شرق نوشت:

 مجوز خانه موزه پرویز تناولی صادر شد. این خانه موزه که در دوران مدیریت محمود احمدی‌نژاد به‌عنوان شهردار تهران تعطیل شده بود، با کسب مجوز از سوی وزارت ارشاد بار دیگر بازگشایی می‌شود. این خانه موزه درحالی قرار است فعالیت دوباره خود را از سر گیرد که تناولی در چند سال گذشته درگیر بازپس‌گیری مجسمه‌هایش از شهرداری بوده است. این ماجرای ١٢ ساله، از آنجا آغاز شد که او قصد داشت خانه‌اش در نیاوران را به موزه تبدیل کند و آثارش را آنجا نمایش دهد. خانه او در دوران شهرداربودن محمود احمدی‌نژاد در تهران، براساس قراردادی بین تناولی و سازمان فرهنگی- هنری شهرداری، از این هنرمند خریداری شد. آن زمان شهردار وقت تهران خانه مسکونی تناولی را به موزه تبدیل کرد و ٦٠ قطعه از آثار را نیز خرید و در آن به نمایش گذاشت، اما عمر موزه کوتاه بود و با تغییراتی که در مدیریت شهرداری به وجود آمد، موزه تعطیل و آثار به انبارهای شهرداری منتقل شد. با این اقدام، تناولی که خانه‌اش دیگر کارایی موزه نداشت، در پی بازپس‌گیری ملکش بود و سرانجام پس از شش سال کش‌وقوس، ملک با رأی «مجتمع قضائی عدالت» به او باز گردانده شد و در این ١٢ سال بارها تقاضای بازپس‌گیری آثارش را داشته است. به بهانه بازگشایی خانه موزه تناولی گپی با او درباره وضعیت آثار و فعالیت‌های اخیرش داشتیم: 

 دریافت مجوز موزه پس از کش‌وقوس‌های زیادی که در این سال‌ها وجود داشت، چگونه میسر شد؟ 
تصمیم به بازگشایی موزه مربوط به الان نیست و حتی زمانی که موزه بسته شد، در فکر بودم تا بعد از حل مسائلی که با شهرداری دارم، موزه را دوباره افتتاح کنم. مجوز موزه از سوی وزارت ارشاد صادر شده است. موزه به نام من و با مدیریت دخترم اداره می‌شود. در این مدت مشغول ساخت‌وسازهای جدید، مرمت، تعمیر بنا و فضای لازم برای تبدیل خانه به موزه بودیم، البته هنوز تاریخ افتتاح آن مشخص نیست و ممکن است مدتی طول بکشد تا این مکان برای عموم باز شود، اما تمام مشخصه‌هایی که یک موزه از نظر محل، فضا و... باید داشته باشد، از سوی ارشاد تأیید و مجوز صادر شده است. 
 

یکی از بحث‌هایی که در چند سال گذشته وجود داشته، بازپس‌گیری آثارتان از شهرداری بوده است. این موضوع الان در چه مرحله‌ای است؟ 
ما با شهرداری مذاکراتی انجام دادیم و امیدواریم آثارمان پس ‌داده شود، البته با شرایطی که مورد تأیید دو طرف باشد؛ یعنی از سوی من و وکیلم هم پذیرفته شده باشد. پیشرفت‌های خوبی هم حاصل شده است. اتفاق‌هایی که در گذشته روی داد و مسائلی مانند آسیب‌دیدن یکی از آثارم هنگام انتقال به شهرداری در سال گذشته باعث تأسف، یک رفتار غیرحرفه‌ای و ناشیانه بود حتی به صورت غیررسمی شنیده‌ام کسانی که مسئول این نوع رفتار خشونت‌آمیز با یک هنرمند بوده‌اند، توبیخ شده‌اند. از راه‌ها و روش‌های بهتری هم می‌شد با این مسئله برخورد کرد. به‌هرحال، آن روزها گذشته‌اند و الان با تغییراتی که در شهرداری صورت گرفته، مذاکرات درحال انجام است هرچند هنوز به نتیجه نرسیده‌ایم و به همین دلیل نمی‌توانم با قطعیت در این زمینه صحبت کنم اما روندی که درحال طی‌شدن است، نسبت به سابق بسیار امیدوارکننده‌تر شده. امیدوارم تا زمان بازگشایی موزه بتوانیم به نتیجه برسیم تا آثاری هم که مورد مناقشه است، در موزه نمایش دهیم. اگر تا آن موقع نتیجه‌ای حاصل نشد، ما کار خودمان را می‌کنیم و خللی در برنامه موزه روی نخواهد داد. 
 

در این موزه قرار است چه آثاری نمایش داده شود و چه برنامه کلی‌ای برای آن دارید؟ 
موزه با نام من فعالیت می‌کند؛ این مکان، اولین موزه‌ برای مجسمه‌سازی معاصر است و به‌همین‌دلیل آثار شاگردان و مجسمه‌سازان دیگر هم در مراحل بعد به نمایش گذاشته می‌شود. البته تا رسیدن به آن روز راه درازی در پیش داریم چون در ابتدا ساختار موزه باید سامان داده شود و از آنجاکه اینجا یک موزه خصوصی و با بودجه خصوصی است، ممکن است سرعت انجام این برنامه‌ها خیلی تند نباشد. هنوز چیدمان کارها انجام نشده اما ٧٠،٦٠ اثر از من شامل مجسمه، نقاشی و سرامیک نمایش داده می‌شود. 
 

