مسائلی: بازیکنان قطری در زمین به ما می‌خندیدند/ شاید بعد از جام ملت‌های آسیا خداحافظی کنم

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ حالا هر لحظه ملي‌پوشان با مرور اتفاقات بازي‌ها تنها با آهي، سنگيني غم دلشان را كنار مي‌زنند. ميلاد مسائلي بازيكن گوش راست تيم‌ملي هندبال بعد از ورود به تهران نارحتي‌‌اش را اين‌طور بروز مي‌دهد: «ما حالا بايد جشن صعود به المپيك را مي‌گرفتيم اما نه قطر تيم آسيايي است و نه اين شرايط در ورزش عادلانه. بازي با تيمي كه بدون شرايط برابر نه منطقي است و نه مردانگي كه حتي با روح ورزش و المپيك هم تضاد دارد.» او دليل باخت تيم‌ملي در فينال انتخابي المپيك به قطر را تعويض اشتباه مي‌داند: «همه ما در بازي فينال از جان مايه گذاشتيم اما با شرايطي كه قطر داشت به هر دري مي‌زديم، در بسته بود. ما نيمه اول خوب پيش مي‌رفتيم يك گل، يك گل بالا مي‌رفتيم اما با تعويض اشتباه، رشته كار از دست ما در رفت و نتيجه‌اي جز باخت نداشت. وقتي در بازي سطح بالا، بازيكن با بازي خوب، گل مي‌زند تنها اشتباه باخت را رقم مي‌زند. شايد باورتان نشود بازيكنان قطري كه ما را مي‌شناختند در زمين به ما مي‌خنديدند و مي‌گفتند چرا مربي‌تان اينطوري است؟ آنها مي‌گفتند شما تيم بزرگي داريد.» به نظر مسائلي اختلاف چهار گل كار خودش را كرد: «ما بايد با همه توان بازي مي‌كرديم اما مربي همه انرژي‌مان را گرفت. اختلاف چهار امتياز، تير خلاص براي ما بود. در بازي با نايب‌قهرمان جهان وقتي يك گل عقب مي‌افتي نمي‌تواني كاري كني واي به حال اينكه اختلاف به چهار گل برسد.»
به نظر هندباليست ملي‌پوش همه آسيايي‌ها از اول مي‌دانستند ايران بازي‌هايش را مي‌برد: «اين تيم‌ها همان تيم‌هاي نوجوانان 10 سال پيش هستند كه ايران قهرمان آسيا شد. همه ما با هم به تيم‌ملي رسيده‌ايم. آنها خوب مي‌دانند حرفي براي گفتن مقابل ايران ندارند. وقتي ما ژاپن قدرتمند را برديم صعودمان به دور دوم حتمي شد و بعد هم بحرين را كنار زديم. البته ما بحرين را با تاكتيك‌هاي انفرادي شكست داديم نه برنامه و تاكتيك تيمي. شك نكنيد اگر تيم ما شرايط بهتري داشت و هماهنگ‌تر بود ما با اختلاف يك يا دو گل به قطر مي‌باختيم نه 10 تا.» مسائلي كه قبل از بازي‌ها پيش‌بيني صعود به فينال را كرده بود، مي‌گويد: «ما مي‌دانستيم براي فينال بايد همه تلاشمان را به كار بگيريم اما هيچ وقت ژيان نمي‌تواند با مرسدس بنز كورس دهد. ما پتانسيل داشتيم و به فينال رسيديم. اين هم نتيجه زحمات تك‌تك بچه‌هاست. اين تيم ارزش سرمايه‌گذاري را دارد. چراكه ساليان سال مي‌تواند جهاني شود. به شرط اينكه مسئولان رسيدگي كنند مي‌تواند افتخار‌آفرين باشد.» بازيكن گوش راست تيم‌ملي هندبال معتقد است عيار كار سرمربي تيم در بحرين مشخص مي‌شود: «عرفان جزو بهترين بازيكنان دنيا بود. رزومه قوي هم دارد اما ما توقع بيشتري از او داشتيم تا با خلق و خوي ما آشنا شود. به نظرم رقابت‌هاي انتخابي المپيك براي آسيايي‌ها بيشتر جنبه تداركاتي داشت. چراكه مي‌دانستند تنها قهرمان المپيكي مي‌شود اما در مسابقات قهرماني آسيا به ميزباني بحرين همه مي‌آيند تا سهمي از پنج سهميه جام‌جهاني‌ داشته باشند. بنابراين عرفان در اين رقابت‌ها جدي محك مي‌خورد. چراكه تيم‌ها قوي‌تر از قطر حاضر مي‌شوند. بايد صبر كنيم و ببينيم عرفان چه چيزي در چنته دارد.»
