خبرنگار نظامی ویژه روزنامه های واشنگتن پست و وال استریت ژورنال، در تحلیلی اعلام کرد لئون پانه تا وزیر دفاع آمریکا برای خود حرف می زند و عراق در اتحاد عمیق با ایران راه خود را خواهد رفت.
توماس ا. ریکس که مدتی طولانی در عراق حضور داشته در روزنامه آلمانی زود دویچه سایتونگ نوشت: معمولا وقتی جنگی به پایان می رسد یک برنده دارد و یک بازنده. حال که به پایان لشگرکشی آمریکا به عراق نزدیک می شویم، می توانیم این پرسش را مطرح کنیم که برنده کیست و بازنده کدام است؟
آمریکا 4474 سرباز از دست داد (شمارش هنوز به پایان نرسیده است) هزاران نفر بیش از این تعداد مجروح و معلول شده اند و مردم آمریکا چند بیلیون دلار از دست دادند. اقتصاد ما ویران گشت ولی خود بهره چندانی نصیبش نشد. خون برای نفت؟ آن هم فقط به این معنی که از هر هشت سرباز کشته شده در جنگ یکی قربانی دفاع از تانکرهای حامل نفت بوده است؟ وی تاکید می کند: صرفنظر از آنچه که وزیر جنگ آمریکا درباره عراق بر زبان راند، این کشور راه خود را خواهد رفت، یعنی با ایران هم پیمان خواهد شد و میل ندارد به تحقق رویاهای ژئوپلتیک آمریکا کمک کند.
..«ریکس» با طرح این مقدمات می پرسد: پس برنده کیست؟ مثلا ایران. در حالی که آمریکا بزرگترین دشمنان ایران، صدام در عراق و طالبان در افغانستان را سرکوب می کرد، ایران تماشاگر صبور و آرام بود. و به این صورت بدون آنکه خود، گامی را بردارد، مرزهایش در شرق و و غرب ایران امن تر شد. هر قدر این دو جنگ طولانی تر می شد میل افکارعمومی آمریکا به یک جنگ دیگر کمتر می شد. از این رو نقشه هایی که تل آویو و واشنگتن برای وارد آوردن ضرباتی بر برنامه اتمی ایران طرح کرده بودند به سرعت از حرارت افتادند. وقتی کسی چون «دیک چنی»، معاون بوش نتوانست آمریکایی ها را به این جنگ بکشاند، چه کسی می تواند این کار را بکند؟
این تحلیلگر آمریکایی همچنین با اشاره به اعدام صدام تاکید کرد: وقتی صدام اعدام شد، ایران فقط یک دشمن را از دست نداد، بلکه یک هم پیمان هم پیدا کرد که همین عراق نوین است. پس از آن که آمریکا در انتخابات 2010 عراق شکست خورد و نتوانست دولتی در عراق برپا کند، ایران برای یافتن یک راه حل کمک کرد، که نخست وزیر فعلی عراق، مالکی و مقتدا صدر، نیز بخشی از آن هستند. نخست وزیر از روزهای خوشی یاد می کند که در زمان حکومت صدام در ایران می گذرانید. و صدر که پس از سال 2003 بعنوان طلبه در قم بسر می برد، همان کسی است که آمریکا نام او را در فهرست کسانی قرار داده بود که باید «دستگیر یا کشته» شوند. این هر دو امروز متحدان نزدیک ایران هستند و عراق را به مواضع سیاسی ایران نزدیک می کنند.
/17217
نظر شما