مرتضی رضایی:علیرضا منصوریان دلش برای این فوتبال می سوزد چه اگر این طور نبود پشت فدراسیون فوتبال،علی کفاشیان و تصمیمی که او گرفته در نمی آمد که بگوید:«سکوت معنادار کردن،در شرایطی که صداوسیما باید حق پخش را بدهد به ضرر فوتبال است.»سرمربی نفت تهران این را وظیفه خودش می داند که باید در شرایط فعلی از فوتبال حمایت کرد و حالا که می تواند،در کنار تصمیم مهم فدراسیون فوتبال فریاد بزند:«پرداخت هزینه برای پخش مسابقات،حق فوتبال است.»منصوریان بقیه دوستان و رفقای فوتبالی اش را هم دعوت می کند تا به این چالش بزرگ بپیوندد و آنها هم نقشی در گرفتن این حق داشته باشند.او بر این عقیده است که حالا زمان سکوت کردن نیست و باید خود فوتبالی ها نقش بازیگر اصلی در این سریال را بازی کنند.البته منصوریان یک گلایه ویژه هم از عادل فردوسی پور مجری برنامه نود دارد.او می گوید عادل باید مثل اسمش عادل باشد و در برنامه اش به موضوع حق پخش بپردازد.به همین بهانه با بازیکن سابق تیم ملی و سرمربی سابق تیم امید هم کلام شدیم تا نظرات او درباره گردابی که این روزها در فوتبال جریان دارد را بدانیم.
بالاخره و پس از چند سال یک نفر مثل کفاشیان گام مهمی را برداشت.او برخلاف قبل روی حرفی که زده بود ایستاد و دوربین های تلویزیونی را به ورزشگاهها راه نداد.
این حق فوتبال است که باید به باشگاه ها برسد.به نظر من راه ندادن دوربین های تلویزیونی کار دستی بود که کفاشیان انجام داد.شاید مردم به خصوص طرفداران استقلال و پرسپولیس و پس از آنها طرفداران سپاهان،تراکتور،فولاد و حتی تیمهایی مثل نفت مسجد سلیمان لطمه دیده باشند اما وقتی به کلیت ماجرا ورود می کنیم می بینیم که این کار به نفع خود فوتبالی ها است.بخش اعظمی از درآمدهای صداوسیما از فوتبال است اما چرا چیزی عاید فوتبال نمی شود؟گرانترین آگهی ها در برنامه نود،در مسابقات فوتبال،دربی پایتخت،در بین دو نیمه و در بحث های کارشناسی است اما هیچ موقع صداوسیما حق این فوتبال را نداده است.من کاری به رشته های دیگر ندارم چون باید قبول کرد که آنها جذابیت فوتبال را ندارند.در فوتبال است که شرکت های مختلف حاضر می شوند ثانیه ای 30 میلیون تومان برای تبلیغات بدهند.البته در بعضی از رشته ها مثلا مسابقات فینال وزنه برداری،دیدارهای نهایی والیبال و بسکتبال و...هم اتفاق می افتد که پول تبلیغات زیاد باشد اما این ها شاید سالی یکی دو بار باشد.شما فوتبال را ببینید در طول سال لیگ برگزار می شود.همین استقلال و پرسپولیس روی هم رفته بیش از 50 میلیون طرفدار دارند.آیا آنها دوست ندارند بازی تیم های محبوبشان را تماشا کنند؟
این کاملا بدیهی است اما...
صدا و سیما بیاید و بگوید که چقدر از فوتبال در آمد دارد.من فقط درباره فوتبال حرف می زنم نه ورزشهای دیگر.مثل خیلی از کانال های کابلی در اروپا.آنهای خیلی شفاف مثلا می گویند که 6 میلیارد دلار از فوتبال در آمد دارند و حق پخشش را هم می دهند.حق پخش قاعده بیزینس است.در ایتالیا،آلمان،انگلیس،فرانسه،هلند و خیلی از کشورهای دیگر بخشی از منبع درآمد باشگاه ها از حق پخش است.من ایتالیا را مثال می زنم.در آنجا حتی قدمت باشگاه ها روی حق پخشی که می گیرند تاثیر دارد.مثلا باشگاه هایی مثل روم،اینتر،یوونتوس که هم قدمت دارند و هم تماشاگران بیشتر حق پخش مشخصی را می گیرند.ولی در ایران این به یک وظیفه تبدیل شده است که دوربین های تلویزیونی همیشه باید در ورزشگاه باشند.از آن طرف فدراسیون یک بنگاه اقتصادی غیر دولتی است و خصوصی است.
