سعد حریری: دولت ائتلافی و متحد با خطر اسرائیل روبه‌رو است و این دولت بر حق لبنان برای حفظ حاکمیت و زمین تلاش می‌کند.

محمدرضا نوروزپور

ریشه‌های دستاورد بزرگی که به اعلام توافق میان گروه‌های مختلف سیاسی لبنان برای تشکیل کابینه وحدت ملی انجامید همچنان یک راز سر به مهر است اما هرچه هست و هرچه بود ثمره خوبی داشت. پنج ماه از برگزاری انتخابات پارلمانی لبنان می‌گذرد و این کشور به جای بهره‌گیری از ظرفیت‌های گسترده دموکراسی که از آن بهره می‌برد درگیر آشوب و اختلاف میان گروه‌ها و دسته‌های سیاسی بوده است.

اما ناگهان در پشت پرده، توافقات محرمانه نامعلومی میان افراد و یا کشورهای نامعلومی صورت گرفت و کابینه‌ای که در پنج ماه تشکیل نشده بود و حتی یک بار نخست‌وزیر معرفی شده از سوی رئیس‌جمهور را به استعفا وادار کرد به خوبی و خوشی معرفی شد و همه گروه‌ها راضی و خشنود آن را جشن گرفتند.

روزنامه نیویورک تایمز در این باره گمانه‌زنی‌هایی دارد. رابرت اف. ورث که کارشناس خاورمیانه این روزنامه است گمان می‌کند که حامیان هر دوطرف در این باره دست به کار شده و هریک به گونه‌ای کوتاه آمده‌اند تا بن‌بست پنج ماهه تشکیل کابینه به پایان برسد.

در این میان دیدار بشار الاسد، رئیس‌جمهور سوریه با ملک‌عبدالله، پادشاه عربستان یکی از اصلی‌ترین گمانه‌زنی‌ها برای یافتن چیستی و چگونگی دستیابی گروه‌های مختلف به توافق بر سر تشکیل کابینه است. ممکن است سوریه یا ایران به طرف‌های متحد خود سیگنال‌های لازم را داده باشند و یا عربستان سعودی جریان اکثریت را که مورد حمایت آن است به کوتاه آمدن در قبال خواسته‌های معارضین دعوت کرده باشد.

درست است که جریان اکثریت به رهبری حریری، توانست درانتخابات پارلمانی این کشور با کسب 70 کرسی در برابر 57 کرسی مخالفان، اکثریت مطلق را دردست گیرد اما دو موضوع سبب شد تا آنها نتوانند پس از آن دولت را آنگونه که خود میل داشتند و به دور از دست مخالفان اکثریت تشکیل دهند. اول اینکه توافقنامه‌ها و معاهدات گذشته آنها خصوصاً آنچه در دوحه قطر به دست آمد بر اصل تشکیل دولت وحدت ملی تأکید داشت و دوم اینکه جداشدن ولید جنبلاط از ائتلاف 14 مارس سبب شد تا اکثریت، دچار تزلزل شود و نتواند آنگونه که مد نظر آنها بود عمل کنند. از سوی دیگر می‌توان قدرت نظامی و نفوذ و تأثیر‌گذاری حزب‌الله در همه شئون اجتماعی و فرهنگی لبنان را نیز یکی از عوامل جانبی دیگر در بسته شدن دست جریان اکثریت برای حاکم کردن نظر خود در تشکیل دولت بر شمرد.

به هرحال آنچه روی داد، از نگاه عمده کشورهای دخیل در مسئله لبنان و جریان‌های داخلی مقبول و میمون واقع شده و می‌تواندبرای آینده این کشور نقطه عطفی محسوب شود. با این همه نگاهی به مناسبات پیدا و پنهان جریان‌های سیاسی حاضر در صحنه لبنان نشان می‌دهد که آمریکا و تا اندازه بیشتری اسرائیل، تنها ناخشنودان تشکیل کابینه جدید لبنان هستند. برای اسرائیلی‌ها حضور دو شخصیت بلندمرتبه حزب‌الله از جمله محمد فنیش و حسن‌ الحاج‌حسن در کابینه دولت لبنان موضوعی غیرقابل هضم است. از سوی دیگر برخی از کارشناسان که بعضاً در قالب دلسوزی معتقد بودند بهتر است حزب‌الله مستقیماً در دولت لبنان وزیر نداشته باشد معتقدند که اسرائیل می‌تواندهمیشه این موضوع را بهانه‌ای برای تعرض به لبنان و حتی این بار حمله مستقیم به بیروت قرار دهد.

