به گزارش خبرآنلاین، بخش اعظم این وقفه به دلیل تاخیر در اعلام نظر کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی درباره این طرح است. طرحی که مسئولان وزارت امورخارجه و اطلاعات با حضور در کمیسیون امنیت ملی درباره آن اعلام نظر کردهاند اما به گفته حسین سبحانی‌نیا به دلیل اختلاف نظر میان مسئولان این دو وزارتخانه تا کنون در این باره تصمیم گیری نشده است.
بخش دیگری از این تاخیر به دلیل استفسار کمیسیون امنیت ملی از شورای عالی امنیت ملی است که هنوز پاسخی به آن داده نشده است. مجموعه موضع گیری های منفی و مثبت درباره این طرح، منجر به ان شده که برخی کاهش و یا قطع رابطه با انگلیس را در راستای منافع ملی ندانند.
کاظم جلالی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست اگرچه از این موضع به بحث روابط ایران و انگلیس نپرداخت اما تاکید کرد که کاهش روابط سیاسی با انگلیس در فضایی که مدیریتی حاکم بر روابط نباشد، کارگشا نخواهد بود.
مشروح گفت‌وگوی خبرآنلاین با این نماینده مجلس را که حاوی انتقادات وی به دستگاه دیپلماسی است را بخوانید:
*سابقه روابط انگلیس با ایران بر کسی پوشیده نیست. با توجه به مسائلی که پس از انتخابات رخ داد و دخالت‌های کشور انگلیس در اغتشاشات داخلی ایران، طرح کاهش روابط ایران و انگلیس در دستور کار کمیسیون امنیت ملی قرار گرفت. اما برخی بر این باورند که قطع و یا کاهش رابطه ایران با انگلیس با توجه به نقش این کشور در مناسبات بین‌المللی چندان در راستای منافع ملی ما نیست. نظر شما در مورد این دو رویکرد متفاوت به این بخش از دیپلماسی ایران چیست؟
سوابق انگلیس در رابطه با ایران کاملا روشن است. انگلیسی‌ها در بافت‌های منطقه ما به نوعی رسوخ دارند. آمریکایی‌ها چندان رسوخ فرهنگی در بافت‌های منطقه ندارند و نتوانسته‌اند وارد شوند. این به دلیل آن است که مدت زمان حضور آمریکایی‌ها در منطقه خیلی طولانی نیست. اما انگلیسی‌ها مدت طولانی است که در منطقه ما حضور دارند. اما در مورد بحث روابط دو کشور بنده معتقدم که باید به مدیریت این روابط پرداخت. به عبارت دیگر روابط را باید مدیریت کرد. صرف کاهش و یا قطع روابط سیاسی مشکل‌گشا نیست. در حال حاضر ما با بسیاری از کشورهای دنیا روابط اقتصادی گسترده‌ای داریم. در حالی که این کشورها از منظر سیاسی اعمالی خلاف عرف دیپلماتیک علیه ما دارند و با ما دشمنی می‌کنند.
ما باید جایگاه و مولفه اقتصاد را در مجموعه روابط سیاسی کشورمان با دیگر کشورها مشخص کنیم تا در جایگاه واقعی آن قرار بگیریم. متاسفانه در حال حاضر فاقد چنین رویکردی در دیپلماسی‌مان هستیم. از طرف دیگر بخش‌های مختلف روابط دیپلماتیک‌مان را باید مدیریت کنیم. به همین دلیل معتقدم که باید به مدیریت روابط اندیشید. این راه معقول‌تر و منطقی‌تری است.
*مدیریت روابط دیپلماتیک در اختیار مجلس است یا دولت؟ اینکه می‌گویند مجلس برای کاهش روابط کشورمان با انگلیس از شورای عالی امنیت ملی نیز نظرخواهی کرده است به چه منظوری بوده؟
مدیریت روابط به دولت برمی‌گردد. مجلس صرفا باید با توجه به مسائلی که به وجود آمده از دولت بخواهد که روابط سیاسی ایران با انگلیس را مدیریت کرده و گزارش آن را مثلا به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بفرستد.
