این روزها به نظر می‌آید نه تنها در سینما و دنیای مطبوعات بلکه در هر عرصه‌ای از جامعه که حضور دارید، اگر می‌خواهید تداوم کاری بدون ریسک در مسیری از پیش تعیین شده داشته باشید کافیست دغدغه‌ای در سر نداشته و خود را درگیر روزمرگی کنید.
واقعیت این است که همه چیز شما را به سمت و سوی خنثی شدن نسبت به اهداف و ایده‌آل‌هایی که روزگاری در ذهن می‌پروراندید، می‌برد.
مثلاً اگر می‌خواهید از محیط فرهنگی مکانی مثل یک فرهنگسرا برای ایجاد فضایی مناسب جهت بده‌بستان با هنردوستان استفاده کنید لازم نیست خود را به زحمت بیاندازید و به فکر سلسله برنامه‌های آموزشی و تئوریک برای علاقمندان باشید.
کافیست مثل همه از محیط فرهنگسرا برای برنامه‌های کلیشه‌ای و کلاس‌هایی که در هر مکانی امکان برپایی دارند، برگزاری جشن‌های مناسبتی با ترانه و شعبده و نمایش و سرگرمی و ... استفاده کنید تا با هیچ مشکلی مواجه نشوید.
اما اگر و اگر دغدغه‌هایی در سر دارید و مثلاً می‌خواهید سلسله برنامه‌هایی مثل "سینما‌اقتباس" را با دغدغه بررسی شیوه‌های اقتباس ادبی در فیلم‌های سینمایی برگزار کنید، باید به چند نکته توجه داشته باشید.
اول از همه اینکه به خاطر مشکل کپی‌رایت و مشکلاتی که بر سر راه دریافت مجوز نمایش فیلم‌های ایرانی وجود دارد، باید دور سینمای خودمان را -که در این مورد بسیار هم جای بحث دارد- خط بکشید و به سینمای جهان بپردازید که قانون کپی‌رایت و پیگیری در مورد آنها به این شدت نیست.
البته باید به این نکته توجه داشته باشید که حتی اگر سراغ فیلم‌های دوبله شده‌ای که از تلویزیون رسمی کشور هم پخش شده بروید، دلیل نمی‌شود کسی از شما سراغ مجوز نمایش و پخش و چندین مجوز موجود و ناموجود دیگر را نگیرد.
حالا اگر همه این شرایط را پذیرفتید و باز هم قصد اقدام به این کار را داشتید، باید بدانید چنین برنامه‌های فرهنگی که می‌تواند عصر روزهای بهار و تابستان مخاطبان و علاقمندان را به سالن نمایش بکشاند و جلسات تحلیل و بررسی فیلم‌ها را با حضور آنها پربار کند، همچنان به دلایل مختلف از سوی نهادهای قانون‌گزار و مسئولان کاربردی و مفید نیست.
به همین دلیل چه بسا موقع برگزاری جلسات نقد و بررسی مجبور باشید گفتگوی منتقدان و کارشناسان را بدون بلندگو و با بلند کردن صدایشان بشنوید، چراکه بلندگو در اختیار گروه خوانندگانی است که در فضای باز برنامه اجرا می‌کنند و کار فرهنگی‌تری انجام می‌دهند.
این امکان هم وجود دارد که بحث‌های گرم شما و سوال‌های بی‌جوابتان نیمه‌تمام بماند چراکه باید برنامه شما زودتر به اتمام برسد تا نمایش عروسکی در همان سالن اجرا شود.
در نهایت باید این را بدانید که چنین جلساتی بدون بودجه و امکانات مادی برگزار می‌شود درحالیکه چه بسا برای گروه‌های نمایشی و سرگرمی‌ساز دیگر بودجه و دستمزدی در نظر گرفته شده تا بدانند هنرشان مقبول طبع است.
فکر نمی‌کنید اگر شما هم از چنین دغدغه‌های بی‌نتیجه‌ای مثل پرداختن به مباحث تحلیلی سینما، جواب دادن به علایق مخاطبان تشنه و ... همه آنچه شما را وامی‌دارد از سطح به عمق زندگی حرکت کنید، دست بردارید و به همان دلخوش‌کنک‌های روزمره، مسابقه، شوخی، سرگرمی، آواز، جایزه و ... بپردازید و خودتان و دیگران را به زحمت نیاندازید؟!
نظر شما