پس شما هم بر این عقیده هستید که کفاشیان راه درستی را می رود.
او گام خوبی را برداشته است.به نظر من حالا وقت آن رسیده که آقای ضرغامی بیاید و با فدراسیون فوتبال تعامل کند.او خودش آدمی است ورزشی که فوتبال را هم دوست دارد.به نوعی خود آقای ضرغامی هم می داند که پر کردن اوقات فراغت یک جوان برای اینکه به راه منفی کشیده نشود توسط فوتبال چه تاثیری می تواند داشته باشد و هزینه اش کمتر از هزینه ای است که یک جوان به خاطر ندیدن فوتبال پرداخت می کند.پخش دو ساعت فوتبال می تواند می تواند شرایط خوبی را در جامعه ایجاد کند و جوان ها را از فکرهای منفی دور کند.ورزش جوانمردی را به خانه ها و خانواده ها هدیه می دهد.
به نظر شما از برنامه نود و عادل فردوسی پور هم گله مند هستید؟
گله مستقیم من از فردوسی پور است.من از فوتبالی ها هم گله دارم.چرا کسی نمی گوید فردوسی پور که همکارانش را به رامهرمز و ابوموسی می فرستد و به درد نداشتن تیرک دروازه در کردستان اشاره می کند یک کلام درباره حق پخش حرف نمی زند؟عادل و برنامه اش در بخش های زیادی به فوتبال خدمت کرده اند.به نظر من هر کجا که ضعیفی در جامعه فوتبال نمی تواند صدایش را به گوش بقیه برساند یا محقی که احساس می کند حقش را خورده اند نمی تواند حرفی بزند نود کمک بزرگی به آنها کرده است اما من از عادل سوال می کنم که آیا رسالتش فقط همین است؟آیا چون برنامه نود منتسب به صداوسیما است نباید در آن درباره حق پخش حرفی زده شوود؟عادل باید همین طور سکوت کند؟آیا او نباید بیاید و در این چالش گوشه ای از کار را بگیرد و به فوتبال کمک کند؟نود بهترین برنامه برای حل و رفع این موضوع است.اینجا سیاست جانبدارانه جواب نمی دهد.
اما همانطور که خودتان هم گفتید نود برنامه صداو سیما است و...
برنامه نود برای ما فوتبالی هاست.عادل باید به این ماجرا ورود کند.چرا سیاسی را به کار گرفته اند و به او گفته اند که وارد این مسئله نشود؟اگر شرایط این طور پیش برود شک نکنید که نگاه مردم به برنامه نود تغییر می کند.شاید کسی نیاید و علنی حرفی نزد اما شک ندارم که این اتفاق می افتد.به نظر من نود در این بخش نه تنها رسالتش را انجام نمی دهد بلکه سیاست سکوت را پیش گرفته است.اگر برنامه نود برای همه ورزش ها بود اشکالی نداشت اما نود برنامه ای برای فوتبال است.
ولی فقط عادل سکوت نکرده است.حتی سازمان لیگ هم در قبال تصمیمی که کفاشیان گرفته است واکنشی نشان نداده است.
