در فراموشی دستگاههای اجرایی، روزبهروز به تعداد کودکان کمسنوسالی که به جای قرار گرفتن پشت نیمکتهای مدرسه، در کوچه و خیابان و کارگاهها جا میگیرند افزوده میشود.
آتیش می گیرم وقتی این بچه های نازنین و تو کوچه خیابون می بینم اینا باید درس بخونن حقشون یه زندگی آروم نمی تونم بفهمم ما این همه منابع داریم .....متاسفم متاسفم متاسفم دوستان ............
نظر شما