پس از این بود که باب تحلیلى تازه درباره نقش این نیروى نوظهور گشوده شد. اتفاقات میانمار بیش از اهل سیاست براى کارشناسان و عالمان دینى یک رویداد پرمعنا شد. زیرا در پرتو این حوادث، پاى غیرسیاسى ترین مذهب موجود جهان به متن نزاع سیاسى کشیده شد.
در رجوع به آموزه هاى مکتب بودا آثار و نشانى از دعوت به مبارزه سیاسى نیست. آن گونه که محققان تاریخ ادیان روایت کرده اند میراث دینى بودا مجموعه اى از تعالیم اخلاقى وعرفانى است و این آئین همانند کنفوسیوس در شمار مکاتبى است که دعوت به آرامش و صلح مى کند.
پیشواى راهبان میانمارى با آنکه خود در قرن جنگ ها ونزاع ها- قرن ششم پیش از میلاد- زیست اما راه زهد و رهبانیت و ریاضت را برگزید و ازمقوله حکومت و جنگ فرسنگ ها فاصله گرفت.
میانمار امروز با پدیده اى نو به نام «بودیسم میانمارى » روبرو شده ایم که از هرنظر با تلقى تصور هواداران این دین در خاور دور و شبه قاره متفاوت است .نسل جدید مریدان بودا در میانمار با تفسیر و تعریفى جدید از رابطه این مذهب با سیاست به میدان مبارزه گام نهاده اند. این، یک اتفاق نو نه فقط درعالم سیاست که در گستره مذاهب است که راهبان معبد خویش را کانون مبارزه سیاسى قرار داده و از نفوذ روحانى خویش در جامعه براى بسیج و تهییج سیاسى توده بهره مى گیرند.
به باور محققان خاور دور، پیوند سیاست و بودیسم در میانمار از زمانى به بارنشست که« تفکر ملى گرایى» در ایام حاکمیت استعمارگران بر این سرزمین نضج گرفت و راهبان امروز نیز دقیقاً به تأسى از همین تفکر میهن پرستانه بیرق مبارزه را بردوش گرفتند. در تجربه تاریخى میانمار که 89 درصد مردم تابع مذهب بودا هستند تفکر ملى گرایى نخستین بار از سوى گروهى به نام «انجمن مردان جوان بودایى» مطرح شد. این انجمن به سرعت در تمام میانمار هوادارانى پیدا کرد. نهضت راهبان بودایى برشانه هاى همین تفکر ملى گرایى است که در میانمار استوار مى شود. تلاش براى آزادى سرزمین زمانى که تحت نفوذ انگلیسى ها قرار داشت نخستین حرکت این جنبش بود. در این مقطع که سال هاى دهه 60 را دربر مى گیرد نهضت راهبان بودایى رهبران و قهرمانان زیادى پیدا مى کند که آشناترین آنها راهب اوتاما، سیندا و ویسارا هستند. نسل جدید راهبان در حرکت جدید خویش الهام زیادى از این قهرمانان گرفته اند بویژه راهب ویسارا که به دلیل مرگ قهرمانانه اش بر اثر اعتصاب غذا در زندان یانگون تأثیرى بسزا درمیان راهبان امروز گذاشته است.
گذشته از محبوبیتى که راهبان امروز به لحاظ سیاسى درمیان مردم میانمار یافته اند، واقعیت هاى تاریخى میانمار گویاى آن است که درمیان کشورهاى تابع بودیسم، میانمار جایگاهى استثنایى دارد.
به گفته برخى ناظران، راهپیمایى تاریخى که راهبان از شهریورماه 1386 شروع کردند، محصول همان عهد نامه اى است که در آن روز تولد بودا بسته مى شود. در واقع بزرگان جماعت راهب که در جشنى نمادین در این روز به یاد پیشوایشان درخت بودا را آبیارى مى کنند قرار یک قیام بزرگ را مى ریزند. راهبان میانمار با شروع این جنبش نه تنها به جاى رداى رهبانیت جامه سیاست پوشیده اند که پیوندى تازه با دنیاى سیاست خارج یافته اند. آنها در مسیرى گام نهادند که پیش از این راهب سرشناس تبت یعنى دالایى لاما طى کرده بود. با تجربه میانمار مى توان گفت که راهب نه تنها یک عنصر سیاسى است که مى تواند شریک یک بازیگر بین المللى هم باشد. آنها طى سالیان طولانى در صومعه خود از بدیهى ترین لوازم جهان ارتباطات اعم از تلویزیون و ماهواره منع مى شدند و از مواهب این دنیا تنها یک دست لباس و یک کشکول به ارث برده بودند. این بار دریچه اى از ارتباط با جهان جدید گشوده شده است.قطعا یکى از مهمترین چالش هاى آینده میانمار نوع تعامل حکومت نظامى میانمار با بودائیان سیاسی خواهد بود.
نظر شما