابوی رئیس جمهور شدن زنان را بشکند.
اولا درباره کاندیداهای ریاست جمهوری این گونه نیست که اگر آقای احمدی نژاد بخواهد، موضوع محقق شود. برخی بحث ها در حوزه سیاست های کلان  نظام است. آقای احمدی نژاد رئیس جمهور هستند در حوزه دولت خودشان.
نکته بعدی که گفته می شود آقای رئیس جمهور از اطرافیانشان تاثیر پذیر هستند، درست نیست خوب افراد مختلفی در نهاد ریاست جمهوری هستند. کسانی که آقای رئیس جمهور را می شناسند نه پنج سال و ده سال می دانند که یکی از ویژگی های ایشان این است که مشورت می کنند اما در نهایت تصمیم را خودشان میگیرند. البته از یک سو مورد نقد هستند که کار خودشان را می کنند. این تناقض آمیز است که گفته شود ایشان کار خودش را می کند و از طرفی گفته شود آقای احمدی نژاد تحت تاثیر برخی نزدیکانش است.

 آقای احمدی نژاد وقتی تصمیم به اجرای امری می گیرند در حوزه عمل با شجاعت وارد می شوند. این ویژگی ایشان است که در مقام عمل به تصمیم ها و دچار تردید نمی شوند. این خط بندی ها که برخی ها می گونید فلانی حامی دولت است و بهمانی منتقد را قبول ندارم. ما طرفدار شخص که نیستیم، طرفدار گفتمانیم. در خارج از کشور هم همین ارزیابی را دارند.

چند وقت پیش برای شرکت در اجلاس جمعیت توسعه به اندونزی سفر کرده بودم. در همان روزهای برگزاری اجلاس تظاهرات عمومی بر ضد رئیس جمهورشان برگزار می شد. ما از نمایندگان مجلس آنها دلیل تظاهرات را جویا شدیم آنها گفتند ما می خواهیم رئیس جمهورمان مثل آقای احمدی نژاد باشد یعنی وقتی بنا شد تصمیم گیری اجرایی شود پای آن تصمیم با قاطعیت بیاستند و یک جوری موانع را کنار بگذارند. اعتراضشان به رئیس جمهورشان این بود چرا وقتی تصمیمی می گیرد در اجرا قاطع نیستند. یا در بحث مقابله با آمریکا می گفتند «احمدی نژاد مرد شجاع در مقابل آمریکا» من می خواهم بگویم نمی شود گفت این خصوصیت در ایشان است و از طرفی بگویند ایشان تحت تاثیر افراد دیگری است، این صحبت ها  تناقض دارد.

پس شما معتقد هستید ایده ریاست جمهوری زنان در سالهای دور امکان محقق شدن دارد؟
ممکن است کسی کاندیدا شود کما اینکه در چند انتخابات اخیر عده ای کاندیدا شدند.

مهم تایید شدن از سوی شورای نگهبان است.
بله، منتها ببینید شورای نگهبان بحث این را نکرده چون کاندیدا زن است، تائید نشود بحث درباره رجل سیاسی بودن است نه جنیسیت. یادم  هست در دولت نهم، آقای احمدی نژاد در جمعی گفتند که این امکان وجود دارد که غیر از معاونین، تا 4 وزیر در کابینه از بین زنان باشند. وقتی پیشنهاد می کردند برخی خانم ها خودشان نمی پذیرفتند. می گفتند سطح معاون وزیر را می پذیرند به دلیل اینکه خودشان آگاهی از فضای خانوادگی خود داشتند نمی توانستند بپذیرند. انتخاب خود زنان هم شرط است، این طوری نیست که به صرف اینکه از کسی برای وزارت دعوت کنند، بدون در نظر گرفتن شرایط خانوادگی قبول کنند. ممکن است در یک مقطعی قبول کند و در مقطع دیگری نه. کما اینکه از دوره سوم مجلس، به ما پیشنهاد می شد که برای نمایندگی کاندیدا شویم، اما من فکر می کردم که در آن دوران که فرزندانم سه، چهار ساله بودند نمی توانستم هیچ مسئولیتی را به خانواده ترجیح بدهم. حتی از محل کارم مرخصی گرفتم و در منزل ماندم چون در سنینی، هیچ کس به جز مادر نمی تواند فرزندان و خانواده را مدیریت بکند.