*اینکه دیگر نیازی به تصویب قانون ندارد؟ پس تکلیف تلاش‌هایی که برای کاهش روابط ایران و انگلیس در مجلس صورت گرفته است چه می‌شود؟
اینکه گفتم باید از دولت بخواهیم به مدیریت با انگلیس بپردازد، نظر شخص من است. کاهش روابط سیاسی در فضایی که مدیریتی حاکم بر روابط نباشد، کارگشا نخواهد بود. با اینکه سفیر را برداریم و کاردار بگذاریم، مشکلی حل نمی‌شود. باید روابطمان با انگلیس را در بخش اقتصاد، فرهنگ، سیاست و... مدیریت کرد.
*اصراری که برخی نمایندگان برای کاهش رابطه با انگلیس دارند با توجه به جو حاکم بر مجلس، نهایتا منجر به تصویب طرح تقدیمی به کمیسیون امنیت ملی خواهد شد یا نه؟
نمی‌دانم.
*در مورد هماهنگی با شورای انقلاب فرهنگی نفرمودید؟
آقای بروجردی استفساری از این شورا داشته‌اند اما مثل اینکه هنوز پاسخی نیامده است.
*آقای متکی در دولت دهم به منظور تاکید بر رویکرد اقتصاد در دیپلماسی، معاون امور اقتصادی‌شان را تغییر دادند. این تغییر مدیریت چقدر در اعمال مدیریت روابط نقش داشته است؟ آیا صرفا یک تغییر مدیر بوده یا تغییری هم حاصل شده است؟
به نظر من معاونت وزیر امور خارجه آن جایگاهی را که باید داشته باشد، ندارد. این یک بحث اساسی است که حتی شامل حال بخش خصوصی هم می‌شود. در حال حاضر بسیاری از قراردادها میان بخش خصوصی با کشورهای خارجی بسته می‌شود و بعضا وزارت خارجه از آن مطلع نیست. بخش خصوصی گاها سفرهایی دارد و قراردادهایی را در آن منعقد می‌کند که وزارت خارجه اصلا در جریان آن نیست. این یک مشکل اصلی است که باید رفع شود.
*شما این را نشان‌دهنده نوعی ضعف در دستگاه دیپلماسی می‌دانید که باید رفع شود؟
یک نوع ضعف در کل کشور است. تنها ضعف دستگاه دیپلماسی نیست. شاید ضعف قانونگذاری هم در این بخش داریم.
*در حال حاضر چه رابطه‌ای بین دستگاه قانونگذاری و دستگاه دیپلماتیک وجود دارد؟ به عبارت دیگر مجلس چقدر در جریان تصمیمات دیپلماتیک دولت است؟ از یکسو برخی نمایندگان از عدم اطلاع‌رسانی دستگاه دیپلماسی به مجلس گلایه دارند و از سوی دیگر رئیس‌جمهور در نشست خبری‌شان در پاسخ به سوالی که به موضع متفاوت رئیس مجلس در بحث خرید سوخت اورانیوم اشاره داشت، می‌گوید که حرف نهایی را دولت می‌زند و اینکه کسی در جایی حرفی بزند، موضع کشور ما محسوب نمی‌شود. تفاوت موضع دولت و مجلس در اینگونه مسائل را چطور می‌توان برطرف کرده و به سمت هماهنگی پیش برد؟
اینکه تضور کنید یک روزی مجلس و دولت می‌توانند در همه ابعاد با یکدیگر هماهنگ باشند، هرگز اتفاق نخواهد افتاد. چون مجلس شامل 290 نماینده است که هر یک می‌توانند نظر خاص خود را داشته باشند. پس حتی ما در خود مجلس هم با همدیگر هماهنگ نیستیم.
*البته تفاوت نظر میان نمایندگان با موضع‌گیری شخص رئیس مجلس فرق می‌کند.
تفاوت نظر روسای قوا باید در جلسات مشترکشان با یکدیگر مورد بررسی قرار بگیرد و تا جایی که می‌توانند نظراتشان را با هم هماهنگ کنند. در هر حال مجلس موضع مستقل‌تری دارد و حتی مجلس می‌تواند تهیه‌کننده کاری باشد تا دولت آن را راحتر انجام دهد.
*نگفتید که مجلس چقدر در جریان تصمیمات دیپلماتیک دولت است؟
این را بگذارید برای یک وقت دیگر.
نظر شما