الهام نداف: برنامه سینمایی «هفت» جمعه 24 خرداد میزبان احمد کاوری کارگردان و لعیا زنگنه بازیگر فیلم سینمایی «خودزنی بود»
در ابتدای این برنامه محمود گبرلو مجری برنامه از کارگردان فیلم «خودزنی» خواست بحث درباره این فیلم را آغاز کند. پس از صحبت‌های ابتدایی کاوری، لعیار زنگنه خطاب به مجری «هفت» گفت: «معمولا خانمها مقدم هستند و شما این مساله را فراموش می‌کنید.»
گبرلو نیز در پاسخ به این حرف زنگنه از او عذرخواهی کرد.
زنگنه درباره پذیرفتن حضور در فیلم «خودزنی» توضیح داد: « فیلمنامه را خواندم و اولین چیزی که به ذهنم رسید و حضوری به آقای کاوری گفتم این بود که «شما چقدر کتاب می‌خوانید.» فیلمنامه نشان می‌داد نویسنده خیلی اهل مطالعه است. من برخلاف خیلی‌ها این ویژگی را دارم که از آدم‌ها در حضور خودشان تعریف کنم. آقای کاوری بسیار شریف هستند. جای امیررضا دلاوری هم خیلی خالی است. او خیلی زحمت کشید تلاشش قابل تقدیر بود. فیلم «خودزنی» گروه خیلی فوق‌العاده‌ای داشت.»
او همچنین درباره شرایط پذیرفتن یک نقش گفت: «اولین مساله این است که کار را دوست داشته باشم. ممکن است فیلمی متن ضعیفی داشته باشد، اما دوست دارم ببینم آدمی که قرار است با او سر و کار داشته باشم چگونه است. حتما باید کسی که به فیلمی دعوتم می‌کند از نزدیک ببینم. اگر کارگردان متفاوتی باشد حتی اگر فیلمنامه ضعیف باشد و به لحاظ مالی هم شرایط ویژه‌ای نداشته باشد بازی در فیلم را می‌پذیرم. البته قرارداد برایم مهم است اما اولویت اولم قرارداد نیست. اول متن مهم است و بعد هم کارگردان.»
لعیا زنگنه درباره کم‌کاری خود در سینما و سخت‌گیری در پذیرفتن نقش‌ها خاطرنشان کرد: « فیلمنامه‌هایی که دستم می‌رسد یک مقدار اذیتم می‌کند و وسواس روی نقش‌ها هم باعث کم‌کاری‌ام شده است.»
او درباره نقد درست منتقدان بر فیلم‌های و لزوم این مساله افزود: «خدا کند منتقدان این فیلم را نقد کنند. من چند بار برنامه «هفت» را دیدم. ایرادی که به این برنامه وارد بود این است که وقتی فیلمی را می‌بینیم، آن را نقد کنیم نه اینکه نظر شخصی‌مان را بگوییم. من منتقد نیستم، اما شعور شخصی ام به من می‌گوید نقدهایی که در برنامه‌های قبلی «هفت» می‌شد نقد نبود. این کلی‌گویی‌ها باعث شد یک عده دیگر این برنامه را نبینند و به برخی حرمت گذاشته نشد. البته خوشبختانه این برنامه در دوره جدید چنین روندی را طی نمی‌کند. من به شخصه منتظر هستم نقد شوم و زیر سوال بروم و به من بگویند کجای کارم خوب و کجا بد است.»
بازیگر فیلم «خودزنی» با تاکید بر اینکه بعد از پذیرفتن اولین کار تصویری‌اش، وظیفه دشواری پیدا کرد، متذکر شد: «وقتی می‌خواهم نقشی را کار کنم به این توجه می کنم که تاثیر این نقش چیست. بعد از کار اول تصویری‌ام که «درپناه تو» بود خیلی شوکه شدم. بعد از آن با احتیاط کار می‌کنم تا نقشی را انتخاب نکنم که مردم ازمن انتظار ندارند، الان دیگر خیلی از من متوقع هستند. سعی می کنم جلوی دوربین بهترین کار زندگی‌ام را انجام دهم و هر بار فکر می‌کنم آخرین نقش زندگی‌ام را بازی می‌کنم.»
زنگنه همچنین ادامه داد: «من نقش مکملی را بازی می‌کنم که حرفی برای گفتن داشته باشد. اگر در فیلم «مزاحم» به من می‌گقتند کدام نقش را انتخاب می‌کنی حتما همانی را برمی‌گزیدم که بازی‌اش کردم. یا مثلا اگر در «جرم» و «رئیس» استاد کیمیایی به من می‌گفت کدام نقش‌ها را بازی می‌کنی همان نقش‌هایی را که ایفا کردم انتخاب می‌کردم. معمولا نقشی را که به من انرژی و شناخت می‌دهد انتخاب می کنم. نجام این کار برایم جذاب‌تر است تا کاری که همه می‌توانند جلوی دوربین آن را انجام دهند.»
این بازیگر سینما و تلویزیون در پایان با قدرشناسی از بازیگران زن پیشکسوت سینمای ایران گفت: «اگر من در این موقعیت هستم و مردم به من لطف دارند، شاکر بازیگران زن سینمای ایران هستم. اگر بازیگران زن پیشکسوت ما نبودند من اینجا نبودم. ما زنان بازیگر در شرایطی کار می کنیم که قضاوت می‌شویم، سختی می‌کشیم و دستمزدمان پایین‌تر از بازیگران مرد است. من مدیون بازیگران زن پیشکسوت هستم. خانم علو، ریاحی، خانم نادره و ...»
در ادامه احمد کاوری فیلمنامه‌نویس و کارگردان «خودزنی» درباره این فیلم عنوان کرد: « فیلمنامه «خودزنی» جزء فیلمنامه‌های اقتباسی است. این فیلم اقتباسی از داستان «دزد سگ‌ها» است که قصه آن در مصر می‌گذرد و بافت قصه به فضای حال حاضر ما نزدیک است. از نظر بافت اجتماعی خیلی شبیه جامعه ما بود.»
او درباره اقتباس در سینمای ایران تاکید کرد: «یکی از راه‌های نجات این سینما اقتباس است. برخی از فیلمسازان شاخص ما غیر از فیلمنامه‌های اقتباسی کار دیگری نکردند. مثل مهرجویی و تقوایی اما به عنوان کارگردان مولف آن‌ها را می شناسیم.»
کارگردان فیلم «خودزنی» همچنین اذعان داشت: « فیلم «خودزنی» پس زمینه‌های اجتماعی دارد. تولید فیلم اجتماعی خیلی هم راحت نیست و اتفاقا خیلی ناراحت است. همه برای ساخت یک فیلم اجتماعی موضع می‌گیرند. هر نهادی که فیلم به آن مرتبط می‌شود اعتراض می کند. در این سال‌ها برخی نهادها در مورد سینما موضع گیری‌هایی کردند و اتفاقا خیلی به نفع سینما شد. باعث شد سینما از پوسته خودش خارج شد و برای همه مردم ایران آن را شود.»
58246
نظر شما