این موضوع را از این جهت مطرح کردم که در حال حاضر مطابق آمار مختلف، زنان درصد زیادی از کرسی های دانشگاهی را اشغال می کنند و به طبع، تقاضا برای حضور در جامعه و داشتن شغل در میان آنها افزایش می یابد، از طرفی ما در مجامع جهانی که حضور پیدا می کنیم به همین آمار ورود زنان به دانشگاه ها استناد می کنیم. شاید سیاست ما هم از این پس باید یک ویترین سیاسی زنانه جدی تر داشته باشد.
حضور اجتماعی در کشور ما ویترینی نیست. حضور اجتماعی زن طبق دیدگاه حضرت امام راحل (ره) با اولویت قرار دادن خانواده است. هیچ کدام از اینها ویترینی و برای جلب نظر دیگران نیست. واقعا فکر می کنم تفکراصولگرایی تکالیفی دارد. چرا زنان با توجه به سرمایه گذاری که جامعه برای آنها در کسب تخصص هایشان کرده نتوانند با حفظ موازین شرعی حضور اجتماعی داشته باشند؟ در این زمینه ما از دنیا طلب کاریم. ضمن اینکه می خواهیم الگو باشیم. در یک دوره ای عده ای حتی  با نماینده شدن خانم ها مخالف بودند ولی الان شما می بینید در فهرست های انتخاباتی حتما بانوان هم حضور دارند، یا در شورای های اسلامی در خیلی از جا ها می بینیم خانم ها رئیس شورا شدند. این نشان می دهد که سیر تکاملی در حال طی شدن است.

سال 90 انتخابات مجلس نهم برگزار می شود، به نظر شما نگاه احزاب به حضور زنان در لیست های انتخاباتی چگونه است و ممکن است تعداد زنان در لیست های انتخاباتی افزایش یابد؟
در مورد حضور زنان در عرصه های کلان مثل مجلس، نگاه جامعه هم مهم است. مواردی بوده که خانم ها در لیست های انتخاباتی بودند، ولی مردم رای نداده اند. در تهران که معمولا بر اساس لیست رای داده می شود و احزاب هم در آن مشارکت می کنند، معمولا نام 6 خانم هم در فهرست اصولگرایان ها قرار می گیرد ولی دیدیم که مردم به پنج خانم رای دادند یا اینکه در چند استان دیگر که خانمهایی مطرح بودند و در لیست قرار گرفتند، مردم رای ندادند. مهم است که مردم بانوانی را بشناسند و به خدمت گذاری قبولشان داشته باشند چون رای دادن یک نوع اعتماد  است. البته در خیلی از استان ها بحث لیست مطرح نیست چون حداکثر قرار است دو نماینده انتخاب شوند، اما درحوزه های انتخابیه بزرگ مثل تهران، فارس، خراسان و ..... باید توجه بیشتری شود. ما در عرصه اجتماعی نمی توانیم اگر خانمی واجد شرایط است به صرف زن بودن از رقابت حذفش کنیم. شما می بینید در مسئولیت نمایندگی مجلس بحث زن و مرد نیست و هر دو در موضوع طرح ها و لوایح حضور فعالی دارند. در بحث های داوطلبانه مثل اداره فراکسیون ها و کارگروه های مجلس خانم ها بیشتر وقت می گذارند. اصلا خود نمایندگان مرد پیشنهاد می دهند که مسئول یک فراکسیون یا کارگروه خانم ها باشند؛ چون وقتی خانم ها حرکت می کنند، جامعه را به حرکت درمی آورند. خود آقایان مجلس این را می گویند نه اینکه من چون یک خانم هستم. بر این اساس واقعا انصاف حکم می کند که خانم هایی که به لحاظ تخصص به درد جامعه می خورند بیشتر در لیست های انتخاباتی قرار بگیرند.