به نظر من اگر کسی با سیاست دارد سکوت می کند به فکر جایگاه شغلی خودش است.من چند وقت پیش در جلسه ای با کفاشیان شرکت کردم.رفته بودم فدراسیون به دنبال حساب و کتاب مالی ام.ایشان گفت فعلا وضع مالی مان خوب نیست و یک ماه دیگر.ما با هم چایی خوردیم و همین طوری حرف می زدیم که حرف به حق پخش رسید.من می خواهم بگویم که حق پخش برای نفت درآمد شش میلیاردی دارد.نه تنها برای نفت بلکه برای همه باشگاه های لیگ برتری درآمد زاست.هر باشگاهی طبق مصوبه مجمع به حق خودش می رسد.من مثالی می زنم.برای باشگاهی مثل نفت که تیمش را برای لیگ،جام حذفی و لیگ قهرمانان با 10 میلیارد تومان بسته،شش میلیارد تومان می شود تقریبا نیمی از هزینه هایش.نکته جالب اینجاست که خود فوتبالی ها هم سکوت کرده اند و زمانی که کار به انتها می رسد همه می خواهند ورود کنند.الان فدراسیون احتیاج به کمک دارد.سیاست ها و رقابت ها را لحاظ نکنید و از این ماجرا حمایت کنید.کفاشیان شاید یک سال دیگر باشد و شاید هم نباشد اما برای ادامه راه زندگی فدراسیون باید همه حمایت کنند.
شما در خیلی از جاها هم با کفاشیان ...
من به سیاست های ایشان کاری ندارم،حتی در خیلی از جاها با کفاشیان زاویه داشتم و از تیم ملی جدا شدم اما اصل ایده سیاست گذاری برای فوتبال است.فوتبالی که درآمد زا باشد.حق پخش فوتبال 20 میلیارد تومان نیست و به نظر من 200 میلیارد تومان است.یک نفر باید بیاید و حسابرسی کند که صداوسیما چه درآمدی از حق پخش لیگ برتر،دربی و بازی های تیم ملی دارد.
فکر نمی کنید این مشکل مثل دفعه های قبل با یک تماس تلفنی،یا پادر میانی افراد نامشخص همچنان حل نشده باقی بماند؟
خود آقای ضرغامی باید به این مسئله ورود کند و آن چیزی که حق فوتبال است را پرداخت کنند.شک نکنید که اگر ایشان این کار را انجام بدهند اثر خوبش تا سالها باقی می ماند.این مبارزه ای است که مثلا شما می روید یک جا تبلیغ می کنید اما از حق تبلیع به شما فقط سه درصدش را می دهند.من باز هم می گویم که برنامه نود می تواند با تشکیل یک میزگرد این چالش را حل کند.البته من به خود عادل هم حق می دهم اما توقعی که فوتبالی ها دارند چیز دیگری است.او باید مثل اسمش عدالت را رعایت کند.
این جلسه ای که می گویید شاید اصلا تشکیل نشود.متاسفانه همیشه این طور بوده که زور صداوسیما به فدراسیون فوتبال چربیده است.
من می گویم این ماجرا حتی پتانسیل این را دارد که رییس فدراسیون،آقای ضرغامی و مقامات بلند پایه مملکت مثل معاون رییس جمهور درباره اش تصمیم بگیرند.آنها باید مصوبه ای لحاظ کنند.بحث زورآزمایی نیست.فوتبال حقش را می خواهد.الان که من دارم دفاع می کنم چون خودم در دل این فوتبال هستم.شش میلیارد تومان اگر به باشگاه نفت برسد بازیکنان ما تا 70 درصد از پولهایشان را می گیرند.سکوت فوتبالی ها قسمت تاریک این مسئله است.آنها پیش خودشان فکر می کنند که نکند مورد هجمه صداوسیما و برنامه نود قرار بگیرند اما بدانید مردم همیشه پشت کسانی هستند که حق را می گویند.ما باید از سیاستی که به فوتبال حمله می کنند خارج شویم.
