دهمین فیلم رزی ؛ شخصیت لاکی لوچیانو یکی از کثیف ترین و بدنام ترین تبهکاران تاریخ آمریکا و ایتالیا را به تصویر می کشد. جنایتکاری که در نخستین دهه زندگی اش برای یافتن آینده ای بهتر همراه خانواده اش رهسپار نیویورک شد و 15 سال بعد از آن در آستانه ی سی سالگی ؛ یکی از شرور ترین و تبهکارترین افراد شهر نام گرفت.
لاکی لوچیانو
محصول 1973 ؛ کارگردان فرانچسکو رزی
فیلمنامه : فرانچسکو رزی ؛ لانو چانوتسی و تونینو گوئرا ؛ فیلمبردار : پاسکوالینو دسانتیس ؛ موسیقی : پیرو پیچونی
تهیه کننده : فرانکو کریستالدی ؛ محصول : ایتالیا ؛ فرانسه و آمریکا ؛ زمان : 112 دقیقه
بازیگران : جان ماریا وولونته ؛ راد استایگر ؛ ادموند اوبراین ؛ چارلز سیراگوسا و وینسنت گاردنی
لوچیانو خانه های فساد و مراکز قمار بی شماری در این شهر راه اندازی کرد و کم کم به یکی از سران مافیای قدرتمند نیویورک تبدیل شد. به نوعی که جزو 5 خانواده ی اصلی مافیا جای گرفت. با این همه او در سال 1936 در پی اقدامات بیشرمانه و مجرمانه اش ؛ دستگیر و در دادگاه ابتدا به اعدام و پس از فرجام خواهی به به حبس از 30 تا 50 سال محکوم شد.
در پی جنگ جهانی دوم ؛ دولت آمریکا از لوچیانو خواست تا با استفاده از نفوذش در سیسیل ایتالیا اطلاعات مهم آن منطقه را بدست بیاورد و او از داخل سلول خود با فرستادن افرادی به ایتالیای تحت فرمان موسولینی ؛ اطلاعات ارزشمندی به نفع آمریکایی ها جاسوسی می کرد. پس از جنگ دولت آمریکا به لوچیانو در ازای خدماتش پیشنهاد آزادی داد مبنی بر اینکه دیگر هرگز پا به این کشور نگذارد. لوچیانو به سیسیل بازگشت و دوباره به راه اندازی گروه مافیایی و اعمال تبهکاری اش ادامه داد تا سرانجام در سال 1962 مرد.
فرانچسکو رزی در این فیلم به بازگویی چهره واقعی او پرداخته. اینکه چنین تبهکاری چه نیازی به رونمایی محدد داشته باشد اما سئوالی است که بسیاری از نویسندگان سینمایی در زمان اکران فیلم از رزی داشتند و به زعم او ساخت سرگذشت افرادی مانند لاکی لوچیانو می تواند به بازخوانی تاریخ مساعدت کند.
نظر شما