نامه‌ای سرگشاده به ابراهیم حاتمی‌کیا / یا غریب‌الغربا

بازم به شما چه اقای معززی نیا؟

من نامه شما را خواندم . فكر نكنم بغض و كينه چندان تفاوتي با حسادت داشته باشد.آدمي نسبت به چيزي كه ديگري دارد و خودش ندارد بغض مي‌كند و باز هم نسبت به كسي كينه به دلي مي گيرد. ضمن اينكه هر دوي اين واژه‌ها تندتر و گزنده‌تر از حسادت است. دم خروس از نوشته شما پيداست.متاسفانه شما هم نتوانستيد در اين نوشته بغض و كينه خود را نسبت به حاتمي كيا پنهان كنيد. و البته آن را محملي كرديد تا به ديگران هم بتازيد. گور به گورت كنند همان نگاه افراطي دهه هفتاد را داريد. ببخشيد كه مي گويم شما عوض نشديد در حالي كه ماه آن ماه است و آب آن آب نيست.

آقای معززی نیا این همه درازگویی کردی در این متن باز آخرکار طلبکار شدی؟

اين متن در مورد نويسنده اش بيشتر صدق ميكند تا سايرين. مثلا دازد جواب حاتمي كيا را ميدهد ولي به مخملباف و كيارستمي متلك ميگويد.

«بر سر آن منش چه آمده آقای حاتمی کیا؟» ببخشید آقای حاتمی کیا که دیگران نمی توانند شعورشان را نادیده بگیرند و مفهوم بیانات شما را درباره آقای فرهادی درک نکنند. درسته! زمانه وارونگی ست و شما بر آن صحه گذاشتید.

نوشته ای بسیار مستدل و منطقی

آقای معززی نیای عزیز!حرفتان اصلا منطقی نیست!در عرصه ی حساسی مثل فرهنگ،آدمی نه تنها باید مراقب کلام خود باشد،بلکه باید مراقب برداشت غالبی که از حرفهایش میشود هم باشد.منطقی نیست که هرکس نامه ی شما را بخواند ،مفهوم حسادت را از آن برداشت بکند،اما شما بگویید منظور من حسادت نبوده و برداشت دیگران هم به من مربوط نیست! از دیدن فیلم آژانس شیشه ای کسی به گروگانگیری نپرداخت،دیدگاه غالب هم زمان پخش فیلم،ابدا این نبود!اگر آن زمان هم هرکس با دیدن آژانس شیشه ای ،به فکر گروگانگیری می افتاد،مسئولیت گروگانگیری ها به عهده ی حاتمی کیا بود!

این که ابراهیم حاتمی کیا تمام آنچه را پیش تر فریاد می زد به کلی فراموش کرده و آدم دیگری شده آنچنان مبرهن است که دیگر نیازی به هیچ سخنی نیست...

هنوز هم به خاطر مصاحبه ای که در بهمن 88 با حاتمی کیا داشته اید و ناسزاهایی که به قول خودتان نصفه شب زنگ زدند و به شما گفتند ناراحت هستید اکنون فرصت را برای ... مناسب می بینید.

آقای معززی نیا! یک: من که نامه ی شما را خواندم اولین برداشتی که به ذهنم رسید این بود که اتهام حسادت را زده اید. انشاءالله انقدر ما را ساده فرض نکرده اید که به صرف نبودن خودِ کلمه ی «حسادت» احساسمان درباره ی نامه ی شما عوض شد. دو: شما هم به قول آن دوست عزیز در قبال پاسخ به آقای حاتمی کیا به دیگران بد و بیراه گفته اید. آیا این مرام شما با معیار خودتان اخلاقی است؟ سه: اعتراف به اشتباه سخت است اما سعی کنید اعتراف کنید همان طور که بارها اعتراف کردید به مرام این نسل پی نبرده اید. (هرچند اعترافتان بازهم برای تکه پرداندن به آقای حاتمی کیا بود.) این قبیل شعارها را که بر سرِ صداقت و اخلاق شما چه آمده است توهین آمیز می دانم و فکر میکنم درباره ی شما هم می شود همین حرف ها را زد. خدا شما را حفظ کند.

سلام آقای معززی‌نیا، نامه‌ای که شما به حاتمی‌کیا نوشته بودید واضح‌تر از این بود که بخواهید جوابیه‌ی بلند بالایی اینطوری بدهید. من به عنوان یک ادم عام هنری، و البته تحصیل‌کرده، یک حرف در نامه‌ی شما دیدم و آ ن هم تهمت حسادتی بود که به حاتمی‌کیا زده بودید. من پیگیر نوشته‌های شما در 24 هستم. شما اصولا ادم متعصب و یکطرفه به قاضی رو و کاسه‌ی داغ‌تر از آش هستید. حالا همه‌ی عالم از فیلم مورد علاقه شما -جدایی نادر- خوششان آمده!!!!یک نفر هم مثل حاتمی‌کیا بدش بیاد، اشکالی داره. ضمنا -جدایی- شاید خوش‌ساخت بود، اما خییییییییلی تلخ بود. همون یکبار که دیدمش واسه هفت پشتم کافیه. بیشتر مستند بود تا یه فیلم.

آقای معززی نیا اگر تمام دنیا از یک فیلم خوششان بیاید و یک نفر از آن فیلم نه؛ این نشان از درایت آن فرد دارد اگر شما ((حکومت‌فرزانگان)) شهید آوینی رو خونده باشید حتما به این مطلب پی برده اید و بعد اینکه کسی مخالف با خرس و سیمرغ و غیره نیست خیلی از فیلم های بودند که از این ها دریافت کردند ولی وطن فروش نبودند و بالاخره اینکه استفاده از این گونه افعال معکوس در سخنان شما باعث شده تا شما از هدف اصلی خودتون خارج بشید.