حسین عیدی‌زاده: اکتبر هر سال با نام آلفرد نوبل و اهدای جایزه نوبل همراه شده است و امسال هم مثل سال‌های دیگر بازار این جایزه و به‌ویژه بازار گمانه زنی نوبل ادبیات داغ بود.
تا پیش از روز دهم اکتبر (زمان اهدای نوبل ادبیات) بسیاری از هاروکی موراکامی به عنوان شانس اصلی نوبل ادبیات امسال نام می‌بردند. (اینجا) حتی در آخرین نظرسنجی پیش از اهدای جایزه از موراکامی و پس از او از آلیس مونرو به عنوان بخت اصلی بردن این جایزه یاد می‌کردند. (اینجا)
بالاخره روز دهم اکتبر فرا رسید و پیتر انگلوند، رئیس دائمی آکادمی نوبل آلیس مونرو را به عنوان برنده معرفی کرد. (اینجا) مونرو در حالی برنده این جایزه شد که چند ماه پیش از آن از دنیای نویسندگی خداحافظی کرده بود. (اینجا)
آکادمی نوبل، مونرو را «استاد داستان کوتاه معاصر» معرفی کرد. (اینجا) دقایقی پس از اعلام این خبر شبکه‌های اجتماعی از خبر اهدای جایزه به مونرو پر شد و حتی مانی حقیقی، کارگردان فیلم «کنعان» که براساس داستانی از مونرو ساخته شده، عکسی از خود و نویسنده برنده نوبل را منتشر کرد. (اینجا)
ماریو بارگاس یوسا، نویسنده بزرگ اهل پرو نیز پس از اهدای نوبل ادبیات به مونرو، انتخاب آکادمی را انتخابی «شایسته» توصیف کرد. (اینجا)
برخلاف مو یان، نویسنده چینی که سال گذشته برنده نوبل شده بود، مونرو چهره‌ای بسیار آشنا برای دوستداران ادبیات در ایران است و آثار متعددی از او به فارسی منتشر شده است. (اینجا)
رسیدن جایزه نوبل ادبیات به یک نویسنده زن همچنین بسیاری را به یاد نویسندگان زنی می‌اندازد که این جایزه به آنها اهدا نشده است. (اینجا) از طرفی رسیدن نوبل ادبیات تنها به 13 زن (اینجا) این سوال را مطرح می‌کند که چرا تعداد زنان برنده نوبل ادبیات اینقدر اندک هستند؟
57241
نظر شما