چند روز پیش خبر رسید که شبکه دبی اسپورت حاضر شده تا 250 میلیارد تومان برای حق پخش فوتبال ایران بپردازد.نظر شما در این مورد چیست؟
من می گویم حتی اگر لیگ برتر را دوسال پخش نکنیم بهتر از این است که حق پخش آن را به کشورهای حوزه خلیج فارس به خصوص امارات بدهیم.کشوری که با اسامی جعلی اهداف دیگری را دنبال می کند.ورود دبی اسپورت به ماجرای حق پخش توهین بزرگی است.ای کاش به جای دبی اسپورت مثلا می گفتند ترکیه اسپورت یا آلمان اسپورت.من در کل با این رویه مخالفم.البته آنها به خوبی می دانند که پول تبلیغات در ایران چه هزینه زیادی دارید.دبی اسپورت می خواهد از آب گل آلود ماهی بگیرد.
از ماجرای حق پخش که خارج شویم به تیم نفت می رسیم.ماجرای اعتصاب بازیکنان شما چه بود؟
ما نزدیک به 30 روز پیش تغییراتی در هیات امنای باشگاه داشتیم.یک عده از دوستان خوب و با سواد در باشگاه هستند که جابجا شدند.از یک طرف فدراسیون فوتبال تقبل کرده بود که به باشگاه ما 6 میلیارد تومان بودهد.ضمن اینکه ما دیگر از وزارت نفت پول نمی گیریم و تقریبا خصوصی شده ایم.باید خودمان درآمدزا باشیم.در این فاصله زمانی بچه های ما کمی مشکل داشتند.البته اعتراض آنها خیلی مودبانه و مثال زدنی بود.بچه های ما امسال 12 درصد گرفته اند.البته باشگاه سال قبل را با همه آنها تسویه کرد.رقم قرارداد بازیکنان ما بین 15 میلیون تا 500 میلیون تومان است.ما فقط سه بازیکن 500 میلیون تومانی داریم.پس از آن رقم ها به دویست میلیون می رسد و صد میلیون و 50 میلیون به پایین.من همه نرخ ها را می دانم.باشگاه نفت کم پول می دهد اما سر موقع می دهد.این فاصله زمانی باعث شد که بچه ها کمی معترض شوند.من برای اولین بار بود که دیدم آنها خیلی تمیز لباس های ورزشی پوشیده اند و اعتراض کردند.من اوضاع را دیدم و با مدیریت باشگاه تماس گرفتم.به ایشان گفتم که اگر قرار باشد با این شرایط به بازیکنانم تمرین بدهم آنها ممکن است مصدوم شوند.در اصول حرفه ای سلامت نگه داشتن بازیکنان جزو اولویت هاست.من اگر بازیکنم به هم ریخته باشد اجازه تمرین کردن به او را نمی دهم.او را دور زمین می دوانم،کارهای کششی و ماساژ و ...این کل مشکل بچه های ما بود.
حالا این مشکل حل شد؟
خوشبختانه روز شنبه مسئولان تیم آمدند و در جلسه ای با بازیکنان شرکت کردند.من و آقای دارستانی از جلسه بیرون آمدیم.چون بچه ها خودشان می خواستند حرف بزنند از من خواستند که از جلسه بیرون بروم.چون آنها وقتی با من چشم در چشم می شوند نمی توانند حرف هایشان را بزنند.آن هم به خاطر حیایی است که دارند.خوشبختانه هیات امنا آمدند و با جلسه خوبی که برگزار کردند این چالش را به چالش مثبتی تبدیل کردند.پس از جلسه من حس کردم که روحیه بچه ها باز شده است.آنها به بچه ها یک زمانی را اعلام کرده اند و من با توجه به شناختی که از مسئولان نفت دارم می دانم که اجازه نمی دهند به خوش حسابی تیم نفت لطمه ای وارد شود.
شما در جام حذفی باید به مصاف شهرداری اردبیل بروید.درباره این بازی حرف بزنید.
آنها تیم خوبی هستند که صبا را از گردونه رقابت ها کنار زده اند.ضمن اینکه مربی آنها آقای دینورزاده است.ایشان مربی من هم بوده است.تغییری که ایشان در جریان فیزیکی من داشت را هرگز فراموش نمی کنم.می دانید که ایشان اصالتا از مکتب پاس هستند.من جزو معدود بازیکنانی بودم که زیر فشار تمرینات ایشان دوام می آوردم.می دانم که بازی سختی داریم و به همین دلیل با تمام قوا به مصاف آنها می رویم.در جام حذفی جای هیچ ریسکی وجود ندارد.
