کنیا کشوری پهناور در شرق آفریقا که مهد فرهنگ و دارای تاریخ غنی است. اگر بهدنبال دیدن گنجینههای فراوانی از تاریخ و فرهنگ مردم متعدد در یک کشور هستید، کنیا میتواند مقصد خوبی برای سفر شما باشد. کنیا سرزمین قبایل بیشماری است. درحالحاضر بیشاز 70 گروه قومی در این کشور زندگی میکنند. مردم کنیا را از نظر زبانی میتوان به سه دسته بزرگ بانتو، نیلوتیک و کوشتی تقسیم کرد.
قبایل کنیا
برای سفر به این کشور دریافت ویزای کنیا و شناخت کمی از مردم و تاریخ این کشور لازم است. در ادامه این مقاله قصد داریم شما را با کنیا و مردمش آشنا کنیم. اهالی کنیا با افتخار حافظ فرهنگها و سنتهای فردی و قبیلهای خود هستند اما این امر اثری در همبستگی ملی آنها نگذاشته است. در ادامه قصد داریم تا شما را با برخی از اقوام ساکن کنیا و زندگی آنها آشنا کنیم.
قوم کیکویا
کیکویاها بزرگترین گروه از مردم بانتو زبان آفریقا هستند. آنها در منطقههای مرتفع جنوب و مرکز کنیا و در نزدیکی کوه کنیا زندگی میکنند. این مردم از نام کیکویا یا آگیکویو برای خودشان استفاده میکنند.
مردم کیکویا زندگی خود را با کمک کشاورزی اداره میکنند. در کنار کشاورزی، دامپروری نیز برای آنها از اهمیت ویژهای برخوردار است. محصولات کشاورزی آنها از گذشته تا امروز شامل دانه ارزن (محصول اصلی)، نخود، لوبیا، سیبزمینی شیرین، قهوه، ذرت، میوه و واتیل (شاخههای درخت برای ساخت پرچین) بوده است.
برای اهالی کیکویا زمین از اهمیت ویژهای برخوردار است؛ بهنحوی که فقط از طریق ارث به دیگری منتقل میشود. آنها بهصورت خانوادگی در خانههای حیاط دار محاصرهشده در پرچینها زندگی میکنند.
تعصب قومی کیکویاها بر زمینهایشان باعث شد تا آنها اولین قومی باشند که در دهههای 1920 و 1930 در مقابل استعمار انگلستان اعتراض کنند. این قوم از پیشگامان قیام مائو مائو بهحساب میآیند که در نهایت موجب استقلال این کشور از زیر سلطه استعمار شد.
قوم لوهیا
واژه لوهیا برگرفته از کلمه آبالوهیا بهمعنای کسانی است که در یک آتشگاه هستند، است. لوهیا گروهی متشکل از 20 قوم بانتو است که از نظر فرهنگ و زبان با همدیگر متفاوت هستند. این مردم اغلب در غرب کنیا و منطقه اوگاندا زندگی میکنند.
در فرهنگ مردم لوهیا بهطور سنتی حدود 10 تا 15 خانواده یک روستا را تشکیل میدهند و سرپرست دهکده را اوموکاسا مینامند. در میان این قوم چند همسری رواج داشته است که بعد از نفوذ دین در میان مردم اثر کمی از آن باقیمانده است. مرد قدرت نهایی خانواده بهحساب میآمده است. بعد از او این جایگاه به اولین پسر از اولین همسرش میرسیده است؛ حتی اگر این پسر از برادران ناتنی خود کوچکتر بوده است.
مردم لوهیا آدابورسوم گستردهای درباره مرگ داشتند. بهطور مثال آنها به مدت 40 روز در خانه فرد متوفی مراسم برگزار میکردند. درصورتیکه فرد درگذشته ثروتمند و صاحب نفوذ بود، درخت تنومندی را از ریشه میکندند و او را در آنجا دفن میکردند. بعد از آن درخت دیگری که آن را موتوتو، موخیو یا موکمو مینامیدند و مقدس میدانستند توسط زن جوان یا سالخوردهای کاشته میشد.
قوم لو
قوم لو که چهارمین گروه قومی بزرگ کنیا هستند به زبان دولوو که زیرشاخهای از گروه زبانی نیلوتیک است صحبت میکنند. این گروه که درحالحاضر در حوضه دریاچه ویکتوریا در کنیا زندگی میکنند معتقد هستند روزگاری از سمت سودان به این سرزمین آمدهاند. مردم لو بهواسطه نزدیکی به دریاچه بیشتر به ماهیگیری مشغول هستند و ماهی و آبزیان در سبد غذایی آنها جایگاه ویژهای دارند.