الان برخی فعالان سیاسی زن ایده ای را مطرح می کنند که با توجه به جمعیت هر استان درصدی برای کاندیداتوری زنان در نظر گرفته شود. با این ایده موافقید؟
درصد تعیین کردن مثل برخی کشور ها را خیلی مورد اقبال خانم ها نمی دانیم. اگر چه عمده این ایده را مطرح و از آن دفاع هم کردند. ممکن است در برخی حوزه ها تقاضا به آن میزان نباشد و بعد تشریفاتی کسی را بگذارند که از عهده آن کار برنیاید. بنابراین با تعیین درصد و سهمیه موافق نیستیم. شایستگی و کارآمدی مهم است. البته تبلیغات و حمایت هم خیلی تاثیر دارد.

منتقدان می گویند در مقایسه بین مجالس ششم تا هشتم، تاثیر گذاری زنان در مجلس هشتم در مقایسه با مجالس دیگر کاهش یافته و در مذاکرات مجلس هم زنان جدی گرفته نمی شوند. ضمن اینکه فراکسیون زنان هم خروجی نداشته است.
با نظر شما موافق نیستم. اینجا یکی بحث تاثیر گذاری است و یکی بروز و ظهور تبلیغاتی و مطرح شدن است که این دو متفاوت از یکدیگر است. نمایندگان در کمیسیون های تخصصی بر اساس تجارب و تخصصشان عضو می شوند. در همه این کمیسیون ها در مقایسه خانم ها در کمیسیون تاثیرگذاری دارند هم به لحاظ اینکه عضو هیات رئیسه کمیسیون ها هستند و هم  تاثیر گذاری در فرآیند تصویب یک طرح یا لایحه در یک کمیسیون تخصی دارند. بر این اساس مدعی ام که نگاه تخصصی زنان مجلس در کمیسیونها اعمال می شود.
در بحث صحن علنی، مولفه های مختلفی دخیل است. یکی وقت گرفتن است که به نوبت یا به حکم قرعه است و یکی وقت نطق ها است که آن هم نوبتی و شرایط خاصی دارد. یک خانم نماینده می تواند از طریق رسانه ها فعالیتهایش را اطلاع رسانی کند.

شما از حضور و تاثیر گذاری تان در مجلس راضی هستید؟
به نسبت نیازهایی که در جامعه هست نمی توانم بگویم کاملا راضی هستم ولی به اندازه ای که می شده است که تجارب و سوابق را به کار گیرم، راضی ام. در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی و چند کمیته و فراکسیون و سایر فعالیت ها سعی می کنم حضور فعالی داشته باشم. دو دوره است نماینده هستم، البته معمولا خبرنگاران پارلمانی هم برای طرح سوال و تهیه گزارش سراغ آقایان می روند.

برخی معتقدند کمیته سه نفره ای که بعد از نشست پاستور شکل گرفت نوعی موازی کاری با جامعتین بوده که به طور غیر مستقیم موجب ورود کاندید های دولت به لیست های انتخاباتی مجلس می شود. به نظر می رسد طیف حامیان دولت برای انتخابات نهم برنامه های خاصی دارند؟
در جامعه ما بحث تفکیک قوا جدی است و در عمل هم این اتفاق افتاده و برخی اوقات هم که تداخلی پیش آمده، با رهنمود های مقام معظم رهبری دادند رفع شده است. این اصل است و شوخی هم ندارد. من می خواهم بگویم اینکه فرض کنیم که کمیته سه نفره برای این تشکیل شده که کاندیدا های بیشتری از سوی دولت در مجلس باشند، یک نگاه بدبینانه یا ضعف اطلاعات است.

در فضای جامعه ما، جامعتین جایگاه والای خودشان را دارند و با احزاب و گروه های سیاسی تفاوت دارند و فراتر هستند. معمولا تصمیم و موضع گیری آنها هم در جهت مسیر اصلی انقلاب و حفظ آرمانهای آن است. آیت الله مهدوی کنی و آیت الله یزدی شخصیت های مورد احترامی هستند و معمولا برای مسائل مهمتری به این شخصیت ها رجوع می شود. پس جامعتین جایگاه خودشان را دارند و جایگاهی نیست که به موازت آن  جریان یا گروهی بخواهد کار بکند.

