قابل پیش بینی بود ، بعد از انحلال خانه سینما بعنوان تنها نهاد صنفی مستقل سینمای ایران که در ابتدای همین سال 1390 ارشاد شورای صنفی را از این نهاد نیز گرفت ، متولیان دولتی سینما با هماهنگی صنف خود ساخته تهیه کنندگان ، فیلم های طیف خود را روانه اکران عید می نمایند! شاید سوال این باشه که خب زیاد سخت نگیریم مابقی فیلم ها در ادامه سال اکران شوند؟ پاسخ سوال را می توان با براساس شرایط زیر مشخص کرد: 1) فیلم های طیف دولتی که فعلا توسط شورای صنفی برای اکران عید نام برده می شود توان جذب مخاطب بالا را در اکران عید ندارد ، فیلم های زندگی خصوصی و قلاده های طلا علیرغم پروپاگاندای که در زمان جشنواره داشتند خیلی بعید می دانم مخاطب زیادی را به سینماها بکشانند ، فیلم زندگی خصوصی بعنوان کاریکاتوری از سینمای سیاسی و غیرصادق با مخاطب، نمی تواند مخاطب باهوش سینمایی را به سینماها بکشاند و فیلم قلاده های طلا نیز بعنوان یک فیلم خوش ساخت و اکشن سیاسی بدلیل عدم توفیق فیلم های اکشن در سینمای ایران نیز بعید می دانم مخاطب زیادی را روانه سینماها نماید. انتهای خیابان هشتم که به عصرجدید رسیده است ( سینمایی که صاحبش تولید کننده زندگی خصوصی نیز است و بنابر اصرار ارشاد برای دیده نشدن فیلم بهترین زمان آن اکران عید است که هم رسانه ها به تعطیلات رفته اند و هم اینکه سینمای سرگروهش در بهترین فصل اکران نیز در جدول اکران فروش جز سینماهای رده 10 به پایین است.!) نیز بدلیل عمر کوتاه در سینمای سرگروه سریع از اکران برداشته خواهد شد و تنها فیلمی که توان جذب مخاطب حداکثری را به نظر میرسد به نسبت سایر فیلم ها دارد گشت ارشاد سهیلی است و گیرنده نیز بختی برای موفقیت دراکران ندارد!
2) با این تفاسیر چرا باید این فیلم ها در عید اکران گردد؟ برای این که مابقی سال هیچ فیلمی بدلیل شرایط خاص همزمانی فصل های موفق سینمایی با ماه های رمضان و محرم و صفر امکان موفقیت بالا در اکران را ندارند: در فصل تابستان ماه رمضان درست نیمه این فصل را برای خود کرده و ماه محرم نیز با آخرین ماه فصل پاییز همنشینی دارد و کمتراز 2 ماه تا برگزاری جشنواره سی و یکم فجر باقی نیست! پس همه نیز می دانیم که فیلمی اگر بخواهد فروش میلیاردی داشته باشد بیش از 10 هفته نیاز دارد و این زمان را فقط عید می تواند در اختیار فیلم ها قرار دهد!
3) جلوگیری از اکران تک سانس و حذف گروه آزاد در ابتدای امسال نیز برای تایید صحبت های بالا است چون طیف کاملا صنفی دولتی برای رسیدن به موفقیت فیلم هایش راهی جز اجرای حذف مزاحم های نمایشی که در پردیس ها اکثر اوقات مزاحم فیلم های پرفروش بودند ( که همین نیمه دوم امسال یکی از دستاوردهای این شورای صنفی دولتی بود!) ندارد وگرنه حذف این 2 مورد در ابتدای سال توجیه دیگری نمی تواند داشته باشد!
4)نگاهی به اکران های موفق امسال نشان از پیروزی طیف مخالف اتحادیه و دولت دارد و این عزیزان سعی می کنند به هر نحوی شده با اکران فیلم های خودی در عید، شکست اکران سال 90 را جبران نمایند!
5) و نکته آخر با شکل گیری سازمان سینمایی کشور ، سینمای ایران توسط متولیان دولتی صنفی دارد کاملا" در اختیار دولت و حامیان باصطلاح صنفی اش می گردد و شورایی که بعنوان نماد حضور بخش خصوصی در حوزه توزیع و نمایش سینمایی در سال 79 شکل گرفته بود پس از 11 سال به پایان راه خود رسیده است و شورای دولتی اکران در سال 91 دوباره در حال خودنمایی است !
تمام این دلایل نشان از شکست سیاستهای سینمایی دولت دهم طی 2 سال گذشته دارد که زمانی که توان رقابت (با این همه قدرتی که در دست دارد )را با فعالان بخش مستقل ندارد ، بسمت حذف این فعالان می رود و آنهم با رییسی که فیلم توقیفی دارد ( زمهریر)و با سخنگویی که او نیز فیلمش توقیف است ( محفل ایکس) ! پس خیلی تعجب نکنیم که سیاستهای دولتی را کسانی در حال پیگیری هستند که فیلمهایشان توسط همان دولت توقیف شده است! یکی پیدا کند پرتقال فروش را که چه می کند این شهوت خدمت به سینمای ایران توسط گروه توقیفی ها!
نظر شما