سلوک اخلاقی مرحوم حسن حبیبی

هرچند مرحوم دکتر حسن حبیبی شخصیتی دانشمند و رجلی سیاسی بود، اما نمود بارز ایشان اخلاق و رفتار و سلوک اخلاقی با دیگران بود.

همین حسن خلق ایشان بود که علیرغم سختگیری های علمی و دقت های مالی، همکاری با ایشان بسیار شیرین و گوارا می نمود. به ویژه این که آنچه از دیگران انتظار داشت، ابتدا خود عامل به آن بود. در هر حوزه ای از کار که وارد می شد با دقت و وسواس خاصی آن را دنبال می کرد و از این نظر واقعاً مشمول این دعای امیرالمؤمنین علیه السلام بود که : "رحم الله امرء عمل عملاً فأتقنه".

همچنین شخصیتی بود"خفیف المؤنه و کثیرالمعونه"؛ علیرغم پرکاری و فعالیت های گسترده از هرگونه تحمیل هزینه اضافی بر بیت المال پرهیز می کرد. دکتر حبیبی در طول دوران فعالیت سیاسیش هیچگاه از جانب اعتدال خارج نشد و علیرغم ارتباط عاطفی با گردانندگان برخی گروه های سیاسی، - طبق بیان صریح برای اینجانب - خود را در حصار هیچ حزب و گروهی محصور نکرد.

او قواعد و الزامات مدیریت در کار جمعی را به خوبی می دانست؛ نه انسانی خود رای و مستبد بود که فضارا بر خلاقیت دیگران تنگ کند و نه اجازه می داد که فرصت ها اسیر ندانم کاری ها شود. انسانی با سعه صدر بود و هیچگاه در برابر انتقادات - حتی آنجا که انتقادی نادرست هم بود - رفتار تندی نداشت.

اسلام و ایران را دوست داشت و همین دوستی و محبت او را به کار تاسیس بنیاد ایران شناسی واداشت؛ بنیادی که در همه نقش های ساختمانش ذوق و سلیقه حکیمانه او و در همه فعالیت های علمی دقت ها و موشکافی هایش نمایان است.

خدایش رحمت کند و با معمار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی و اجداد بزرگوار ایشان محشور فرماید و به همه ما توفیق دهد تا نه فقط نظاره گر رفتار چنین بزرگانی، که ادامه دهنده راستین راه آنها باشیم.