به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، تمام تلاش های علمی و عملی انسان برای رسیدن به سعادت و خوشبختی است. انسان هر طرح و اندیشه ای برای مصداق در سعادت را داشته باشد، نیاز اصلی برای دستیابی به آن، امنیّت اجتماعی و آرامش روحی است. تا امنیت و آرامش نباشد، نه نیل به اهداف معنوی ممکن است و نه دسترسی به مقاصد مادی.
بنابر روایت مجمع جهانی شیعه شناسی، به بیان دیگر: اگر علم با تزکیه و تهذیب نفس همراه نباشد، نه تنها برای بشریت امنیت و آرامش روانی و خوشبختی ایجاد نمی شود، نیز موجب رفع فقر و تبعیض و ظلم و جنایت نمی گردد، بلکه باعث افزایش آن می شود. مشاهده می کنید که بشر در هیچ دوره ای به اندازه امروز در علوم و فنون و صنایع پیشرفت نداشته، از طرفی، هیچ گاه به اندازه زمان ما گرفتار فساد و جنایت و بدبختی و بی رحمی نبوده است. در حقیقت باید گفت علم و هنر، عجز و ناتوانی خود را از اصلاح حال بشر عملاً اعلام کرده است و جز بازگشت به دین و تهذیب نفس، راهی امید بخش وجود ندارد.قرآن کریم نیز بر این نکته تأکید دارد که: آرامش دل ها و امنیت فردی و اجتماعی تنها با ذکر و یاد (قولی و عملی) خدا تحقق می یابد.آرتور کستلر، پس از بیان تکامل علم و عقل بشر در دو قرن ۱۹ و ۲۰ و تنزل سریع و سرسام آور سجایا و اخلاق انسانی می نویسد: بحران عصر ما ناشی از این است که علم جای مذهب را گرفته و قادر به انجام تمام وظایف نیست.نیاز انسان جدید به آموزش های اخلاقی نه تنها کم تر از انسان اعصار و قرون گذشته نیست، بلکه بیش تر و عمیق تر است. در زمان های گذشته آدمی از امکاناتی که امروزه در اختیار دارد، بی بهره بود، از این رو در صورت سقوط و تباهی، دامنه تأثیرش محدود بود اما امکاناتی از قبیل دسترسی به وسایل ارتباط جمعی، ماهواره ها، تکنولوژی، سلاح های پیشرفته و مخرّب سبب شده است که تباهی آدمی دامنه ای نامحدود پیدا کند. همچنان که قدرت و امکانات او در جهت گسترش فساد اخلاق بیشتر شده، قدرت روحی و اخلاقی او جهت مهار نفس باید افزون تر شود، از این رو نیاز جهان معاصر به اخلاق، یک نیاز حیاتی و درجه اوّل است.بر اساس همین نیاز است که اخیراً تلاش هایی از سوی یونسکو و کشورهای عضو در جهت همراه ساختن آموزش های اخلاقی با آموزش های علمی صورت گرفته است.خودخواهی که سرچشمه انحطاط بشری و رذایل اخلاقی است و به صورت های مختلف ظهور و بروز دارد، در همه زمان ها و از جمله عصر تکنولوژی و صنعت با اوضاع گوناگون همواره انسان را تهدید می کند. اگر انسان از سیطره خودخواهی رها نشود، عقل و علم را به کار می گیرد و از علم و هوش و ذکاوت جهت منافع شخصی و پایمال کردن حقوق دیگران استفاده می کند.
ای بسا علم و ذکاوت و فطن
گشته رهرو را چو غول راهزن
تهذیب نفس جز این نیست که انسان، خود را از اسارت خودخواهی و خواهش های نفسانی رها سازد و غرائز درونی را کنترل نماید. بر این اساس قرآن مجید پس از یازده سوگند تأکید می کند: »رستگار کسی است که روحش را از آلودگی های اخلاقی پاک نماید و بدبخت کسی است که آن را آلوده سازد.
نظر شما