حالا بیش از یک هفته از آغاز عملیات مشترک در ایالت هلمند در جنوب افغانستان، که در واقع بزرگترین عملیات نظامی نیروهای ناتو از سال 2001 تا کنون در این کشور است، می گذرد. شهر مارجه، اصلی ترین محل تجمع و سازماندهی جنگجویان طالبان سقوط کرده و حالا نیروهای بومی افغان، شانه به شانه نظامیان خارجی، خانه به خانه و کوی به کوی در حال پاکسازی عناصر باقی مانده از جریان افراط هستند.
مارجه در حدود 80 هزار سکنه دارد که عمده آنها فقیرند و بزرگان آنها نیز که از جنگجویان طالبان فرمان می گیرند از راه تجارت مواد مخدر روزگار می گذرانند. از این رو مزارع خشخاش و بز و گوسفند عمده دارایی مردمان این منطقه از افغانستان است.
ناتو اعلام کرده است که عملیات مشترک با کمترین تلفات، بیشترین موفقیت را داشته است. با این همه این سوال مطرح است که با وجود تلفات کمی که این عملیات بزرگ داشته، بیش از هزار جنگجوی طالبان که گفته می شد در این شهر سنگر گرفته اند کجا رفتنه اند؟ از این گذشته تنها دستاورد بزرگ نیروهای ناتو که گفته می شود دستگیری ملا عبدالغنی برادر، نفر دوم طالبان افغانستان است نیز با افشای این خبر که او در حال مذاکره با دولت کابل بوده است اهمیت خود را از دست داده است.
در واقع شایعات و اخباری که به رسانه ها درز کرده نشان می دهد که ملابرادر، اساسا درحال همکاری با دولت کرزای بوده و سازمان اطلاعات پاکستان او را فروخته و برنامه افغانی ها را نیز به هم زده است. محمد ابراهیم طاهریان سفیر اسبق کشورمان روز یکشنبه پاره از دلایل این آدم فروشی آی.اس آی را در گفتگو با ما تشریح کرده است.
در همین حال فرضیه جدیدی درباره نتایج عملیات مشترک مطرح شده و اینکه طالبان فراری شده از جنوب افغانستان که راهی برای گریز به شرق و جنوب این کشور ندارند، ناگزیر به سمت غرب افغانستان یعنی مرزهای ایران تارانده شده اند. از این رو احتمال وجود دارد که از ابتدا غرضی در کار بوده و چه بسا هدف تار و مار کردن جنگجویان طالبان نبوده، بلکه نا امن کردن مرزهای ایران، هدف بوده است .
نظر شما