۱۸ مرداد امسال، نخستین سالگرد درگذشت هنرمند خوزستانی حبیب مزرعه است. این هنرمند مردمی سال گذشته پس از مدت‌ها تحمل رنج بیماری به‌دلیل عارضه‌ی قلبی درگذشت.
حبیب مزرعه هنرمندی بود که علاوه‌بر شعر، "میدان‌دار" هوسه در هنر عربی محلی خوزستان به‌شمار می‌رفت؛ بدین لحاظ از هوسه‌پردازانی بود که حد فاصل قرن اخیر اصول این فن را برای آیندگان پایه‌ریزی کرد.
او به همراه مرحوم غلام‌علی حمیداوی (۱۳۱۶ – ۱۳۹۵ ه.ش)، مرحوم طاهر سلامی (درگذشته‌ی ۱۳۸۵ ه.ش)، مرحوم مهدی زنبوری، سرتیپ باوی، جواد عتابی، مرد مقدم و دیگران از ستون‌های اصلی "هوسه‌ی اهوازی" در جغرافیای عرب به‌شمار می‌روند.
اما هنر مکنون حبیب مزرعه تنها به هوسه‌پردازی منحصر نشد بلکه علاوه‌بر ابوذیه دستی نیز در قصیده برد. با این‌وجود او در بیشتر جلسات شعرخوانی و حتی گردهمایی‌ها و میدان‌های هوسه به نقل سروده‌های دیگر شاعران عربی محلی خوزستان همت می‌گمارد.
در همین راستا اگر چه در وادی شعر و به‌ویژه هوسه، صاحب‌سبک بود اما نقل‌های متواتر از اشعار دیگران سبب انتساب بسیاری از آن‌ها به او می‌گشت. امری که علاوه‌بر رعایت امانت در بازتاب شعر عربی محلی به خصلت فروتنی هنرمندی چون حبیب مزرعه رهنمون بود.
سجایای اخلاقی حبیب مزرعه در لوای یک هنرمند متعهد سبب شد تا بسیاری با شنیدن خبر در گذشت او با شعرخوانی و هوسه‌پردازی در صفحات مجازی به رثای شخصیت هنری‌اش بپردازند.
بدین‌ترتیب تشییع پیکر حبیب در سال گذشته یکی از پرازدحام‌ترین مراسم فرهنگی – هنری در خوزستان بود.
از مضامین پربسامد در سروده‌های حبیب مزرعه می‌توان به: التزام برادری، صله‌ی رحم، تعظیم ارزش‌های انسانی، نکوداشت احوال دیگران، شعائر و شخصیت‌های مذهبی و شکوه از بی‌وفایی روزگار اشاره کرد.
از هوسه‌های معروف او در گله‌مندی از گردش روزگار بر وفق نالایقان است:
"نعم هذالوکت رخّص اقیام السوگ / و ذلّ اهل السوالف و العلیهه ایلوگ / ایه اصدور المضایف صفه‌ت بس احلوگ / و للحگ ماشوفن طلّابه"
(گردش نامتوازن روزگار، شأن بسیاری که صاحب‌نظر و لایق بودند را پایین آورد. مجالس بزرگان جای افراد بی‌مقدار شد و حق پشتیبانش را از دست داد)
با گذشت یک سال از فوت حبیب مزرعه هنوز تلاشی برای گردآوری دیوان اشعار او صورت نگرفته است. خود هنرمند در زمان حیات با ضبط ویدیوهایی از شعرخوانی و هوسه‌پردازی به بازتاب بخشی از هنرش می‌پرداخت که بیشتر پاسخی در جهت اظهار ارادت به طرفداران و علاقه‌مندانش بوده است؛ این امر در باب هنرمندانی چون مرحوم مزرعه که با آثار خویش سبک جدیدی در ادبیات عربی محلی به‌وجود آورده‌اند نیازمند توجه جدی است تا علاوه‌بر معرفی آن‌ها به‌عنوان هنرمندی ایرانی به انتقال ابداعاتشان به نسل‌های بعد منجر شود.
نظر شما