امروزه در فرآیند تحولات جهانی ،اساسا رویکردهای زیست محیطی در کنار جنبش های اجتماعی از قبیل جنبش های جوانان و زنان قرار گرفته و این مقوله جزو چشم انداز های جدیدی است که کشورهای جهان اعم از پیشرفته ؛درحال توسعه و عقب مانده نمی توانند به آن توجه نداشته باشند یا به تعبیری مقوله محیط زیست فراتر از نگاه تخصصی ؛به یک پدیده نوین فرهنگی و اجتماعی تبدیل شده است که نقش و جایگاه تاثیر گذار آن در حوزه های سیاست،اقتصاد و فرهنگ و حتی امنیت باید دیده شود.این نگاه ناشی از فرآیند جهانی شدن و بروز جامعه شبکه ای است.
بنابراین تحولات سخت افزاری و نرم افزاری که هر جامعه ای و جهان جدید را در برگرفته ،نمی تواند مقوله محیط زیست را نادیده بگیرد واین یک موضوع لوکس و شیک نیست ،بلکه مقوله ای است که زندگی مردم و سلامت شهروندان و آینده دنیا ؛فرآیند توسعه پایدار و حتی افول و یا ظهور تمدنها را تحت تاثیر خویش قرار داده و می دهد و آثار آن در قانون گذاری ؛تاسیس NGO ها و سازمانها و حکمروایی خوب که بخش جدید جامعه مدنی است نیز جلوه گر است و بطور مشخص هم دولت ها و هم مردم و نهادهای مدنی نمی توانند از اهمیت یافتن محیط زیست خود را برکنار دارند.
خلاصه آنکه توجه به محیط زیست ؛ هم از اصول بدیهی حکمروایی خوب است و هم اینکه جامعه و نهاد های مدنی نمی توانند مساله محیط زیست را از بقیه مسائل خود جدا کنند به این دلیل کسانی که هم توانسته اند درون ساختارهای رسمی و هم درون ساختارهای مدنی این دیدگاه را پیش ببرند، فهم و برنامه زیست محیطی داشته باشند و کارنامه درخشانی از خود به جای بگذارند درخور تقدیر و تکریم هستند.
امیدواریم همچنان که ریاست محترم جمهوری منتخب جناب آقای دکتر روحانی گفته اند دولت متکفل امور حاکمیتی باشد و انجام کارها و نظارت بر حسن اجرا آنها را به مردم بسپارد دولت موفق ؛دولت مداخله گر نیست.دولت قوی متکی به جامعه قدرتمند است که شکل گیری آن در سایه سپردن کار مردم به مردم و اجازه فعالیت به سازمانهای مردم نهاد و NGO ها و وجود رسانه های متعهد و نقاد که وجدان بیدار و چشمان ناظر جامعه هستند امکان پذیر است.
ما دولت متولی و نه دولت متصدی ، می خواهیم .دولتی که کوچک؛چابک،مسئولیت پذیر و پاسخگو باشد و باید کمک کنیم شعارهای ریاست محترم منتخب جمهوری در عمل زمینه تحقق پیدا کند.
با توجه به مخاطرات زیست محیطی که حیات مردم و طبیعت و کشور را تهدید می کند،امیدوارم تمامی اعضاء دولت آینده خود را متعهد به محیط زیست بدانند.
در دولت آینده:- احیای مجدد شورای عالی حفاظت محیط زیست؛ اجرای طرح آمایش سرزمین و الزام به رعایت موازین زیست محیطی و انجام اقدامات جبرانی در اجراء طرح های بزرگ،بازنگری در قوانین حمایتی مربوط به محیط بانان،بازنگری در ساختار تشکیلاتی سازمان و ابطال بخشی از مصوبات دولت فعلی که به تخریب محیط زیست منجر خواهد شد،ضروری است و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست نیز باید بتواند در سایه تعامل با نمایندگان مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه و همکاری وزرا بر مشکلات حاد زیست محیطی موجود از جمله آلودگی هوا ؛ ریزگردها و خشک شدن تالابها فایق آید و با بهره گیری از نیروهای زبده و متخصص در سطح سازمان ، اجرای طرح های فراگیر آموزش محیط زیست در سطح جامعه با همکاری رسانه ها و NGO ها وجلب مشارکت گسترده مردم ؛ ایجاد اتاق فکر متشکل از متخصصان محیط زیست و کارآزمودگان نخبه در حوزه های مختلف زیست محیطی به عنوان بازوی فکری سازمان ؛حمایت از ظرفیت های مردمی و رسانه ای مرتبط با محیط زیست و بالا بردن آستانه انتقاد پذیری مدیران سازمان بر مشکلات موجود فایق آید و آینده ای امید بخش را برای مردم رقم زند.