مردم لو دارای موسیقی سنتی منحصربهفردی هستند که نقش کاربردی در زندگی آنها ایفا میکند. آنها از موسیقی در تمام مراسمهای ویژه خود استفاده میکنند. در طول مراسم خاکسپاری موسیقی برای ادای احترام به فرد درگذشته و همچنین تسلیت به خانواده او پخش میشود. بهطور سنتی نیز پیشگویان و پزشکان از موسیقی برای فراخواندن باران، بدرقهکردن ارواح شیطانی و شفای بیماران استفاده میکردند. سازهای سنتی مردم لو شامل طبل، جغجغه، بوق، آبو و سازهای زهی مانند نیاتیتی است.
آبو
آبو نوعی ترومپت است. این ساز از چندین کاسه کدوحلوایی که بهوسیله موم زنبور عسل بههم چسبیدهاند و روی آن با پوست درخت گرویا پوشاندهشده، ساخته میشود. آبو که صدای بلند و عمیقی دارد بهطور عمومی در مراسمهای سنتی و برای سرگرمی مورد استفاده قرار میگیرد. ساختن و دمیدن در آبو کار مردان قوم است.
نیاتیتی
نیاتیتی ساز زهی سنتی کنیا است که از پنج تا هشت سیم تشکیل شده و شبیه ساز عود (بربط) است. این ساز حدود 60 تا 90 سانتیمتر طول دارد. بدنه آن نیز بهصورت کاسهای شکل از چوب تراشیده شده است و روی آن را با پوست گاو پوشاندهاند. در زمان قدیم، برای ساختن سیمهای نیاتیتی از تاندون گاو استفاده میکردند؛ اما امروزه نایلون و نخ ماهیگیری پلاستیکی جایگزین آن شده است.
آثار باستانی کنیا
کنیا سرزمینی از دل تاریخ است. گواه این ادعا مکانهای تاریخی و آثار باستانی چند میلیون ساله است که در خاک این سرزمین وجود دارند. هر گوشه از این کشور را که نگاه کنید میراثی از مردم زیسته در گذشته، شما را با خود به عمق تاریخ خواهد برد. در ادامه شما را با برخی از مکانها و آثار تاریخی کنیا آشنا خواهیم کرد.
قلعه عیسی
قلعه عیسی اولین قلعهای است که به سبک اروپایی در خارج از اروپا ساخته شده است. این قلعه در اواخر قرن 16، توسط پرتغالیها و برای حفاظت از بندر مومباسا ساخته شده است.
قلعه عیسی از دل تاریخ گواه اولین تلاشهای تمدن غربی برای حکومت به مسیرهای تجاری در اقیانوس هند است. این قلعه که در لبه جنوبی شهر و روی موجی از صخرههای مرجانی ساختهشده با ساختار و تغییرات زیادی در طول زمان روبهرو بوده است. این تغییرات نشاندهنده تبادل ارزشها و تاثیرات فرهنگی بین مردم آفریقایی، عرب، ترک، ایرانی و اروپایی است. آنها زمانی برای بهدستآوردن و حفظ کنترل این بندر استراتژیک مبارزه میکردند.
خرابههای گدی
آثار باقیمانده در خرابههای گدی خبر از یک ساختار اجتماعی و اقتصادی در میان ساکنان گدی در قرن سیزدهم میدهند. گدی قبل از تخلیه شهر توسط ساکنانش یکی از مرفهترین شهرهای نوار ساحلی بهحساب میآمده است. دو دیوار در اطراف این شهر قرار داشته است. درحالی که بخش داخلی محل زندگی ثروتمندان بوده، بخش خارجی محل زندگی مردم متوسط در خانههای گلی و در کنار زمینهای زراعیشان بوده است. مردم دهقان ساکن گدی هم بهطور کلی خارج از این دیوارها زندگی میکردند.
در منطقه 18 هکتاری این شهر نیز میتوانید چاه 50 متری مسجد اعظم، مقبره ستونی عالم شهر و محل نگهداری طلا و جواهرات را پیدا کنید.
ابزارهای سنگی انسانهای اولیه
تکه سنگهایی برشخورده در بستر رودخانهای خشکشده در کنیا کشف شدهاند. این تکه سنگها که بهنظر میرسد چکشهای اولیه و ابزارهای برش باشند، طول عمری بیشاز 700.000 سال، از قدیمیترین ابزار کشفشده دارند.
سفری به اعماق تاریخ در کنیا با فلای تودی
سفر به کنیا ماجراجویی در دل شگفتیها است. وجود مردمی با سنتهای متفاوت رنگوبوی ویژهای به کنیا داده است. اگر بهدنبال ساختن یک سفر متفاوت برای خود و همراهانتان هستید، کنیا میتواند میزبان خوبی برای سفر شما باشد. برای این سفر فلای تودی در کنار شما خواهد بود. شما میتوانید با کمکگرفتن از مشاوران خبره یا سرزدن به وبسایت فلای تودی و دریافت ویزا تجربه هیجانانگیزی را برای خود و اطرافیانتان بسازید.
نظر شما