با توجه به تمدن هشت هزار ساله ایران باید گفت زمانی كه سرزمین پارس شكل گرفت، بخشی از جهان بود و این میراث هم در حال حاضر میراثی جهانی است. شاید امروز در قلمرو سیاسی ایران باشد اما از لحاظ ارزشمندی نه فقط برای ایران بلكه برای همه بشریت است. این موضوع برای هر كس كه به دستاوردهای بشریت حساس است، یك مسوولیت اجتماعی ایجاد می كند. آنچه برای ثبت در وایپو مشخص شده حتی برای یك نرم افزار با عمر هفت روز هم جزئیات لحاظ شده اما برای فرشی كه هفت هزار سال قدمت دارد تكنیك فرش شناسایی نشده است. به همین دلیل صنعتگر ما برای ثبت اثر خود ترغیب نمی شود چراکه مد لهای ثبت مد لهایی است كه برای مسائل صنعتی طراحی شده و باید برای آنچه در فرش مانند تار و پود، رنگ و نقش داریم مد لهایی را ثبت كنیم كه با فرش منطبق باشد نه اینكه فرش با مدل منطبق باشد. برندهای شناخته شده ما در خارج از كشور ساخته می شود و با طراحی رنگ و خدمات پس از فروش ناقص، برند ایرانی را به چالش می كشد.
فرش ایرانی به جز جنبه های هنری و نوآوری، جنبه های اقتصادی فراوانی دارد كه مشتریان خارجی ما با این جنبه آشنایی كامل دارند. در حال حاضر ما سالانه 5 میلیون مترمربع بافت فرش در كشور داریم. این میزان بافت فرش در هیچ كشوری وجود ندارد و این درحالی است كه دوسوم آن صادرات می شود بنابراین اگر در ثبت فرش نمی كوشیدیم ممكن بود خیلی ها شغل شان را از دست بدهند. در نظر داشته باشید که با فعالیت و تحرك صنعت فرش مشاغل مرتبط هم به تحرك می افتند. دومیلیون بافنده در كشور داریم 8 تا 10 میلیون نفر به طور غیرمستقیم تحت تاثیر تجارت این محصول هستند.
در حال حاضر بیش از 40 درصد صادرات جهانی فرش در اختیار ایران است به طوریکه سال گذشته یك میلیارد و 300 میلیون دلار حجم صادرات جهانی در حوزه فرش بود كه سهم ایران حدود 500 میلیون دلار است. متاسفانه زمانی در این زمینه افت داشتیم كه با برنامه ریزی های انجام شده در سال گذشته 500 میلیون دلار فرش صادر شد كه در مقایسه با حجم 494 میلیون دلاری در سال 88 حدود 12 درصد رشد داشتیم. این نرخ رشد، پیامی برای همه كسانی بود كه در دهه های گذشته به جامعه تجاری ما گفتند زمان صادرات و تجارت فرش تمام شده و فرش باید به موزه برود اما مركز ملی فرش می گوید با كمی تحرك می توان فرش و صنعت آن را متحول كرد. از طرفی باید به این نکته نیز توجه داشت که در سال 2009 صادرات فرش كشور ما 494 میلیون دلار بود كه كشور هند با 216 میلیون دلار و پاكستان با 168 میلیون دلار در رتبه های بعدی و با فاصله زیاد از ایران قرار دارند.
ما هنوز اول هستیم چرا كه در فرش ایرانی هیچگاه اصالت و كیفیت مورد هجمه قرار نگرفته است. ایجاد محدودیت از طرف کشورهای غربی نیز هیچگاه کارساز نبوده و نتوانسته خللی در اراده ایرانیان وارد کند به طوریکه همواره این محدودیت ها تبدیل به فرصت های طلایی برای خودکفایی در بخش های مختلف شده است و در بخش صادرات فرش نیز صادرات به 32 كشور از جمله آمریكا، امارات، ایتالیا ، آلمان و ژاپن نشا ن دهنده همین نکته است. جای خنده است كه آمریكا ورود فرش ایرانی به كشور خود را به خاطر تحریم ها ممنوع می كند درحالی كه هیچ ارتباطی بین فرش و انرژی هسته ای وجود ندارد.
برخوردهای سیاسی كه موانع پیشروی این صنعت است، باید برداشته شود. آمریكا با این كار مردمش را از دستیابی به محصولی اصیل و چشم نواز محروم كرده است. در سال گذشته در صادرات فرش به چین، برزیل و آفریقا رشد خوبی داشتیم و این درحالی است كه كشور چین با وجود اینكه خودش تولیدكننده فرش دستباف است اما به دنبال اصالت می گردد.
/39/39
نظر شما