می شود روی تیم نفت به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی حساب کرد؟
ما به جام حذفی به صورت حرفه ای نگاه می کنیم.قهرمانی در جام حذفی آسان نیست.خیلی از تیم های مدعی اوت شده اند و ما باید حرفه ای باشیم.نباید فقط بگوییم که ما می خواهیم قهرمان شویم.در جام حذفی بازی به بازی جلو می رویم و کار تبلیغاتی نمی کنیم.ما کار اصلی را در مستطیل سبز انجام می دهیم و مثل خیلی از دوستان مانور نمی دهیم.ما می گوییم شما کارهای ما را نقد کنید.
به تیم های پایه می رسیم و البته تیم امید.به نظر قرار است امروز هم وینگادا را هدایت تیم امید کنار بگذارند.
من یک نکته ای را بگویم.دفعه قبل هم گفتم که برداشتن علی دوستی و آقای قنبری کار اشتباهی است.این کار بزرگترین لطمه را به فوتبال ما می زند.در حال حاضر بخش اعظمی از شاگردان این دو عزیز دارند در لیگ برتر بازی می کنند.نباید با یک عدم نتیجه گیری آنها را برکنار کرد.چرا آن زمان که تیم آنها قهرمان شد نیامدید و با آنها قرارداد 10 ساله نبستید؟این رسم جوانمردی نیست.آقای قنبری بازیکنان را از مدارس و از داخل خانه ها انتخاب می کند.دست زدن به این دو عزیز اشتباه محض بود.فدراسیون نباید در این زمینه احساسی برخورد می کرد.متاسفانه یک نفر که فوتبالی نیست می نشیند و می گوید این دوستان به درد فوتبال ما نمی خورند.
تیم امید چطور؟
درباره تیم امید هم یک مشکل اساسی وجود دارد.تیم امید مثل بچه ای است که نه می داند خانواده اش فدراسیون فوتبال است نه کمیته ملی المپیک.دز زمان بازی های آسیایی می شود تیم امید و زمان المپیک به تیم المپیک تغییر پیدا می کند.اول باید تکلیف این را مشخص کنند.به نظر من باید تیم امید یا زیر نظر فدراسیون باشد یا زیر نظر کمیته.در بازی های اینچئون تیم را بردند که مدال بگیرد پس معلوم بود که دوستان نتیجه گرا هستند.چه اشکالی داشت اگر تیم زیر 23 ساله های ایران در این مسابقات شرکت می کرد و اصلا نتیجه هم نمی گرفت.که همین اتفاق هم افتاد و تیم ما نتیجه هم نگرفت.
مشکل دیگر خروج از کشور بازیکنان است.این کار به اندازه یک کادر فنی از آدم انرژی می گیرد.ما تازه پای پرواز می فهمیدیم که دروازه بان،هافبک وسط و مهاجم خودمان را در اختیار نداریم.مشکل دیگر این است که تیم امید هیچ وقت تقویم ندارد.تا مسابقه ای شروع میشود درگیری ها هم با سرمربی تیم های باشگاهی شروع می شود.فدراسیون هم می آید و میانجیگری می کند.هیچ موقع هم این مشکلات درست نشده است.تا این سه تا موضوع حل نشود هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.من می خواهم یک چیز دیگر بگویم.اینکه عملکرد تیم های پایه ما در سال قبل خوب بوده است و این تیم اصلا گلخانه ای نیست.من وخودم در تیم امید 120 تا بازیکن خوب داشتم و دیده ام.ما 21 گلر داشتیم،20 تا هافبک،20 تا سانتر و 20 تا فوروارد.سیستم ما سیستم ماتریکسی بود نه گلخانه ای.اما شما ببیند تا زمانی که معضل نگاه ها به سرمربیان ایرانی تیم های ملی حل نشود چیزی درست نمی شود.مربیان بازیکنان را از مدارس می آوردند و باشگاه ها می آمدند با آنها قرارداد می بستند.من جلسات زیادی را با سرمربیان تیم ها می گذاشتم و به آنها می گفتم که برای چند دقیقه هم که شده بازیکنان امید و جوانان را در تیم هایتان بازی بدهید.مشکل ما این است که نتیجه گرا هستیم.
