اصغر فرهادی که این روزها بیش از یک ماه از اکران جدیدترین ساخته سینمایی‌اش «جدایی نادر از سیمین» می‌گذرد، درباره شرایط و فضای غیرسینمایی، اجتماعی و سیاسی که در مورد اکران نوروزی پیش آمده است گفت: «به دلیل سفر، خیلی در هفته‌ها و روزهای اخیر با این اخبار و حواشی از نزدیک در ارتباط نبودم، اما مطلعم که چه فضایی شکل گرفته.»
او در عین حال مطرح کرد: «به هرحال در ارتباط با یک موضوع فرهنگی هر فضایی، خواه جهت حمایت وخواه برای مخالفت، دور از قواعد فرهنگی، نقض غرض به حساب می‌آید.»
کارگردان «جدایی نادر از سیمین» در ادامه گفت: «اما نمی‌توان از قدمت، سابقه و علت واقعی و ریشه شکل‌گیری چنین فضای دو قطبی بین مردمی سهل‌انگارانه گذشت و آن را کتمان و مخفی کرد. ریشه این فضا را باید در جایی دیگر و ورای سینما جستجو کرد. این همان جنگ پنهانی است که از زاویه اجتماعی در فیلم هم مورد اشاره قرار گرفته. جنگی خاموش، اما ویرانگر که اولین قربانی‌اش اخلاق است.»
فرهادی در ادامه در پاسخ به اینکه «جدایی نادر از سیمین» را با توجه به مضمون آن مناسب اکران نوروزی و بهاری می‌داند، گفت: «وقتی تماشاگر وارد سالن سینما می‌شود اگر با فیلم همراه شود با دنیای بیرون سینما خداحافظی می‌کند. تقویمش می‌شود تقویم فیلم. برایش مهم نیست بیرون سرد است یا گرم، عید است یا عزا.»
او با اشاره به تجربه اکران «چهارشنبه سوری» در عید گفت: «اینکه چه زمانی فیلم اکران شود از تصمیم‌های پخش کننده است. البته در مورد این فیلم با توجه به اکران خارجی فیلم، که به زودی خواهد بود اگر فیلم ایام نوروز روی پرده نمی‌رفت یک مقدار هماهنگی اکران داخل و خارج سخت می‌شد.»
این کارگردان درباره اظهارنظرهای مطرح شده درباره فضای ناامیدکننده فیلم «جدایی نادر از سیمین» گفت: «بله این روزها، بعضی در این بوق می‌دمند که این فیلم، فیلم ناامید کننده و یاس‌آوری است. اگر خوش‌بین باشم و نگویم این ادعا از سر تنگ‌نظری و حسادت است می‌گویم از سر نگاهی سطحی به فیلم است، فیلم ناامیدکننده فیلمی است که وقتی تماشاگر از سالن بیرون می‌آید، این قدر بی‌انگیزه و مایوس است که دلش نمی‌خواهد به فیلم فکر کند و آنرا دوباره در ذهن مرور کند.»
او ادامه داد: «در حالیکه وقتی تماشاگر این فیلم از سالن بیرون می‌آید، فیلم برایش ادامه دارد. در فکر است و سئوال کردن و بحث و جدل ادامه پیدا می‌کند. با این شرایط چگونه می‌تواند فیلمی هم ناامیدی و یاس را ترویج کند و به موازات باعث این همه سئوال، چالش و بحث و نظر هم بشود. سئوال مقدمه و کلید اندیشیدن است، نمی‌شود هم تماشاگر را مایوس و ناامید کرد هم به سمت اندیشیدن سوق داد. این یک تناقض است.»
فرهادی معتقد است: «فیلم یاس‌آور انگیزه‌ای برای بازگشت دوباره به فیلم باقی نمی‌گذارد. حکمش را تحمیل می‌کند و امیدی به بهتر شدن نمی‌دهد. اما وقتی تماشاگر با پرسش سینما را ترک می‌کند. خودش مبدا امید است. بنابراین من این نگاه‌های معدودی را که مطرح می‌کنند فضای فیلم ناامیدکننده‌ست از سر صداقت نمی‌بینم. مروجان این اتهام خود در خلوتشان بهتر می‌دانند که چرا و از سر چه نیتی اینگونه می‌گویند. برای من دیگر این برخوردها قابل پیش بینی شده. اتفاقا به نسبت فیلم‌های قبلی‌ام اینبار دیرتر واکنش نشان دادند.»
54143
نظر شما