برغم این ادعا، تحلیلگر نیویورک تایمز بر این باور است که حزب‌الله لبنان با توجه به نفوذ و قدرتی که در این کشور دارد سهم کمی در کابینه جدید به دست آورده است و تقریباً می‌توان گفت برنده این بازی میشل عون متحد اصلی این حزب به حساب می‌آید. میشل عون که در انتخابات پارلمانی لبنان تقریباً شکست خورده اصلی محسوب می‌شد در ترکیب کابینه قبلی به شدت عصبانی و معترض شد و تحلیلگران معتقدند که اساساً اعتراضات او که معارضان نیز به همراهی وی پرداختند یکی از اصلی‌ترین دلایل استعفای حریری در دور اول معرفی شدنش به عنوان نخست‌وزیر بود.

ژنرال میشل عون که بزرگترین فرقه مسیحیان لبنان را رهبری می‌کند به شدت خواستار وزارت ارتباطات لبنان بود وحریری نیز به شدت با آن مخالفت می‌کرد. عون که در همه یک سال گذشته این وزارتخانه را از طریق دامادش جبران باسیل در دست خود داشت این بار نیز بر این موضوع تأکید می‌ورزید و سرانجام نیز حریری رضایت داد که ارتباطات را به او واگذار کند.

مخالفان عون در این زمینه دو دسته‌اند. عده‌ای موضوع را اقتصادی نگاه می‌کنند و معتقدند که او در پی خصوصی کردن این وزارتخانه و کسب درآمد از طریق واگذاری آن به نزدیکان خود است. اما دسته دوم سایه حزب‌الله را بر روی این وزارتخانه می‌بینند و معتقدند که عون در واقع به نفع حزب‌الله عمل می‌کند چرا که در دست داشتن این وزارتخانه از دو منظر برای حزب‌الله که اساساً یک تشکیلات نظامی است حیاتی محسوب می‌شود. اول جاسوسی و شنود و کنترل مخالفان داخلی وخارجی خود و دوم مبارزه با همین تاکتیک از سوی دشمنان داخلی و خارجی خود خصوصاً اسرائیل که بارها و بارها دست اودر جاسوسی از مقاومت رو شده و برخی از عوامل آنها در این وزارتخانه شناسایی شدند.

در این بین حتی سعد حریری نخست‌وزیر مورد حمایت غرب نیز در اولین اظهار نظرش پس از اعلام رسمی اعضای کابینه هشدار داد و به همه لبنانی‌ها گفت: «دولت ائتلافی و متحد با خطر اسرائیل روبه‌رو است و این دولت بر حق لبنان برای حفظ حاکمیت و زمین تلاش می‌کند.»

جزئیات کابینه وحدت ملی لبنان

براساس آنچه که برای تشکیل دولت وحدت ملی مورد توافق همه طرف‌ها بوده، سعد حریری کابینه خود را براساس فرمول 15وزیر برای جریان حاکم، 10 وزیر برای جریان معارض و 5 وزیر برای رئیس‌جمهور تشکیل داده است که اسامی آنها بر اساس گرایش‌های سیاسی آنها به شرح زیر است:

گروه 14 مارس:

1- سعد حریری: نخست‌وزیر

2- محمد الصفدی: وزیر اقتصاد و بازرگانی

3-  ریا الحفار: وزیر دارایی

4- حسین منیمنه: وزیر آموزش و پرورش

5-  محمد رحال: وزیر محیط زیست

6-  غازی العریضی: وزیر خدمات عمومی و حمل و نقل

7- اکرم شهیب: وزیر مهاجرین

8-  وائل ابوفاعور: وزیر مشاور

9- طارق متری: وزیر اطلاع‌رسانی

10-  ابراهیم نجار: وزیر دادگستری

11- ژان اوگاسابیان: وزیر مشاور

12- سلیم الصایغ: وزیر امور اجتماعی

13- پطرس حرب: وزیر کار

14- میشل فرعون: وزیر مشاور در امور پارلمان

15- سلیم ورده: وزیر فرهنگ

گروه هشت مارس

1- جبران باسیل: وزیر انرژی

2-  فادی عبود: وزیر گردشگری

3- آبراهام دادیان: وزیر صنعت

4-  یوسف سعاده: وزیر مشاور

5- محمد خلیفه: وزیر بهداشت

6-  محمد فنیش: وزیر مشاور در امور توسعه اداری

7- علی الشامی: وزیر امور خارجه

8-  علی حسین عبدالله: وزیر جوانان و ورزش

9- حسن الحاج حسن: وزیر کشاورزی

10-  شربل نحاس: وزیر ارتباطات

وزرای رئیس‌جمهور:

1-  الیاس المر: معاون نخست‌وزیر و وزیر دفاع

2- زیاد بارود: وزیر کشور

3- عدنان السیدحسین: وزیر مشاور

4- عدنان القصار: وزیر مشاور

5- منی عفیش: وزیر مشاور

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 24022

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 16 =