با اينكه ملي‌پوشان هندبال پاداش زيادي نگرفته‌اند اما مسائلي مي‌گويد: «ما اگر چشمداشت مالي داشتيم نبايد از همان اول مي‌آمديم. ما با دل و قلبمان به تيم‌ملي آمديم تا دهان آنهايي كه مي‌گفتند بازيكن‌سالاري را راه انداخته‌ايم بسته شود اما كسي پاي درد دل ما ننشست و درد ما را نشنيد. آخر سرهم ديديد ما نابود شديم. ما به همه ثابت كرديم كه نسل طلايي هندباليم. افتخار مي‌كنم كه هندبالي‌ام و روي پاهاي خودمان بزرگ شده‌ايم. افتخار مي‌كنم فوتباليست نيستيم. هيچ وقت يادم نمي‌رود در بازي‌هاي آسيايي گوانگ‌ژو ما براي صعود به فينال 500 دلار پاداش گرفتيم و فوتبال كه به دور حذفي رسيد به خاطر نگرفتن پاداش، مهدي رحمتي كاپيتان تيم اجازه نداد تيم تمرين كند. آنها همان موقع 15، 10 هزار دلار پاداش گرفتند. شايد باور نكنيد من با سرماخوردگي شديد، سرگيجه و تب در فينال بازي كردم. ما مردانه جنگيديم اما با دلي پر از درد.» او ناراحت بود كه تنها مسئولي بود كه از آنها استقبال كرد: «ديروز به جز رئيس كميته ملي المپيك هيچ مسئول ديگري به فرودگاه نيامده بود. اگر واليبال، بسكتبال و فوتبال به فينال مي‌رفتند هم همين‌طور رفتار مي‌كردند؟ هندبالي‌ها با غيرت خودشان در انتخابي المپيك بازي كردند. پول برايمان ارزشي داشت به تيم‌ملي نمي‌آمديم. در حالي كه تيم‌ملي براي ما هيچي نداشت. حتي حالا كه تيم باشگاهي هم نداريم اما انگار براي مسئولان ورزش اهميت ندارد.»
او ناراحت است كه مشكلات ملي‌پوشان به چشم مسئولان نيامده، به خاطر همين با بغض مي‌گويد: «بعد از 12 سال كه ملي‌پوشم و جزو تاپ‌ترين بازيكنان هندبال، پشيمانم كه به اين رشته آمده‌ام. براي خودم و دوستانم متأسفم كه چرا هندباليست شده‌ايم. كاش رشته ديگري بوديم كه حداقل زندگي‌مان تأمين مي‌شد. نه حالا كه زندگي‌مان را گذاشته‌ايم و بدون تيم مانده‌ايم و مشكل مالي. شايد كل قرارداد ساليان ما سرجمع به اندازه قيمت بند كفش يك فوتباليست نشود. هرسال مي‌گوييم بهتر مي‌شود اما دريغ...»
مسائلي از حالا خودش را براي رفتن آماده مي‌كند:«با اين شرايط كه ديگر تيمي ندارم، شايد مجبور شوم هندبال را بعد از جام ملت‌هاي آسيا كنار بگذارم. بالاخره منم زندگي دارم. امروز دلم از نحوه برخورد مسئولان به درد آمد.»
43 43