همان طور که گفتیم امروز احتمالا وینگادا از هدایت تیم امید کنار گذاشته می شود.در حال حاضر نام حسین فرکی،یحیی گل محمدی و البته علیرضا منصوریان برای هدایت تیم امید مطرح است.شما قبول می کنید که دوباره سرمربی تیم امید شوید؟
من در 4 سالی که در تیم امید بودم فقط یک بازی رسمی را باختم که آن هم به عراق بود.من خودم این قضیه را شنیده ام اما تا امروز کسی با بنده تماسی نگرفته است.من سال قبل وقتی به این نقطه رسیدم که دیدم نگاه فوتبال به مربی ایرانی نسبت به مربی خارجی متفاوت است همانجا به دستیارانم گفتم که کار ما با تیم امید تمام است.به خاطر اینکه ما هرچقدر تلاش می کردیم این نگاه ویژه وجود نداشت که مربی ایرانی را ببینند.امکانات و شرایط اردوها خوب بود اما قرارداد مالی...قرارداد مالی پرستیژ یک سرمربی را نشان می دهد.از طرف دیگر من نه بازیکنانم را در اختیار داشتم و نه حوصله سرشاخ شدن با هم بازی های سابقم را داشتم.مثلا خود عادل در برنامه نود به من گفت اصلا شما رفتید و در مسابقات زیر 22 ساله های آسیا قهرمان شدید بعدش چی؟مثل این می ماند که من بگویم می خواهیم قهرمان جام ملت های آسیا بشویم که چه اتفاقی بیفتد؟من این نگاه ها و تفاوت نگاه ها به مربی ایرانی را دیدم و به کفاشیان گفتم نگاه ها را تغییر بدهید و تیم من را کامل کنید من هم قول قهرمانی می دهم.نشد و من از تیم جدا شدم اگر می خواستم بمانم همان سال قبل می ماندم.قرارداد مالی من آنقدر پایین بود که اصلا رویم نمی شود آن را اعلام کنم.
یعنی هدایت تیم امید را اگر به شما پیشنهاد بدهند قبول نمی کنید؟
من خروجی فدراسیون کفاشیان هستم و تمام تلاشم را هم کردم.اما من و نفت تهران همدیگر را پیدا کرده ایم.خوشبختانه مدیران نفت نگاهی حرفه ای به فوتبال دارند.من از بازیکنانم راضی هستم از کادرم راضی هستم و شرایط خوبی در نفت دارم.کادر من همه چیز دارد.تجربه،جوانی و قدمت.در باشگاه نفت آرامش دارم.با تمام این حرفها مایه افتخار من است که زیر پرچم ایران مربیگری کنم اما ما هنوز در فضای بین مربیان ایرانی و خارجی مانده ایم و من فکر می کنم در حال حاضر با شرایطی که دارم و با توجه به اصول حرفه ای (قراردادی که با تیم نفت تهران دارم)هیچ شانسی وجود ندارد که بتوانم به تیم امید برگردم.ضمن اینکه ونیگادا همچنان سرمربی تیم امید است.
نکته خاصی مانده که بخواهید درباره اش حرف بزنید؟
می خواهم بگویم که اگر صراحت بیان داشتم دوستان من را ببخشند.اگر هم در بعضی از قسمت ها اعتراض کردم به این دلیل بود که فوتبالی هستم.ما به پیشکسوتان نگاه می کنیم و جوانترها هم به ما.نباید نگاه ما سکوت همراه با سیاست باشد.این اتفاق فقط به فوتبال ضربه می زند.
251 41
نظر شما