امروزه رشد جمعیت خصوصا در کلان شهرها و شهرهای بزرگ و فعالیت و تردد و لزوم تامین نیازهای همه جانبه شهروندان و حضور پر ازدحام انسان در واحد سطح و عدم پیش بینی و برنامه ریزی صحیح ، مخاطراتی جدی در عرصه های آلودگی هوا ،آب ،پسماند ،خاک و آلودگی های صوتی به وجود آورده است
بنا بر این شهرداریها و شوراهای شهر خصوصا در کلانشهرها برای ایجاد شهرهای سبز باید سیاست گذاری ها و برنا مه ریزی ها و اجراء فعالیت های خود را بر مبنای اصول زیست محیطی منطبق با استاندارهای روز دنیا سامان دهند.
آیا می توان در تهران با وسعت 650 کیلومتر مربع و جمعیت حدود ده میلیون نفر و 4 میلیون خودرویی که روزانه در حال تردد هستند که این رقم در سال 79 (حدود700هزار دستگاه بوده است) و مصرف بنزینی که روزانه از 3 میلیون لیتر به 11 میلیون لیتر افزایش یافته بدون برنا مه ریزی مطلوب و هماهنگی کلیه دستگاهها ، ما هوای پاک را شاهد باشیم.
نتیجه این می شود که در سال 90، 217 روز و در سال 91؛ 147 روز ناسالم داشته ایم.
بنا بر این باید به فوریت مطابق با برنامه جامع کاهش آلودگی هوای تهران ؛خودروو بنزین (به اندازه کافی) با استانداردهای یورو 4 تولید شود و خودرو های مستعمل از رده خارج شوند و شبکه حمل و نقل عمومی گسترش یابد و گازوئیلی که در حال حاضر ppm آن 700 است به زیر 50 برسد.
دولت؛مجلس و شهرداری و همه دستگاههای ذیربط باید به عنوان یک امر عاجل کمک کار یکدیگر در کاهش آلودگی هوا باشند.
در حوزه پسماند علیرغم حرکات خوبی که در زمینه جمع آوری مکانیزه زباله و انتقال و دفع بهداشتی آن انجام شده اما تا رسیدن به استانداردهای روز دنیا که کاهش تولید زباله،تفکیک پسماند،توزیع کیسه های زباله هوشمند بهادار متناسب با نوع و حجم زباله و بکارگیری قوانین مدرن و آموزش همگانی است، راه درازی در پیش داریم.
متاسفانه بخش قابل توجهی از میوه و تره بار توزیعی در شهر تهران از جمله پیاز، هندوانه، طالبی و سبزیجات آلودگی به انواع فلزات سنگین دارند و تجمع مواد شیمیایی ناشی از مصرف بیش از حد سموم و کودهای شیمیایی مصرف آنها را مخاطره آمیز کرده است.
لازم است سازمان میادین میوه وتره بار از یک سازمان توزیع کننده به یک سازمان تامین کننده مواد و محصولات سالم تبدیل گردد و تولید کنندگان محصولات ارگانیک مورد حمایت قرار گیرند.
به دلیل نبود شبکه فاضلاب و استفاده از آبهای زیر زمینی جهت تامین آب شرب شهرندان تهرانی (حدود 1 میلیارد متر مکعب)آب شرب تهران مشکوک به آلودگی به انواع مواد فنلی است که این مواد به دلیل پایداری در بدن و عملکرد شبه هورمونی بسیار خطرناک می باشند.
نبود شبکه فاضلاب شهری و جمع آوری آبهای سطحی در شهر تهران سبب شده پساب آلوده به اراضی جنوب تهران سرازیر شده و این امر خاک حریم شهر تهران را که محل تولید سبزیجات می باشد تا 15 برابربیشتر آلوده به انواع فلزات سنگین نماید.
اینها چند نمونه از آلودگی های زیست محیطی بود که مخاطرات جدی برای شهروندان تهرانی بوجود آورده و امید آنکه رفع انها مورد توجه شورای جدید و شهردار محترم و سایر مسئولان دولتی قرار گیرد.
رییس فراکسیون محیط زیست مجلس
4545
نظر شما