این منبع آگاه کیست و کجاست؟

در هفته گذشته خبر «رفع تعلیق» دو ناشر در رسانه‌ها منتشر شد؛ دو ناشری که خودشان در گفتگوهایی به تعلیق شفاهی و رفع تعلیق شفاهی اذعان داشتند.

اما بعد از اینکه خبرگزاری مهر و خبرگزاری ایرنا، خبر رفع تعلیق را منتشر کردند، خبرگزاری فارس، در خبری به نقل از یک منبع آگاه اعلام کرد، رفع تعلیق دو ناشر مذکور (اختران و آگاه) تکذیب می‌شود! توضیح آن منبع آگاه هم این بود که این دو ناشر اصلا تعلیق نشده بودند و پرونده‌ای در هیئت تخلفات نداشتند که حالا بخواهد رفع تعلیق شود!

جدای از اینکه تکذیب خبر یک خبرگزاری، در یک خبرگزاری دیگر اصلا حرفه‌ای هست یا نه، متن گفتگوی این دو ناشر با خبرگزاری مهر، یک نکته قابل تامل دارد: مدیران انتشارات «آگاه» و «اختران» از پایان بلاتکلیفی این دو موسسه انتشاراتی پس از گذشت بیش از سه سال از ابلاغ دستوری شفاهی مبنی بر عدم ارائه کتاب جهت بررسی در اداره کتاب وزرت ارشاد برای اخذ مجوز خبر دادند...نکته قابل تامل: ابلاغ شفاهی است! 

...

اولا بی قانونی محض در این ابلاغ شفاهی حاصل یک نگاه امنیتی در حوزه فرهنگ است؛ اینکه شفاهی حکمی صادر شود تا اگر ناشر خواست آن را اعلام و رسانه‌ای کند و یا حتی از طریق مجاری قانونی اعتراض کند، به خاطر نداشتن مدرک، هم دست او بسته است و هم به راحتی می‌توان آن را تکذیب کرد. رفتار قانونی و منطقی که تلفنی ابلاغ نمی‌شود! ترس از ناتوانی در استدلال است که امور را به زیر میز و خفا و تلفن و در گوشی ختم می‌کند!

ثانیا: حضور منبع آگاه برای تکذیب همین خبر یعنی استمرار وجود همان نگاه «فرار از قانون» در درون وزارت ارشاد و معاونت فرهنگی. منبع آگاهی که خواسته یا دستور قبلی خودش را ترمیم کند و یا چهره غیر موجهی را که از انتشار خبر جدید (رفع تعلیق) نمایان شده، تطهیر نماید. وگرنه منبع آگاه نام خودش را هم ضمیمه خبر می‌کرد و...

در این میان بی تردید باید سراغ «بهمن دری» رفت؛ کسی که وزیر دولت دهم هم نتوانست او را تحمل کند و در میانه راه از اتوبوس بهارستان پیاده‌اش کرد وگرنه محمد اللهیاری آنطور که در میان اهل نشر مشهور است، اهل گفتگو و مداراست و همواره قصد حل مشکل را داشته است.

و اما نکته آخر:

آنچه بیش از هرچیز نگران کننده است، تداوم چنین رفتار و کرداری است؛ یعنی مدیریت در سایه! همانطور که یک خبرنگار از وجود چنین منابع آگاهی احساس لذت و شعف دارد و خبر رسانه دیگر را تکذیب کرده، باید امیدوار بود که وزیر محترم و معاونان جدید، با توجه به سابقه و صبغه شان، ریشه این نوع برخوردهای غیر شفاف و شبه امنیتی در حوزه فرهنگ را بخشکانند. یادمان باشد که اصولا «قانونمداری» نیاز به حضور در زیرزمین و اتاق زیر شیروانی ندارد!

ضمن اینکه دفاع یک رسانه از دولت قبلی با هدف دهن کجی به دولت فعلی، کار کسانی است که یا منفعتی از آنها نصیبشان می‌شده که حالا نمی‌شود و یا رسانه را با توپخانه اشتباه گرفته‌اند.