این مترجم با بیان این‌که نتایج جوایز ادبی و فهرست آثار پرفروش کشورها در انتخاب کتاب برای ترجمه اصلا برایش معیار نبوده گفت: هرگز دنبال این چیزها نبوده‌ام، فقط یک اثر تحقیقی به زبان انگلیسی را که در سال ۲۰۰۰ جنجال آفرید و خیلی پرفروش شد ترجمه کردم، چون کتابی تحقیقی بود و مورد توجه من قرار گرفت، آن را خواندم و خیلی هم خوشم آمد و ترجمه‌اش کردم، این تنها موردی بود که من یک کتاب پرفروش را ترجمه کردم.
این مترجم به محتوایی که در فضای مجازی درباره کتاب‌ها تولید می‌شود اشاره کرد و درباره وضعیت تغییر ذائقه مخاطبان ادبیات ترجمه گفت: آن‌چه در سطح فضای مجازی و سایت‌ها می‌بینم، خیلی امیدوارکننده نیست. راجع‌به آثار مختلف ترجمه‌شده مطالبی می‌نویسند که خیلی در آن‌ها محتوا دیده نمی‌شود، بیشتر در حاشیه‌اند تا محتوا.
اصغر رستگار سپس در پاسخ به پرسشی درباره ترجمه مجدد بیان کرد: این سوال را سال‌هاست که مرتب می‌پرسند، من تعجب می‌کنم چون حالا دیگر مردم از طرق مختلف در جریان مسائل خارج از کشور هستند و این را می‌دانند که در زبان انگلیسی هم برخی آثار بارها ترجمه مجدد می‌شود. در خارج از کشور این مسئله چیز عجیبی نیست اما نمی‌دانم چرا این مسئله در این‌جا این‌قدر عجیب و مهم است و این‌قدر این سوال تکرار می‌شود.
مترجم کتاب «در انتظار گودو» در توضیح درباره کتاب‌های ترجمه مجددی که کپی کارهای قبلی هستند گفت: این‌جا جنبه کلاشی زیاد است. در کشورهای دیگر اگر ناشر معتبر باشد اصلا اجازه کپی کردن ترجمه را نمی‌دهد اما این‌جا یکی از ناشران کتابی را به من نشان داد و گفت که چند صفحه اول کتاب را طوری تغییر می‌دهند که به نظر خواننده برسد با نسخه‌های دیگر فرق دارد اما باقی صفحه‌های کپی است و این طور که ناشران می‌گویند این کپی‌کاری خیلی هم زیاد شده است حتی من مقاله‌ای دراین‌باره خواندم که نمونه‌هایی را هم آورده بود و توضیح می‌داد که جمله‌ها را طوری تغییر می‌دهند که همان مفهوم را برساند بعد هم از جایی به بعد حوصله‌شان سر می‌رود و مثل بقیه نسخه‌های ترجمه شده است. همانند دیگر چیزها جنبه بازاری شدن آثار ادبی هم زیاد است.
رستگار در پایان گفت که ترجمه جدیدی از کتاب «برادران کارامازوف» توسط او به پایان رسیده و تا نمایشگاه کتاب پیش رو منتشر می‌شود.
۲۴۱۲۴۱
نظر شما