شما به‌عنوان هنرمندی از ایران در نمایشگاهی که از ٢٦ شهریور با عنوان «دنیا به سمت پاپ می‌رود» در موزه تیت‌مدرن لندن شرکت داشتید و خودتان هم هفته گذشته از آن بازدید کردید. این نمایشگاه چطور بود و چگونه آثاری از شما در آن به نمایش درآمد؟ 
در این نمایشگاه هنر پاپ در کشورهایی به‌غیر از انگلستان و آمریکا که همیشه به‌نظر می‌رسید این هنر از آنجا شروع شده، مورد بررسی قرار گرفته است. از طریق این نمایشگاه متوجه می‌شوید کشورهای دیگر هم به این هنرهای عامیانه توجه داشته‌اند. بیش از ٣٠ کشور دنیا از آسیا، آمریکای جنوبی، آفریقا و حتی اروپا مانند فرانسه، سوئیس، ایتالیا، اسپانیا و... در این نمایشگاه شرکت دارند که از خاورمیانه تنها آثار من به نمایش درآمده است. هشت اثر از من که شامل یک فرش، یک مجسمه و شش تابلو هستند، برای این نمایشگاه انتخاب شده است. این آثار به دهه‌های ٦٠ و ٧٠ میلادی که بحبوحه دوران پاپ آرت است، برمی‌گردد. 
 

این آثار را خودتان انتخاب کردید؟ 
تمام آنها از سوی مسئولان برگزارکننده نمایشگاه انتخاب شده است. البته این کارها قبلا از سوی موزه تیت‌مدرن خریداری شده بودند. جرقه این نمایشگاه پنج سال قبل زده شده بود و چهار سال قبل هم کارهای من خریداری شد. من در مراسم افتتاحیه نمایشگاه نیز حضور داشتم. باید بگویم تابه‌حال شاهد چنین افتتاحیه‌ای نبودم. به‌اصطلاح جای سوزن‌انداختن نبود. با اینکه تمام حاضران با کارت دعوت به سالن وارد شده بودند و مسئولان تیت مدرن روی مراسم کنترل داشتند اما بسیار شلوغ بود. به‌هرحال تصور کنید در این نمایشگاه آثار هنرمندانی از ٣٠ کشور به نمایش درآمده بود و اگر از هر کشور چند نفر هم به مراسم افتتاحیه دعوت شده بودند، جمعیت قابل‌ملاحظه‌ای می‌شد. همچنین از من دعوت شد تا در روز ٢٨ سپتامبر سخنرانی کنم که من هم راجع‌ به آثارم و وضعیت هنر در دهه‌های ٦٠ و ٧٠ میلادی در ایران صحبت کردم. 
 

با توجه به‌ عنوانی که برای نمایشگاه انتخاب شده بود، چه نتیجه‌ای می‌توان از این رویداد گرفت؟ 
جسیکا مورگان، به‌عنوان کیوریتور نمایشگاه برای انتخاب آثار به کشورهای زیادی سفر کرد و آثار هنرمندان آن دوره را موردبررسی قرار داد. او بعد از موافقت موزه تیت مدرن سفرهای زیادی انجام داد و خیلی از هنرمندانی که در این نمایشگاه حاضر بودند، سن بالایی داشتند. 
کیوریتور نمایشگاه بسیار هیجان‌زده بود و از اینکه چطور هنر پاپ در کشورهایی غیر از انگلستان و آمریکا ناشناخته مانده است، متعجب بود. وقتی از این نمایشگاه بازدید کنید، می‌بینید پاپ‌آرت تنها منحصر به اندی وارهول، لیختن اشتاین و.. . نیست و هنرمندان بسیاری از کشورهای دیگر نیز مسائل عمومی را به تصویر کشیده‌اند. 
 

براساس عنوان نمایشگاه، می‌توان این‌طور ارزیابی کرد که پرونده پاپ‌آرت هنوز بسته نشده است؟
آنچه مسلم است این است که دوران اوج پاپ‌آرت به اتمام رسیده است اما اثرات آن هنوز باقی مانده است همچنان‌که ما درمورد جریان سقاخانه شاهد هستیم، با وجود عبور از دوران اوج آن، هنوز برخی از هنرمندان و جوان‌ها اثری با مفاهیم جدید برگرفته از جریان سقاخانه ارائه می‌کنند. در حقیقت سقاخانه یک نوع پاپ‌آرت معنوی بود. شاید به این دلیل من در مقایسه با دیگر هنرمندان سقاخانه برای نمایشگاه تیت مدرن انتخاب شدم چون اشکال مدرن‌تری در آثارم بود. می‌توان گفت همان برداشت‌های هنرمندان پاپ در سقاخانه وجود داشت و ما بیشتر دنبال هنر مردمی مانند نقاشی قهوه‌خانه‌ای، طلسم، جادو و... بودیم. 

۵۷۲۴۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 465005

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
9 + 3 =