تصاویری را که تاج‌نگار تلسکوپ فضایی سوهو از این دنباله‌دار ثبت کرده، به‌وضوح نشان می‌دهد که فوران تاج خورشیدی در همان ناحیه‌ای اتفاق افتاده که دنباله‌دار به آن‌جا رفته بود. دایره سفید، محدوده قرص خورشید را نشان می‌دهد. (برای تماشای تصویر جی.آی.اف با حجم 2 مگابایت، منتظر بمانید تا کاملا بارگذاری شود).
شاید باورش سخت باشد، اما این رویداد به احتمال بسیار زیاد تصادفی است! دنباله‌دار کوچکی که در تصویر مشاهده می‌شود، در ارتفاع یک میلیون کیلومتری از سطح خورشید کاملا تبخیر می‌شود و چیزی از آن باقی نمی‌ماند که به سطح خورشید برسد. هنوز هیچ مکانیسمی شناخته نشده که ذرات برجامانده از هسته نسبتا سبک دنباله‌دار بتواند ابری عظیم از پلاسمای داغ را که یک‌میلیارد تن وزن دارد، با سرعت 420 کیلومتر بر ثانیه از سطح خورشید به بیرون پرتاب کند.
و آخرین دلیل بر تصادفی بودن این رویداد، تصاویر ارسالی رصدخانه دینامیک خورشیدی، اس.دی.او است که لحظه انفجار منجر به این فوران عظیم در تاج خورشیدی را ثبت کرده است. در این تصاویر که فیلم آن‌را در ادامه مشاهده می‌کنید، هیچ‌نشانه‌ای از دنباله‌دار دیده نمی‌شود. دقت کنید زاویه تصویر (در مقایسه با تصاویر سوهو) به‌دلیل اثرات اپتیکی 180درجه دوران یافته است.
اما نکته جالب‌تر در این تصویر سوهو این است که دنباله‌دار در عملیات انتحاری خود تنها نبود و همدمی کم‌نور و بدون دنباله با آن حرکت می‌کرد. تصویر این همدم کم‌نور در زیر ارایه شده و با کمی دقت در فیلم ابتدای متن، می‌توانید آن‌را تشخیص دهید.
دنباله‌دارها، هسته‌های برفی یخ‌زده و کثیفی هستند که از ابتدای تشکیل منظومه شمسی در 4.5 میلیارد سال پیش، در فواصل دور از خورشید شکل گرفته‌اند و بر اثر اختلالات گرانشی به سمت خورشید حرکت می‌کنند. این اجسام در مدارهای بیضوی بسیار کشیده و بعضا سهمی و هذلولی حرکت می‌کنند و بیشتر آن‌ها آن‌قدر به خورشید نزدیک می‌شوند که عملا به درون آن سقوط کرده و در نزدیکی ستاره منظومه شمسی تبخیر می‌شوند.
5353
نظر شما