اما درباره سوال شما باید بگویم که در این مقوله جایگاه حقیقی آقای احمدی نژاد مطرح است نه جایگاه حقوقی ایشان. یکی از کسانی که در کارهای تشکیلاتی اصولگرایان و موفقیت آنها موثر بود آقای احمدی نژاد بود. یعنی از انتخابات شورای اسلامی دوم به این طرف تفکر اصولگرایی به موفقیت رسید و توانست اعتماد مردم را جلب کند و مردم در انتخابات به آن رای دادند. آقای احمدی نژاد به عنوان فردی با هوش در این زمینه ها تجربه دارد. ایشان در دورانی که چالش ها در شورای اول وجود داشت بین مردم رفتند که نتیجه اش این شد که جزو افراد تاثیر گذار در انتخابات شوراهای اسلامی شدند و توانستند در مناطق مختلف تهران و حتی شهرستان ها تشکلهای اصولگرا را هماهنگ کنند. الان آقای احمدی نژاد به عنوان یک فرد حقیقی که در این مورد طرح و نظر دارند، وارد میدان شده اند نه به عنوان رئیس جمهور. این توهین است که بگویم جریان دولت بخواهد نمایندگانی را در مجلس داشته باشد.

فکر می کنید در انتخابات آینده اصولگرایان با دو لیست می آیند یا اینکه ذیل جبهه متحد قرار بگیرند؟
ما گاهی زود به استقبال انتخابات می رویم. معتقدم الان ورود به انتخابات مجلس زود است. البته برای انتخابات ریاست جمهوری هم از الان  برخی کار می کنند و خیلی عجله دارند و تبلیغات می کنند. این فرصت خدمتگزاری را باید غنیمت بشماریم. بعد هم باید ارزیابی شود در میان مردم چه کسانی اقبال بیشتری دارند چون بحث رای آوری است. تجارب انتخابات گذشته نشان می دهد که در آستانه انتخابات اصولگرایان متحد می شوند و یک لیست می دهند و این کمیته سه نفره هم برای این است که همگرایی ها بیشتر شود.

فکر می کنید در آرایش سیاسی مجلس نهم باید سهم حامیان دولت را بیشتر بدانیم یا منتقدان را؟
آقای احمدی نژاد مقبولیت و محبوبیت دارند و مورد تایید رهبری هستند و فکر می کنم این موضوع تاثیر خود را در آرایش نمایندگان مجلس نهم هم بگذارد. بحث اصولگرایان منتقد در مجلس هفتم هم بود و در یک دوره هم شدت گرفت.

از مجلس هفتم به این طرف ضریب آدم های منتقد دولت در مجلس افزایش یافته و این احتمال وجود دارد که در مجلس نهم سهم آنها افزایش یابد.
این بروز و ظهورها تبلیغاتی و گاهی زودرس است، الان یک سال و اندی به انتخابات داریم و خیلی شتاب زده است که نظری بدهیم. در مجلس هفتم هم حتی فراکسیون های سیاسی تشکیل شد که پایگاهی بدست نیاورد. این اطمینان را به شما می دهم اینها فعالیت های زودرس انتخاباتی است. با توجه به جایگاهی که جامعتین دارند و شخصیت های مورد اعتماد مردم در جامعتین و این کمیته سه نفره حضور دارند، در انتخابات مجلس نهم اصولگرایان به احتمال قوی یک لیست خواهند داشت، یعنی لیست اصلی واحد است. اگرچه تجربه انتخابات قبلی نشان می دهد گروه هایی به موازات لیست اصلی لیست های دیگری را هم انتشار می دهند اما توجه غالب مردم به لیست اصلی است که مورد تایید شخصیت های مورد اعتماد آنها قرار می گیرد.

/3028